Μέχρι πρόσφατα, οι τηλεαστέρες με τις στημένες τηλεπαρέες, με λαϊκίστικο ύφος και μορφή λαϊκών δικαστών σε όλα τα ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε. επιζητούσαν παραδειγματικά την τιμωρία των ενόχων, για τα ποικίλα σκάνδαλα που ταλανίζουν για αρκετά χρόνια τον τόπο. Σήκωναν επιδεικτικά το δάχτυλο ψηλά και δε δέχονταν μύγα στο σπαθί τους. Πολλές φορές μάλιστα έκαναν μόνοι τους τη δίκη κι έβγαζαν τις αποφάσεις. "Τίποτε στο σκοτάδι, όλα στο φως". "Κανείς δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητος όσο ψηλά κι αν βρίσκεται". Ένα σύνθημα κυριαρχούσε, "Τάξις και ηθική".
Σαν άρχισαν όμως οι εξεταστικές, άρχισαν και οι τηλεαστέρες να τα γυρίζουν. "Τι τα θέλουμε τώρα αυτά;", "γιατί να τα ανακατέψουμε πάλι;", " δεν πρόκειται να βγει τίποτα", "ας τα αφήσουμε, γιατί διασύρεται η χώρα", κ.α.
Έτσι, από το "τάξις και ηθική" περάσαμε στην "εθνική συναίνεση" και την "ένοχη σιωπή", που σε απλά ελληνικά σημαίνει, είτε "τι τις θέλουμε τις εξεταστικές, αφού ήδη εμείς έχουμε τηλεδικάσει τους ενόχους και οι ένοχοι έχουν ήδη εκτίσει την ποινή τους" είτε "να οργανωθούμε, βρε παιδιά, μπας και έμεινε κανένα κοψίδι στο τραπέζι"
Φυσικά, η συναίνεση του υγιούς πολιτικού προσωπικού είναι πάντα καλοδεχούμενη και μάλιστα είναι το ευκταίο σενάριο στη χώρα μας. Συναίνεση, όμως, σε ένα κράτος δικαίου δεν μπορεί να υπάρξει μεταξύ των νόμιμων και των έκνομων. Το κράτος δημιουργήθηκε και οφείλει να λειτουργεί γι αυτόν ακριβώς τον λόγο: Να προστατεύει τη νομιμότητα και να τιμωρεί όσους παρανομούν. Στην περίπτωση, βέβαια, των πολιτικών η ατιμωρησία τους είναι θεσμοθετημένη. Τα Μ.Μ.Ε. όμως συμβάλλουν και επιβάλλουν εν τέλει τα τελευταία χρόνια μια εύπεπτη τηλεοπτική τιμωρητική διαδικασία για τους ενόχους, και ιδιαίτερα τους πολιτικούς ενόχους μέσω των σύντομων και καλά ενορχηστρωμένων τηλεοπτικών δικών , προστατεύοντάς τους ουσιαστικά και αποκλείοντάς τους να φτάσουν στο φυσικό δικαστή.
Ενώ, δηλαδή, φαινομενικά φαίνεται ότι διαπομπεύουν τους πολιτικούς ενόχους, όταν αποκαλύπτονται τα σκάνδαλα, στην ουσία αναλαμβάνουν ρόλο δικολάβου και με τα κατάλληλα τηλεοπτικά τερτίπια στοχεύουν να τους προστατεύσουν από την φυσική παρουσία και την απολογία μπροστά στη φυσική δικαιοσύνη και εν ευθέτω χρόνο, αφού φροντίσουν να δημιουργηθεί το κατάλληλο υπόστρωμα υποδοχής στις λαϊκές μάζες, να τους καθάρουν και να τους ξαναπλασάρουν αμόλυντους στον λαό. Από την άλλη, μέσω των ερήμην τηλεοπτικών δικαστικών αποφάσεων, σπιλώνονται αθώοι και εξωθούνται από την πολιτική σκηνή άτομα τα οποία δεν προσιδιάζουν και δεν συνάδουν με το τηλεοπτικό, οικονομικό και πολιτικό παραμάγαζο που κυβερνά τη χώρα.
Δεν πρέπει, όμως, τουλάχιστον να μάθουμε, πώς φτάσαμε ως εδώ; Εκτός κι αν αρκεστούμε και δεχτούμε τις αποφάσεις που έβγαλαν κατά καιρούς οι τηλεοπτικοί αστέρες.
Ή, μήπως τελικά έφτασε η ώρα να δημιουργηθεί η νέα κοινωνική επανάσταση κατά των Μ.Μ.Ε.;
Ελπήνωρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου