Δήμοι: κόμματα τέλος

Του Κώστα Ρεσβάνη, από τουςprotagon.gr

Δεν γνωρίζω αν είναι μόνο δική μου διαίσθηση, αλλά από όσα βλέπω αυτή τη στιγμή στον χώρο της Τοπικής  Αυτοδιοίκησης, ενόψει των εκλογών, είναι η τελευταία φορά που θα έχουμε περιφερειάρχες και δημάρχους με κομματική ετικέτα στο κούτελο. Το ελπιδοφόρο μήνυμα έστειλαν οι ψηφοφόροι και από τις προηγούμενες εκλογές στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας -Καμίνης, Μπουτάρης- αλλά οι πολύχρωμες κομματικές ελίτ το έστειλαν πίσω με την ένδειξη «άγνωστοςπαραλήπτης».

Την άποψη των πολιτών τη βλέπουμε όμως ήδη σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, σε δήμους και περιφέρειες: σε όσες δημοσκοπήσεις έχουν γίνει έως τώρα, δεν έχουν αποδώσει οι προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει στις αυτοδιοικητικές εκλογές αντιμνημονιακό χαρακτήρα με κομματικούς υποψήφιους δημάρχους -Σακελλαρίδη και Μηταφίδη- και για περιφερειάρχες Δούρου και Χαραλαμπίδου. Αλλά και, παρά το νεοδημοκρατικό μύρο της Ν.Δ., στο μέτωπο του Κουμουτσάκου και Σπηλιωτόπουλου ή του Ιωαννίδη και του Καλαφάτη, οι πολίτες αντέδρασαν αρνητικά στην κομματική ποδηγέτηση.

Υπάρχουν κάποια σίγουρα κλειδιά για αυτή τη διαφαινόμενη νίκη των υποψηφίων που στηρίζονται από μικρότερα κόμματα, δεν έχουν για νονό κανένα, αλλά κάνουν γκελ στην κοινωνία των πολιτών με τις πράξεις τους.

-Στην πρόσφατη δημοσκόπηση της Καπα Research, υπάρχει ένα εύρημα που ελάχιστοι πρόσεξαν. Σε ερώτηση «Με ποιο κριτήριο θα ψηφίσετε στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές;», το 60% απάντησε «με σκοπό την καλύτερη εκπροσώπησή μου στον δήμο και στην περιφέρεια» και μόλις το 22% «για να δείξω την αντίθεσή μου στην ακολουθούμενη πολιτική της κυβέρνησης».

- Η απαξίωση των κομμάτων, άλλοτε δικαίως, άλλοτε αδίκως, παρασύρει και τις υποψηφιότητες που προτείνουν.

- Η πολύχρονη και ανεξέλεγκτη διαχείριση των οικονομικών από κομματικούς υποψηφίους στους δήμους και παλαιότερα στις νομαρχίες, με προφανή ανοχή της κεντρικής εξουσίας, τους έδωσαν, με αδιάσειστα στοιχεία που έχουν δημοσιευτεί, το χρυσό μετάλλιο της διαφθοράς (εναλλάσσονταν με τις Πολεοδομίες!). Ο Παπαγεωργόπουλος είναι ένα ακραίο χαρακτηριστικό παράδειγμα.

- Η διαπλοκή των κομμάτων και των εκλεκτών τους στην αυτοδιοίκηση, οδήγησαν σε άθλιες πελατειακές σχέσεις που τροφοδοτούνταν αμφίδρομα, με αποτέλεσμα οι αυτοδιοικητικές μονάδες να πέφτουν στα βράχια της χρεοκοπίας, να ζητούν όλο και περισσότερα από τον κρατικό κορβανά, δηλαδή από τις τσέπες όλων μας.

Να σταθούμε σε ένα μόνο αντίθετο παράδειγμα, στον Δήμο Αθηναίων δίνοντας λίγους αριθμούς για τον δημοτικό ραδιοσταθμό 9.84. Επί τυφώνος Κακλαμάνη, το 2010, ο σταθμός έπαιρνε επιχορήγηση 16.000.000 ευρώ, σήμερα 4.300.000 ευρώ. Το 2010 υπήρχαν 340 εργαζόμενοι, από τους οποίους 280 δημοσιογράφοι -κάποιοι αργόμισθοι  έκαναν πάρτι. Σήμερα οι εργαζόμενοι είναι 180 και οι δημοσιογράφοι 120. Το 2010 η ετήσια μισθοδοσία ήταν 10 εκατ. ευρώ, σήμερα η μισθοδοσία όλων των εργαζομένων είναι 3,5 εκατ. ευρώ. Το αντίδωρο του Καμίνη στους δημότες ήταν ένας αξιοπρεπής, πλουραλιστικός δημοτικός σταθμός, με μειωμένα έξοδα και με αξιόλογους παραγωγούς που δεν προσβάλουν την αισθητική και τα αυτιά του ακροατή.

Τι αντιτείνουν σε αυτές τις προσπάθειες νοικοκυρέματος οι κομματικοί υποψήφιοι; Έως σήμερα καταναλώνονται σε ανούσια μικροπολιτικά κόλπα. Σε ένα αρμονικό ντουέτο Σακελλαρίδης και Σπηλιωτόπουλος βρήκαν το σλόγκαν: «Είναι ο εκλεκτός του Βενιζέλου». Μα, σύντροφοι, αν ο Βενιζέλος είχε τη δύναμη να επιβάλλει τον Καμίνη, τώρα θα ήταν, τουλάχιστον, αξιωματική αντιπολίτευση! Ψυχραιμία και ας μη λησμονούμε την κοινωνία των πολιτών που πλέον δείχνει στους Καμίνηδες την εμπιστοσύνη της.

Άλλη, εξόχως πολιτική αντιπαράθεση: «Είναι ένας λογιστής» (Σπηλιωτόπουλος), «Είναι διαχειριστής πολυκατοικίας» (Σακελλαρίδης). Αυτή είναι άραγε η επί της ουσίας κριτική που περιμένουν οι πολίτες; Ή μήπως είναι αυτή της -γνωστής για το πολιτικό της μέγεθος- Φωτεινής Πιπιλή: «Ο Καμίνης; Έλα καλέ…Μια μετριότητα».