Νεοελληνικό μυθολογικό τέρας!

               Από τις εκλογές που θα έδιναν τη λύση στο μνημονιακό αδιέξοδο προέκυψαν σημεία και τέρατα                                                                       

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι προκειμένου να εξηγήσουν τα διάφορα φυσικά φαινόμενα δημιούργησαν τον πλουσιότατο κόσμο της μυθολογίας τους που έδωσε μια κάποια λύση στο "γιατί" που τους παίδευε σχετικά με το τι κρύβεται πίσω από σεισμούς, κατακλυσμούς, τυφώνες και άλλα τινά. Μια παράπλευρη έκφανση αυτής της φαντασίας ήταν και τα λεγόμενα μυθολογικά τέρατα που βρίσκονταν σε κάθε στρατηγικό σημείο συνάντησης των δύο κόσμων: αυτού των θεών και του άλλου των ανθρώπων. Η Χίμαιρα, ο Κέρβερος, η Λερναία Ύδρα, η Σκύλλα, η Χάρυβδη, ο Μινώταυρος... Δράκοντες και θεριά που καταδυνάστευαν τις ζωές των απλών ανθρώπων είτε επειδή κάποτε προκάλεσαν την μήνιν των θεών είτε επειδή έπεσαν θύματα της θεϊκής βαρεμάρας και ματαιοδοξίας. Κι όλα αυτά μέχρι να εμφανιστεί κάποιος ήρωας που να τους απάλασσε από τούτο το μαρτύριο.

Πάμε στο 2012. Οι σύγχρονοι Έλληνες μη μπορώντας να ερμηνεύσουν ξεκάθαρα την πολιτική τους θέληση και θέση σε μία τόσο θολή περίοδο, πήγαν στις κάλπες για να δώσουν επιτέλους λύση στο αδιέξοδο. Σε συνδυασμό με την κατάρρευση των ιδεολογιών και την κοινωνική κρίση να έχει φέρει σχεδόν μηδενική ορατότητα, η τερατογένεση βρήκε ιδανικές συνθήκες και άνθισε. Σαν ένα νέο μυθολογικό τέρας, ο Κεντροαριστεροδεξιός Φασιστόσαυρος με τουλάχιστον τρία κεφάλια και ουρά φιδιού φώλιασε στο πάνω μέρος της πλατείας Συντάγματος - όπως βλέπεις τον Άγνωστο Στρατιώτη, δεξιά στη βορειοανατολική πλευρά του Εθνικού Κήπου.

Η δημοκρατία λένε δεν έχει αδιέξοδα. Αυτό το κοινοβουλευτικό μόρφωμα που προέκυψε από τις χθεσινές εκλογές κανονικά θα έπρεπε να δώσει λύση στον μνημονιακό τυφώνα που σαρώνει τη χώρα τα τελευταία δύο χρόνια. Ήρθαν τα πάνω κάτω. Κόμματα έχασαν την πρωτοκαθεδρία τους, νέα κόμματα πήραν υψηλότατα ποσοστά, η Χρυσή Αυγή ντεμπουτάρισε στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβασε ταχύτητα και στρογγυλοκάθησε στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με τον δύσκαμπτο όμως αριθμό των 52 εδρών.

 Σε οποιαδήποτε άλλη αναμέτρηση του παρελθόντος ένας τέτοιος αριθμός εδρών θα ήταν καθοριστικός, ωστόσο με τα ποσοστά να κυμαίνονται από 6% το χαμηλότερο έως 18% περίπου το υψηλότερο και με τον εκτρωματικό εκλογικό νόμο να διπλασιάζει "ετσιθελικά" τον αριθμό βουλευτών του πρώτου κόμματος, οι 52 έδρες δίνουν μια ψυχολογική πρωτιά και μάλλον τίποτα περισσότερο. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την άρνηση των περισσοτέρων κομμάτων να προβούν σε συνεργασίες με τους αντιπάλους τους - ο Π.Καμμένος δε ούτε νεκρός!- τι μέλλει γενέσθαι;

 Προς το παρόν και με δεδομένο ότι η όποια κωλοτούμπα δεν είναι καθόλου εύπεπτη από το εκλογικό σώμα -άρα και εφικτή μετά από τέτοια όξυνση- στο βάθος αρχίζει να αχνοφαίνεται μια νέα εκλογική αναμέτρηση. Αντί να βγούμε δηλαδή από το τούνελ θα μπούμε σε ένα άλλο: αυτό των αλλεπάλληλων εκλογών μέχρι να βάλουν κάποιοι νερό στο κρασί τους και να μπορέσουν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι ενός και μόνο υπουργικού συμβουλίου.

 Εκεί που φύτρωνε φασκέλωμα και "αγανακτισμένο" πνεύμα, εκεί που οι κρεμάλες απενοχοποιήθηκαν και η φωτιά εμφανίστηκε σαν μια κάποια λύση για κάθαρση στο μιαρό "μπουρδέλο", το καινούριο μυθολογικό τέρας προς το παρόν βρυχάται και τρομάζει τους πέριξ της πλατείας Συντάγματος με την καυτή ανάσα του.

Τίμων ο Μισάνθρωπος, από το lifo