Ο τοίχος είναι μπροστά μας!

Η κυβέρνηση παίζει «πόλεμο». Ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου κάνει τιτάνια προσπάθεια. Αλλά, δεν αρκεί ένας υπουργός για να φέρει την άνοιξη. Αλλη υπουργός εξαγγέλλει κοινωνικά επιδόματα χωρίς εισοδηματικά κριτήρια – «μύρισε» εκλογές. Αλλος υπουργός ισχυρίστηκε ότι έχει επιτύχει με το παραπάνω τους στόχους αλλά δεν κατάφερε να εξηγήσει πειστικά στους τροϊκανούς γιατί «βασιλεύει» το λαθρεμπόριο καυσίμων. Αλλος, αφού έκανε λίγες χιλιάδες προσλήψεις και επιτυχώς απέφυγε να ανοίξει το κλειστό επάγγελμα της ευθύνης του, προθυμότατα προσφέρεται να κόψει δαπάνες – έχει ζαλίσει τους τροϊκανούς. Αλλος, αλλοιώνει την ασφαλιστική μεταρρύθμιση που ψηφίστηκε, με αποφάσεις που προσφέρουν παροχές μεγαλύτερες από εκείνες που προϋπήρχαν της μεταρρύθμισης. Τέλος, οι αμοιβές υπαλλήλων υπουργείων (Αμυνας, Γεωργίας και άλλα) δεν μειώθηκαν, διότι οι περικοπές μισθών αναπληρώθηκαν από πρόσθετες υπερωρίες και οδοιπορικά. Δεν μένει παρά να δοθεί επίδομα πολέμου σε καιρό ειρήνης…

Η αντιπολίτευση λέει παραμυθάκια που χαϊδεύουν αυτιά. Η κρίση, λέει, θα αντιμετωπιστεί αν μοιράσουμε λεφτά και φέρουμε ανάπτυξη (κάτι ανάλογο έλεγε παλιότερα και η κ. Κατσέλη). Θα προωθήσει, λέει, εξωστρεφή ανάπτυξη αλλά με ατμομηχανή της οικονομίας την… οικοδομή. Θα πατάξει τη φοροδιαφυγή καταργώντας «πόθεν έσχες». Θα αυξήσει τα έσοδα μειώνοντας φόρους (15% φόρο στα μερίσματα -παγκόσμιο χαμηλό...). Θα γεμίσει τα ταμεία των Ταμείων μειώνοντας τις εισφορές. Θα πατάξει την αυθαιρεσία νομιμοποιώντας (όχι τακτοποιώντας…) τα αυθαίρετα. Θα μειώσει κατά 18 δισ. ευρώ το έλλειμμα χωρίς να προκληθεί υφεσιακή επίδραση! Δύο χρόνια μετά την κρίση στην οποία μας έσυρε, η Ν.Δ. φέρεται σαν να πιστεύει ότι «λεφτά υπάρχουν». Η πρότασή της είναι συνταγή χρεοκοπίας. Κι αν υποθέσουμε ότι το πρόγραμμά της θα ήταν ρεαλιστικό σε άλλες συνθήκες, είναι εκτός τόπου και χρόνου σήμερα. Διότι απαιτούνται τουλάχιστον δύο χρόνια προκειμένου οι μειώσεις φόρων και τα συναφή μέτρα να προκαλέσουν επανεκκίνηση ώστε να δημιουργηθούν νέα δημόσια έσοδα. Μέχρι τότε, ποιος θα πληρώνει τους δημοσίους υπαλλήλους (που δεν θα απολύσει…) και τις συντάξεις που θα αυξήσει; Το άδειο ταμείο της Ν.Δ. ή το Ιδρυμα Καραμανλή;

Η πραγματικότητα είναι ζοφερή. Υπάρχει εμπλοκή στη λήψη των 12 δισ. της 5ης δόσης, διότι το καταστατικό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ορίζει ότι για να εκταμιεύσει το Ταμείο ένα δάνειο, πρέπει να έχει εγγυήσεις ότι το κράτος δανειολήπτης θα μπορεί να εξυπηρετεί τα χρέη του 12 μήνες μετά τη δανειοδότησή του. Η εξυπηρέτηση του χρέους μας από τα 110 δισ. του Μνημονίου είναι εξασφαλισμένη μέχρι τον Μάρτιο 2012 ενώ η 5η δόση θα δοθεί (το νωρίτερο…) τον Ιούνιο. Την εγγύηση που απαιτεί το ΔΝΤ, λοιπόν, μπορεί να τη δώσει μόνο η Ευρωζώνη. Για να τη δώσει, απαιτεί αυστηρά μέτρα. Μεταξύ αυτών, είναι η μείωση του κράτους εδώ και τώρα (όχι να βαφτίζουμε «δασοφύλακες» τους αγροφύλακες ούτε να καταργήσουμε άχρηστους οργανισμούς μετατάσσοντας, απλώς, τους υπαλλήλους τους…) και να εγγυηθούμε (έργω και λόγω…) ότι θα ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας ως Ελληνική Δημοκρατία, ανεξάρτητα από το κόμμα που θα κυβερνά. Κατ’ ουσία, ίσως μιλάμε για ένα νέο Μνημόνιο, μεγαλύτερης διάρκειας για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων αλλά και πολύ αυστηρότερο. Αν υπάρξει εθνική συναίνεση, θα δοκιμάσουμε την τύχη μας. Αν όχι, θα δούμε. Ο χρόνος έχει τελειώσει. Παίζουμε την παράταση. Και ο τοίχος είναι μπροστά μας.

Tου Κώστα Kαλλίτση, από την Καθημερινή.