 |
| "Όλοι σκέφτονται να αλλάξουν το κόσμο, κανείς δε σκέφτεται να αλλάξει τον εαυτό του" |
Του Φώτη Γεωργελέ, από την athensvoice.gr
- Πρέπει πάντα να προσπαθείς να σώζεις μια ζωή.
- Δεν μπορείς όμως να υπερασπίζεσαι τη ζωή απειλώντας με θάνατο τους άλλους.
- Θυμόμαστε ακόμα τον Μάη του ’68 ή το «φράουλες και αίμα» των αντιπολεμικών διαδηλώσεων του ’67 για το Βιετνάμ, επειδή ήταν μοναδικές στιγμές. Στιγμιαίες εκρήξεις στο χρόνο που συμπύκνωναν την επιθυμία των νέων για μια άλλη εξέλιξη, λιγότερο συντηρητική και υποκριτική.
- Δεν υπάρχει τίποτα επαναστατικό στην επανάληψη. Δεν μπορεί ποτέ η ρουτίνα να είναι εξεγερσιακή. Δεν υπάρχει τίποτα αντιεξουσιαστικό σε προκαθορισμένα ραντεβού και επετειακές συγκρούσεις. Η εξέγερση δεν δίνει ραντεβού κάθε 17 Νοέμβρη, κάθε 6 Δεκέμβρη, κάθε εθνική παρέλαση, κάθε Φλεβάρη στα αγροτικά μπλόκα της εθνικής οδού, κάθε Οκτώβρη στις σχολικές καταλήψεις, κάθε γιορτές στα σκουπίδια των απορριμματοφόρων, κάθε καλοκαίρι στα αποκλεισμένα λιμάνια, κάθε Κυριακή στην Ερμού.
- Συστηματικό είναι μόνο το σύστημα.
- Το σύνθημα «εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία» το έφτιαξαν αυτοί που δεν ήταν στο Πολυτεχνείο το ’73. Το Πολυτεχνείο έγινε ακριβώς για να μη χρειάζεται η χώρα μας άλλα Πολυτεχνεία.
- Τα συνθήματα από τον παρισινό Μάη κι από το αμερικάνικο «καλοκαίρι της αγάπης» επηρέασαν τη ζωή μας τον επόμενο μισό αιώνα. Άλλαξαν τη γλώσσα μας, τις σχέσεις των δύο φύλων, τη σεξουαλικότητα, τα τραγούδια μας, τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία. Τη δημοσιογραφία, τη διαφήμιση, την επικοινωνία. Άλλαξαν τον Λόγο της Δύσης. Ούτε μισό σύνθημα δεν έχει μείνει από τόσα χρόνια συγκρούσεων. Μόνο στατιστικοί αριθμοί. Τόσοι τόνοι πέτρες, τόσες σπασμένες βιτρίνες.
- Η θυματοποίηση, ο μιζεραμπιλισμός, η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων, η κατασκευή εξωτερικών εχθρών, ήταν πάντα η μέθοδος του κυρίαρχου συστήματος για να αποκρύψει τις εσωτερικές συγκρούσεις και αντιθέσεις.
-Η «λατρεία να μισούμε το κράτος» δείχνει κοινωνία καθηλωμένη στην παιδική ηλικία, στην πελατειακή οργάνωση της οικονομίας. Που περιμένει τα πάντα από το κράτος και το κόμμα-πατερούλη και το μισεί όταν αυτό δεν ανταποκρίνεται.
- Η τυφλή εκτόνωση της καταπιεσμένης οργής δεν είναι απελευθερωτική. Απελευθερωτικό είναι μόνο ό,τι εμπεριέχει δημιουργία. Η αδιέξοδη οργή είναι καλομαθημένη αντίδραση. Γιατί δεν με φροντίζετε πια; Θα σας τιμωρήσω.
- Η επαναστατική οργή αλλάζει τα πάντα, δημιουργεί καινούργια υποδείγματα. Καινούργιες γλώσσες, καινούργια τραγούδια, καινούργιες δουλειές, καινούργιες σχέσεις. Τόσα χρόνια «αγώνων», τίποτα καινούργιο δεν έχει φανεί σ’ αυτή τη χώρα.
- Η αδιέξοδη οργή επαναλαμβάνει και διασώζει τα παλιά αδιέξοδα.
- Η τέχνη δεν είναι ποτέ προοδευτική, αν επαναλαμβάνει την κυρίαρχη ιδεολογία. Η ανατρεπτική τέχνη δεν κολακεύει το κοινό της, δεν επιβεβαιώνει τα στερεότυπά του. Τα ανατρέπει. Το ξεβολεύει. Το βάζει να σκεφτεί, να αντιμετωπίσει τον εαυτό του. Προοδευτική τέχνη είναι αυτή που μας αναγκάζει να κοιτάξουμε στον καθρέφτη. Όχι αυτή που μας δείχνει με το δάχτυλο εχθρούς.
