Η εξαγωγή του φρονιμίτη

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου, από την Καθημερινή. 

Η ​​αλήθεια είναι πως, αυτές τις ημέρες, όποτε έβλεπα τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Θ. Φορτσάκη να υπερασπίζεται τη φύλαξη των χώρων του ιδρύματος απέναντι στους αγωνιστές της ελεύθερης πρόσβασης, της κατάργησης της ιδιοκτησίας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από τον άνθρωπο, έψαχνα να δω μήπως εκεί γύρω κυκλοφορεί και κάποιος συνάδελφός του ο οποίος να έχει άποψη επί του θέματος. Οχι, δεν εννοώ τον προκάτοχό του κ. Πελεγρίνη, «τραγική φιγούρα» όχι απ’ αυτές που συνηθίζουν να εντοπίζουν ανάμεσα στους συγγενείς των θυμάτων τροχαίων οι ρεπόρτερ της τηλεόρασης, «τραγική φιγούρα» σκέτο, της θεατρικής σκηνής. Δεν εννοώ ούτε την κυρία Φωτίου η οποία έσπευσε να παρέμβει προκειμένου να υπερασπιστεί την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών στο πανεπιστήμιο, αυτήν που ο κ. Φορτσάκης προσπαθεί να καταργήσει με ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης. Διότι και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και οι τηλεφωνικές συσκευές ιδέες είναι και οφείλουμε να τις αφήνουμε να διακινούνται ελεύθερα. Αναφέρομαι σε όλους αυτούς τους πνευματικούς ανθρώπους οι οποίοι είναι μέλη του διδακτικού προσωπικού του πανεπιστημίου, κατά καιρούς έχουν εκφράσει απόψεις οικτίροντας την ασυδοσία που επικρατεί, είναι βέβαιο πως στην πλειονότητά τους συμφωνούν με τον κ. Φορτσάκη και, αν και λαλίστατοι και ευφραδέστατοι όταν πρόκειται να αναφερθούν στη συνταγματική αναθεώρηση ή τις διεργασίες στην Κεντροαριστερά, όλες αυτές τις ημέρες παρέμειναν σιωπηλοί θεατές των τεκταινομένων αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο για την κ. Φωτίου και τους δορυφόρους της. Υπήρξε βέβαια η ανακοίνωση του Συλλόγου Διδασκόντων της Νομικής Σχολής που καλύπτει τις ενέργειες του πρύτανη, όμως, παρ’ όλ’ αυτά οι συνάδελφοί του, οι λεγόμενοι «επώνυμοι», παρέμειναν σιωπηλοί. Φταίει ο φόβος που έχουν ενσπείρει στην πανεπιστημιακή κοινότητα οι προπηλακισμοί και οι βιαιότητες των οργανώσεων, οι οποίες, ελλείψει ιδεών, διακινούν ελεύθερα γροθιές; Φταίει η ευτέλεια του ζητήματος; Σιγά τώρα μην ασχοληθούμε με τους σεκιουριτάδες, άσε τα για τον πρύτανη μαζί με την αγορά χάρτου υγείας. Πάντως εκείνο που ξέρουμε είναι πως και σ’ αυτά τα μικρά και ευτελή ζητήματα της καθημερινότητας κρίνεται η τύχη της παιδείας και όχι στους μεγαλοϊδεατισμούς με τους οποίους αρέσκεται να ασχολείται η πανεπιστημιακή μας κοινότητα, μη τολμώντας να ασχοληθεί με την εξαγωγή του στραβού φρονιμίτη.