Βλέποντας τον οσκαρικό «Λόγο του Βασιλιά», όπου αντιλαμβάνεσαι πόσο οι Άγγλοι είναι λαός προσδεδεμένος στην παράδοση και κυρίως στο θεσμό της Βασιλείας, αναγκαστικά έκανα σκέψεις για την Ελλάδα και τις ιδέες της. Ήταν ποτέ δυνατόν να γίνει ελληνικό φιλμ με θέμα Βασιλιά; Θα τον παίρναμε όλοι με τις πέτρες, ως γελοίο συντηρητικό. Θα μου πείτε βεβαίως, πως οι δικοί μας Γλύκσμπουργκ δεν ήταν ελληνικής καταγωγής. Μα και οι άγγλοι μονάρχες τι νομίζετε ότι είναι; Γερμανοί είναι.
Μετά σκέφτηκα τον Κλιντ Ίστγουντ και τις προπέρσινες «Σημαίες των προγόνων» του. Είναι ποτέ δυνατόν να γίνει σινεμά στην Ελλάδα με τις σημαίες μας να κυματίζουν στην Κορέα; Ή στην Κύπρο έστω; Όχι βέβαια. Δεν είμαστε χουντικοί. Θα τον είχαμε κάνει τον σκηνοθέτη αυτόν κιμά, ως τρελό εθνικιστή.
Κάτι σοβαρό λοιπόν συμβαίνει εδώ: ή εμείς είμαστε εντελώς χωρίς αρχές, ανεύθυνοι και οσφυοκάμπτες, με ανύπαρκτο πατριωτισμό ή οι αγγλοσάξωνες είναι σκέτοι βασιλοχουντικοί φασίστες. Διαλέγουμε και παίρνουμε.
Η δεύτερη σκέψη, μετά το φιλμ, ήρθε με τις κασέτες Κούγια, οι οποίες αποκαλύπτουν συνομιλίες ποδοσφαιρικών παραγόντων για χρηματισμό διαιτητών, με εμπλεκόμενους τον Μπέο, τον Μαρινάκη και τον Δαλούκα. Λοιπόν, η ίδια υπόθεση στην Ιταλία, πρόπερσι, κατέληξε στην φυλάκιση των εμπλεκομένων και στον υποβιβασμό της Γιουβέντους. Πάλι οι ίδιες σκέψεις: η εμείς είμαστε έξυπνοι και οι ιταλοί είναι δούλοι των δικαστών ή απλώς εμείς δεν διαθέτουμε κράτος αυτόνομο, αλλά κράτος υπηρέτη των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων.
Και αφού έκανα αυτές τις σκέψεις, με αφορμή ένα φιλμ και μια κασέτα, μετά ήρθε στο νου μου το διαφημιστικό που είδα πριν τον Λόγο του Βασιλιά: ένα νέο ελληνικό φιλμ, με τίτλο Οι ιππείς της Πύλου! Το σοκ των εικόνων του τρέιλερ, ήταν τόσο μεγάλο, απέναντι στις εικόνες του αγγλικού φιλμ, που πραγματικά βίωσα σε δευτερόλεπτα πως η Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή μια χώρα σε τραγική παρακμή- έτσι τουλάχιστον συνάγεται από τις εικόνες αυτού του απίθανου φιλμ: πουτάνες, γέροι που τους τρέχουν τα σάλια για γυναίκες, κλέφτες, πρεζόνια, χασικλήδες και βρώμικοι εργάτες, όλα αυτά μαζί διανθισμένα με εξυπνάδες της κακιάς ώρας, δείγμα ενός εντελώς γελοίου ελληνικού «προοδευτισμού».
Όλα αυτά είναι εντελώς αποκαρδιωτικά και το μόνο αισιόδοξο είναι πως δεν αντιπροσωπεύουν τον κορμό της ελληνικής κοινωνίας, αλλά μια εντελώς παρακμιακή μερίδα της, οι οποία συνιστά δυστυχώς και τον κορμό του καλλιτεχνικού της χώρου.
Και έτσι, με τις σκέψεις αυτές, με τους Ιππείς της Πύλου και τον Λόγο του Βασιλιά, κατάλαβα γιατί είμαστε εδώ που είμαστε: χάσαμε τον μπούσουλα. Είμαστε έρμαια, χωρίς αρχή και πίστη. Μέχρι και το '21 το κάναμε σήριαλ της πλάκας.
Πολύ ωραίο το κείμενο! Αλλά γράψτε και κάτι για τα δικά σας λαμόγια, τους φενακισμένους δασκάλους με τα γιαλαντζί μεταπτυχιακά και διακτορικά που στην πραγματικότητα αυτά κρατούν στα χέρια τους τη μόρφωση των παιδιών μας! Έλεος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΚΦΠ
Δυστυχώς ΕΚΦΠ, καταφέραμε κι αυτό, απαξιώσαμε την επιμόρφωση και την προσωπική επιστημονική αναζήτηση της γνώσης. Μεταπτυχιακά και διδακτορικά είτε πλαστά είτε αληθινά, αλλά δίχως κανένα πραγματικό αντίκρυσμα, πλημμύρισαν το χώρο της εκπαίδευσης, βρίσκονται στα χέρια εκπαιδευτικών οι οποίοι δε διαθέτουν το παραμικρό ίχνος παιδαγωγικής ευαισθησίας ούτε καν ψήγματα αγάπης για τους μαθητές τους. Άνθρωποι με πολλά τυπικά προσόντα αλλά με μηδενικό πάθος για την δουλειά τους. Δημόσιοι υπάλληλοι παλαιάς κοπής και σύγχρονης αδιαφορίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή