Ίμβρος: Επίσκεψη στην Ιστορία

Η ιστορία της Ίμβρου και της Τενέδου είναι δεμένη με το Αιγαίο. Μία ιστορία σπάνιας ομορφιάς, αλλά και μία ιστορία δεμένη με την θάλασσα, με την ξενητειά και με την προσφυγιά. Με πόλεμο, με αίμα και με πόνο. Πολύ πόνο.Στην ιστορία αυτή πέρασε, πιθανότατα ως μία μικρή υποσημείωση, η χθεσινή επίσκεψη στην Ίμβρο του υπουργού Εξωτερικών, Σταύρου Λαμπρινίδη.
Μία «ιστορική επίσκεψη», στο μέτρο που είναι η πρώτη επίσκεψη από Έλληνα υπουργό Εξωτερικών στο νησί. Στους συμβολισμούς της, πρέπει να συμπεριλάβει κανείς το γεγονός ότι έγινε την ημέρα που οι 200 μόνιμοι κάτοικοι, μαζί με εκατοντάδες Ίμβριους που μαζεύονται στο νησί κάθε καλοκαίρι την τελευταία δεκαετία, τίμησαν τα 50 χρόνια Ιεροσύνης και τα 20 χρόνια Πατριαρχίας του Ο.Π.Βαρθολομαίου. Η Ίμβρος είναι ο τόπος του, η γενέτειρά του.

Έβλεπα μία-μία τις εικόνες από το τηλεοπτικό ρεπορτάζ της επίσκεψης, που «τράβηξε» μία κάμερα της ΝΕΤ. Στην αρχή, βλέπω τον Οικουμενικό Πατριάρχη να υποδέχεται τον Στ.Λαμπρινίδη στην εκκλησία. Είναι η Κοίμηση της Θεοτόκου. Είναι από τις περιπτώσεις όπου οι δημοσιογράφοι θα πουν πως ήταν συγκινητική η ατμόσφαιρα. Αλλά, εν προκειμένω, δεν είναι απλώς κλισέ. Ο Βαρθολομαίος καλωσορίζει τον επίσημο επισκέπτη και ο πρόλογος που κάνει έχει λογοτεχνικό χρώμα και είναι γεμάτος από μηνύματα: «Μέσα στο κατακαλόκαιρο και καθώς περιμένουμε την εορτή της Παναγίας, στην οποία ως Υπέρμαχο στρατηγόν του τόσες ελπίδες στήριξε κατά καιρούς το Γένος μας, κλέψατε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας και πετάξατε επάνω από το καταγάλανο Αιγαίο και μας ήλθατε στην ακριτική Ίμβρο ως άγγελος ειρήνης• αυτής της ειρήνης που τόσο μας έλειψε τις τελευταίες δεκαετίες της ιστορίας του νησιού μας, της Ίμβρου, η οποία, μαζί με τη γειτονική Τένεδο, «μετεωρίζονται στο μεταίχμιο δύο κόσμων και υφίστανται τους κλυδωνισμούς της σύγκρουσης αυτών». Στο κλείσιμο, ο Οικουμενικός Πατριάρχης μιλά σαν απλός Ίμβριος: «Μας αδίκησαν και οι δύο χώρες. Γι’ αυτό χαιρόμεθα τώρα με την προοπτική των καλυτέρων ημερών για μας εδώ και για τις σχέσεις των δύο χωρών γενικότερα.» Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών χρησιμοποιεί στον δικό του χαιρετισμό ήπιους τόνους. Κάνει καλή εντύπωση το γεγονός ότι δείχνει μετρημένος στις αντιδράσεις του. Δεν ποζάρει. Δε μοιράζει χαμόγελα. Μιλά για τις «αίθριες» και «νεφελώδεις» ημέρες που βίωσε ως Οικουμενικός Πατριάρχης ο Βαρθολομαίος. Διαπιστώνει ότι έχουν γίνει «θετικά βήματα» από την κυβέρνηση Ερντογάν. Στο τέλος, απευθύνεται στους Ίμβριους και τους στέλνει το μήνυμα που περιμένουν: «Πολλά είναι ακόμη αυτά που πρέπει να γίνουν. Οι εκκλησίες σας, οι τάφοι των προγόνων σας, τα σχολεία των παιδιών σας, οι περιουσίες σας που είναι εδώ, όλα αυτά που συνιστούν την κοινή μας μνήμη στην Ίμβρο πρέπει να διατηρηθούν και να ξαναζωντανέψουν, όπως ξαναζωντανεύουν σήμερα με την επίσκεψη τόσων απόδημων Ιμβριωτών στο αγαπημένο τους νησί».

Παρακολουθώ, τέλος, τις εικόνες από τα χωριά, καθώς ο Βαρθολομαίος και ο Στ.Λαμπρινίδης περπατούν στα στενά δρομάκια, ανάμεσα στα παλιά σπίτια. Θα ήθελα, ως δημοσιογράφος, να είμαι εκεί. Τέτοιες δημοσιογραφικές αποστολές, τις θυμάσαι μια ολόκληρη ζωή.

Η ιδέα της επίσκεψης στην Ίμβρο είχε πέσει πριν από πολύ καιρό στο υπουργείο Εξωτερικών. Μετά την εκλογή του το 2004, την περίοδο που τα πήγαινε πολύ καλά με τον Ερντογάν και είχαν «κουμπαριάσει», ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής είχε σκεφθεί να βάλει την Ίμβρο στο πρόγραμμα μίας επίσκεψης στην Τουρκία. Τελικά, αποφάσισε να μην κάνει αυτή την επίσκεψη, υπό τον φόβο να τεθεί θέμα «αμοιβαιότητας» για την Θράκη από τους Τούρκους, αλλά και επειδή το κλίμα στα ελληνοτουρκικά χάλασε στην πορεία. Ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου πραγματοποίησαν αργότερα επισκέψεις στην Θράκη και έστειλαν τα δικά τους μηνύματα, καθώς η Τουρκία επιμένει να θεωρεί τους Μουσουλμάνους (και να τους αποκαλεί) «Τούρκους», ενώ η Ελλάδα επιμένει να υπενθυμίζει ότι είναι Ελληνες πολίτες που ασκούν ελεύθερα τα δικαιώματά τους.

Κλείνω με το συμπέρασμα που εγώ θα κρατήσω από την επίσκεψη Λαμπρινίδη στην Ίμβρο: Η επίσκεψη αυτή έπρεπε να γίνει. Αφού δεν έγινε νωρίτερα, είναι καλό που έγινε τώρα. Είναι μία αρχή, ένα μικρό βήμα. Θα χρειαστεί μεγάλη υπομονή και συνέπεια για να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο. Αν η ελληνική κυβέρνηση σπεύσει να το πανηγυρίσει, τότε θα το ακυρώσει. Και δεν έχει αυτό το δικαίωμα, έναντι των 200 ελληνικής καταγωγής, μονίμων κατοίκων της Ίμβρου. Η επίσκεψη έγινε γι αυτούς – και όχι για εμάς, εδώ στην Αθήνα, ή όπου αλλού παραθερίζουμε.
του Αντώνη Φουρλή, από το protagon.gr