 |
| Διέπρεψε στις πίστες και στα γήπεδα, έδωσε σόου σε τηλεοπτικά πάνελ και λαϊκά πανηγύρια, κυριάρχησε ως πανίσχυρος μακεδονάρχης. Και τώρα, που οδηγείται άδοξα εκτός σκηνής, ξεχασμένος από το κόμμα και τον ποιμένα του, λέει ότι ακόμη δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. |
Του Ηλία Κανέλλη από τα ΝΕΑ.
Το φθινόπωρο του 2009 ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, νομάρχης ακόμη, ήταν παντοδύναμος στη Θεσσαλονίκη. Επίσης ήταν μία από τις πλέον περιζήτητες περσόνες των τηλεοράσεων και των ραδιοφώνων. Ο ορισμός του δημόσιου χαβαλέ.
Ηταν ωραίος καιρός. Ο Κώστας Καραμανλής είχε εγκαταλείψει τρέχοντας την εξουσία, οι Ελληνες δεν είχαν πάρει ακόμα χαμπάρι τι θα τους έρθει στο κεφάλι και το πολιτικό προσωπικό άλλαζε πόστα και διεκδικούσε θέσεις. Ηταν η περίοδος που παιζόταν η ηγεσία της ΝΔ ανάμεσα στον Αντώνη Σαμαρά και στην Ντόρα Μπακογιάννη κι η ώρα που ο Ψωμιάδης σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να αυξήσει την επιρροή του στη συντηρητική παράταξη παρεμβαλλόμενος ως τρίτος πόλος εξουσίας ανάμεσα στους δύο μονομάχους.
Το σύνθημα που είχε λανσάρει σε εκείνη την αναμέτρηση, όπως και σε όλες του τις πολιτικές παράτες στην επικράτεια της δημοκρατίας της συγκίνησης, είχε φροντίσει να είναι αγαπησιάρικο. Ο νομάρχης της καρδιάς μας κόμπαζε από τις αφίσες του: «Η φωνή της ψυχής σου». Το μελό ήταν ειδικότης του. Στην πρώτη προεκλογική ομιλία του σε κομματικό ακροατήριο, στις 20 Νοεμβρίου εκείνης της χρονιάς, στο σχεδόν γεμάτο Βελλίδειο, ανέβηκε στο βήμα οικογενειακώς, ανέμισε μια σημαία για την τηλεοπτική εικόνα, θυμήθηκε τον τεθνεώτα αδελφό του, κολάκεψε το ακροατήριο. Αν τον άκουγες εκείνο το βράδυ είχες εν συνόψει όλη την ιδεολογία του:
Είναι παιδί της προσφυγιάς, παιδί της αλάνας, κάνει το ταξίδι των ονείρων του. Κάνει το ωραιότερο, το πιο ονειρεμένο, το πιο μαγικό ταξίδι της ζωής του - «αδέρφια μου, το δικό σας ταξίδι», σύμφωνα με την πονεμένη αποστροφή του. Βρίσκεται στο μετερίζι της πολιτικής για να εκφράσει «τον πικραμένο, τον προδομένο, τον ξεχασμένο λαό της ΝΔ». Νιώθει ταμένος στην πατρίδα, στην οικογένεια, στη θρησκεία και, επειδή μιλάει «καθαρά, πατριωτικά, μπεσαλίδικα, παλικαρίσια», γι' αυτό δεν διαπραγματεύεται το όνομα της Μακεδονίας. «Υποτίμησαν τον Παπανδρέου, υποτιμούν κι εμένα», λέει και του φεύγει ένα (πραγματικό) δάκρυ.
Τι ήταν τέλος πάντων αυτός ο Ψωμιάδης;
ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ. Μια συνήθης, καθημερινή φιγούρα της σύγχρονης Ελλάδας. Μια λούμπεν φιγούρα που βρίσκει ακροατήριο στην κοινοτοπία της τηλεόρασης (που στην πραγματικότητα είναι η μετεξέλιξη του κακού ελληνικού σχολείου). Τα συστατικά του «προϊόντος»; Πατριωτισμός της δεκάρας, κουτσομπολιό, επίδειξη και ολίγον ζοριλίκι. Ηγουν, ήρωας σαπουνόπερας - αν θέλετε βάλτε και την κατάλληλη μουσική: σκυλέ, σαν τα τραγούδια που έλεγε όταν είχε νυχτερινό κέντρο, Ναργκίς για να θυμίζει την ινδοπρέπεια και την καθυστέρηση, εμβατήρια για να τονίζουν την ιδεολογία (μιξαρισμένα με το ηχόχρωμα του Σπανουδάκη), ποντιακά για να κολακεύουν την καταγωγή…
Ολα αυτά σε συσκευασία του πιο κιτσάτου σόου. Η σημαντική προσφορά του στο έθνος, απ' αυτή την άποψη, έχει απαθανατισθεί σε εικόνες ευφροσύνης και ιλαρότητας. Καβάλα σε ένα γαϊδούρι. Με τη μάσκα του Ζορό. Με προτεταμένη την κοιλάρα του, στο τερέν ενός γηπέδου, να παριστάνει το τζόβενο που κλοτσάει το τόπι. Με ποδιά μάγειρα. Με έναν Πόντιο εν πλήρει ποντιακή εξαρτύσει (και με τριχωτές γάμπες) στην αγκαλιά του. Χορευτής τάνγκο αγκαλιά με μια αρκούδα - με έναν που είναι ντυμένος αρκούδα. Ολοι τον θυμούνται, επίσης, να μπουγελώνεται σε κάτι ακατανόητα έθιμα και να τσακώνεται στα τηλεοπτικά πάνελ στα οποία έχει αποκτήσει ειδίκευση να μιλάει με έπαρση για πράγματα που είναι βέβαιο ότι δεν ξέρει, γνωρίζοντας ότι αυτό το πράγμα εκπροσωπούσε κατά το μάλλον τη λειτουργία της δημοκρατίας τα ένδοξα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Με ποια προσόντα είχε καταφέρει τόση δόξα; Με πολλή μυθολογία γύρω από τ' όνομά του, πολλές δημόσιες σχέσεις, αγκυρωμένος γερά στην τοπική κοινωνία και στον πελατειακό χαρακτήρα της πολιτικής που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Από το 1982, ενεργός πολιτευτής στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με τη ΝΔ, μεταπήδησε στην κεντρική σκηνή, εξελέγη βουλευτής και ενίσχυε τη θέση του για να γυρίσει δυναμικά στην Αυτοδιοίκηση. Η πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα τού ανήκε. Με τον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο υπήρξαν τα κατεξοχήν πρόσωπα της Θεσσαλονίκης - μοιραία πρόσωπα, όπως αποδείχθηκε, που έσυραν την πόλη στον πιο βαθύ επαρχιωτισμό της Ιστορίας της.
Η ΠΤΩΣΗ. Πάντως, το ότι υπήρξε τρίτος πόλος στο εσωκομματικό παιχνίδι της Νέας Δημοκρατίας δεν φαίνεται ότι του χρησίμευσε και πολύ. Την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας θα τη διεκδικούσε ούτως ή άλλως. Κέρδισε εύκολα, με αντίπαλο τον Μάρκο Μπόλαρη. Η πρώτη προεκλογική εκδήλωση που διοργάνωσε μετά την ανακήρυξη της υποψηφιότητάς του έγινε στην παραλία Θεσσαλονίκης, μπροστά στο άγαλμα του Μεγαλέξαντρου και του Βουκεφάλα. Είχαν συγκεντρωθεί κορυφαίες πνευματικές προσωπικότητες της Θεσσαλονίκης. Ανάμεσά τους, ο παππούλης Ανθιμος και ο Στέλιος Παπαθεμελής. Εντύπωση έκανε και η παρουσία, στη θέση του κεντρικού ομιλητή, ενός κορυφαίου διανοούμενου από την Αθήνα, του διαπρεπούς Γεωργίου Τράγκα.
Οση δανεική δόξα κι αν επιδίωξε από συντηρητικούς παράγοντες της πόλης κι από τηλεοπτικούς αστέρες, ωστόσο, δεν κατάφερε να ανακόψει την πτώση. Οι καιροί είχαν αλλάξει - έστω κι αν ο ίδιος δεν το είχε καταλάβει. Η παρωδία διεκδίκησης από την πλευρά του της μεγάλης διεθνούς έκθεσης EXPO, χωρίς καμία προετοιμασία, που κατέληξε σε ταξίδι για shopping στο Παρίσι, του κόστισε πολύ, ανέδειξε την κρυμμένη πίσω από το λαϊκό πρόσωπο αλαζονεία του και μια σειρά δικαστικές περιπέτειες άρχισαν να ροκανίζουν την αίγλη του. Υπεξέφυγε έως σήμερα από μια σοβαρή υπόθεση, αυτήν της ερημοποίησης της λίμνης Κορώνειας, στην οποία πάντως είχε κληθεί να καταθέσει ως ύποπτος. Αλλά δεν κατάφερε να υπεκφύγει στις δίκες για μείωση προστίμων σε παραβάτες της εκλογικής περιφερείας του. Η αμετάκλητη καταδίκη του και στον ανώτατο βαθμό σε μία απ' αυτές (καθ' υπέρβαση της διακριτικής ευχέρειας της εξουσίας του μείωσε σε 5.000 ευρώ πρόστιμο 89.000 που είχε επιβληθεί σε πρατηριούχο για νόθευση καυσίμων) σήμανε το τέλος της κυριαρχίας του. Η προσπάθειά του να προωθήσει στη θέση του τον αδελφό του, Διονύση, βρήκε τείχος στο κόμμα.
Την κρύα και μουντή ημέρα της αντικατάστασής του από τον Απόστολο Τζιτζικώστα, σε μια ατιμωτική για τον ίδιο τελετή, ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος απέφευγε να κοιτάξει στα μάτια τον εκπεσόντα περιφερειάρχη. Η σαπουνόπερα συνεχίζεται, αλλά ο πρωταγωνιστής απελύθη. Αραγε θα ψάξει νέους ρόλους σε σίριαλ δεύτερης διαλογής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου