Αντιστεκόμαστε!!!

Με το άγχος της έκτης δόσης προσπάθουμε όσοι ακόμα έχουμε λίγο μυαλό να πορευτούμε στη ζωή μας, απλήρωτοι, με μειωμένους μισθούς, άνεργοι ή ακόμη κι όσοι πληρωνόμαστε μεν αλλά οι σύνθηκες εργασίας έχουν γίνει ανυπόφορες.

Παλεύουμε για να αντέξουμε τα αγωνιστικά καλέσματα για δεύτερο ΕΑΜ, τις επικλήσεις στα θεία, τον εθνικό φανατισμό, τα μεταφυσικά σενάρια για πετρέλαιο, χρυσό για τον παντοκράτορα Σόρος, την εβραϊκή συνομωσία.

Δεν ξέρω αν είμαστε λίγοι. Ενδεχομένως. Όμως τριγύρω μου αρχίζω να βλέπω συμπολίτες μου που δεν ψαρώνουν με τη μαγκιά του Σαμαρά, που αγνοούν επιδεικτικά την παρελθοντολαγνεία του Τσίπρα, που βαρέθηκαν την Παπαρήγα, που αγανακτούν με την ολιγωρία και την αδυναμία του Παπανδρέου.

Είναι άτομα που έχουν πληγεί από την κρίση (πολύ περισσότερο από κάποιους μαχαλόμαγκες) αλλά θέλουν πραγματικά ν’ αλλάξει ο,τιδήποτε μας οδήγησε στην σημερινή μας κατάντια.

Βγάζουν φλύκταινες με το πελατειακό σύστημα, θέλουν πολιτικούς να δουλεύουν με σχέδιο και σοβαρές προτάσεις, επιδιώκουν όχι να ανακτήσουν (γιατί ποτέ δε την είχαν πριν) αλλά να αποκτήσουν επιτέλους εμπιστοσύνη στο κράτος.

Μιλούν για πλήρη διαφάνεια, για αξιοκρατία, για καταναλωτική συνείδηση και το σημαντικότερο ενδιαφέρονται για τον άλλον, το διπλανό τους, το συνάδελφό τους, το γείτονα τους. Θέλουν να συνεργαστούν μαζί του και όχι να κοιτάξουν μόνο την πάρτη τους.

Είναι οι άνθρωποι που υποστηρίζουν τ’ αυτονόητο. Είναι αυτοί που δεν αγόρασαν τρία αυτοκίνητα, δεν πήραν διακοποδάνεια χωρίς να μπορούν να τα ξεπληρώσουν, δεν ψήφισαν για να διοριστούν στο Δημόσιο. Είναι αυτοί που περιμένουν με υπομονή στην ουρά, που πετάνε τα πλαστικά στους κάδους ανακύκλωσης, που χρησιμοποιούν το μετρό, που σέβονται τα δημόσιο χώρο, που δε φοβούνται τους μετανάστες.

Είμαι σίγουρος ότι σε περίπτωση χρεωκοπίας, επιστροφής στη δραχμή θα είναι και αυτοί που θα θιχτούν λιγότερο, όχι γιατί θα γίνει καλύτερη η ζωή τους αλλά επειδή θα προσπαθήσουν να βρουν τις καλύτερες λύσεις για να ανταπεξέλθουν σε μια τέτοια καταστροφική εξέλιξη.

Σιγά-σιγά αρχίζουν να αποκτούν δημόσιο λόγο και να προκαλούν αμηχανία στο ξεπερασμένο και μουχλιασμένο πολιτικό κατεστημένο.

Ας ελπίσουμε ότι θα πληθύνουν και ότι θα βρεθούν και οι ανάλογοι πολιτικοί να τους ακολουθήσουν.
Από το Blog, feleki