- Όταν όλοι, δεξιοί κι αριστεροί, φασίστες και τρομοκράτες, παπάδες και αναρχικοί, λένε τα ίδια πράγματα, δεν μπορεί να έχουν όλοι δίκιο. Κάπου αλλού κρύβεται η αλήθεια.
-Δεν θα λύσουμε τα οικονομικά μας προβλήματα αν δεν λύσουμε πρώτα τα πολιτικά. Και δεν θα λύσουμε τα πολιτικά αν δεν ξεκινήσουμε από τα προβλήματα δημοκρατίας. Σ’ αυτή τη χώρα υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν καν τι σημαίνει δημοκρατία.
- Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα αν δεν αλλάξουμε τον εαυτό μας. Αν δεν παραδεχτούμε τα λάθη μας. Όποιοι μας λένε πράγματα που ξέρουμε, δεν είναι φίλοι μας. Μόνο όσοι μας ξεβολεύουν, όσοι λένε σκληρές αλήθειες, ενδιαφέρονται για μας.
- Η Ελλάδα θα αλλάξει όταν οι Έλληνες πιστέψουμε ότι μπορούμε. Όταν πιστέψουμε στις δικές μας δυνάμεις. Όσο φοβόμαστε ότι δεν θα τα καταφέρουμε, όσο φοβόμαστε το μέλλον, θα βρίσκουμε κάθε δικαιολογία για να μείνουμε ίδιοι, σε ένα αδύνατο και μίζερο παρελθόν. Όταν μια μέρα πούμε, σιγά το πράγμα, τι έγινε, αύριο ξεκινάμε, δώσε μου 2-3 χρόνια και θα σου φτιάξω την καλύτερη Αθήνα, τις καλύτερες πόλεις, τα καλύτερα μαγαζιά, τις καλύτερες επιχειρήσεις, τις καλύτερες παραλίες, τότε θα καταλάβουμε ότι όλα αυτά, τρόικες, μνημόνια, χρέη, δεν είναι τίποτα, είναι φαντάσματα του παρελθόντος.
- Οι Κύπριοι έχουν ξεχάσει ότι είναι σε μνημόνια. Χθες όμως μια φίλη μου από την Αυστρία μού είπε ότι το παιδί της διάλεξε να σπουδάσει σε κυπριακό πανεπιστήμιο.
- Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που νομίζουν ότι η ζωή τούς χρωστάει. Κανείς άνθρωπος που αγωνίστηκε στη ζωή του δεν το πιστεύει αυτό.
- Στη ζωή έχουμε δικαιώματα επειδή αναλαμβάνουμε υποχρεώσεις. Αυτές οι υποχρεώσεις είναι που νομιμοποιούν τα δικαιώματα. Έχεις ακούσει ποτέ κανέναν να σου μιλάει για υποχρεώσεις;
- Οι επιλογές μας έχουν κόστος. Μερικοί είναι τόσο προστατευμένοι, ώστε πέφτουν από τα σύννεφα μόλις το αντιλαμβάνονται αυτό.
- Η κοινωνία είμαστε εμείς. Οι άνθρωποι γύρω μας. Τα εκατομμύρια διαφορετικές περιπτώσεις. Δεν είμαστε μόνοι μας. Εμείς αποτελούμε αυτό που αγαπάμε ή μισούμε να είμαστε. Κι εμείς μόνο μπορούμε να το αλλάξουμε.
- Όταν ακούς κάποιον να σου μιλάει με παραδείγματα από το παρελθόν, για τη Θάτσερ, τον Εμφύλιο, τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, το Πολυτεχνείο, την Κατοχή, την Αποστασία, αυτό θέλει να επαναλάβει. Σ’ αυτό είναι καθηλωμένος.
- Τίποτε απ’ όσα έγιναν πριν 30-40-70 χρόνια δεν νομιμοποιεί όσα συμβαίνουν σήμερα. Ο ανθρώπινος πολιτισμός συνεχώς ανακαλύπτει, αναδιασκευάζει την πορεία του. Η ζωή είναι πολύτιμη, γιατί μόνο αν υπάρχει μπορεί να αλλάξει.
- Η βία των τζιχαντιστών προκαλεί φρίκη όχι γιατί είναι των εχθρών. Αλλά γιατί επιστρέφει τον πολιτισμό σ’ ένα μεσαίωνα που έχει ξεπεράσει.
- Η διαιώνιση της πολιτικής βίας στην ελληνική δημοκρατία δεν είναι θέμα ριζοσπαστισμού. Είναι πρόβλημα καθυστέρησης.
- Οι μισές αλήθειες είναι τα χειρότερα ψέματα. Εδώ που έχουμε φτάσει, μπλοκαρισμένοι σ’ ένα μόνιμο αδιέξοδο, δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να πουν όλοι την αλήθεια. Όλη την αλήθεια.
- Μόνο η αλήθεια είναι επαναστατική. Μόνο η γνώση είναι απελευθερωτική. Αν δεν συγκεντρωθεί τώρα μια κρίσιμη μάζα υποψιασμένων πολιτών, η κοινωνία μας θα παρακμάσει με εκρήξεις κρότου-λάμψης μέχρι το τελικό σκοτάδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου