Σύσκεψη απελπισίας!

Ενα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης περίμενε από τους πολιτικούς μας αρχηγούς ότι θα έβγαιναν χθες από το Προεδρικό Μέγαρο έχοντας συμφωνήσει σε δέκα σημεία. Το απαιτούσε ο ελληνικός λαός, που αρχίζει να απελπίζεται και να πιστεύει ότι η ηγεσία του είναι ανεπαρκής και ανεύθυνη. Το ανέμεναν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και οι δανειστές μας, οι οποίοι δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί η συναίνεση που επιτυγχάνουν άλλες χώρες είναι ανέφικτη στην Ελλάδα.

Δυστυχώς, από όσα μάθαμε η συζήτηση εξελίχθηκε, παρά την έντονη και υπεύθυνη αγωνία που διατύπωσε στην αρχή ο Πρόεδρος Κάρολος Παπούλιας, σε μια κουβέντα καφενείου. Ο κ. Παπανδρέου συζητούσε τα πάντα χωρίς όμως να θέτει σκληρά διλήμματα, λες και η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών μπορεί να είναι brain storming που παραθέτει όλες τις επιλογές, από το δημοψήφισμα έως την κυβέρνηση τεχνοκρατών, χωρίς διά ταύτα. Ο χρόνος όμως για συζητήσεις πάει, πέρασε, τελείωσε. Η κοινή γνώμη αγωνιά, γιατί διαβλέπει πανικό στα μάτια των κυβερνώντων, αλλά ταυτόχρονα βλέπει πως ο κ. Παπανδρέου λειτουργεί όπως πάντα, χωρίς να βιάζεται και δίχως να ξεφεύγει από τον στενό του κύκλο όταν επιλέγει συνεργάτες για κρίσιμα πόστα.

Από την άλλη, είναι φανερό ότι ο κ. Σαμαράς δεν θέλει να μοιραστεί ούτε ένα δράμι ευθύνης ή να βάλει πλάτη σε όσα επώδυνα αλλά απολύτως αναγκαία πρέπει να γίνουν. Είναι κατανοητό από την πλευρά του, γιατί πιστεύει ότι έτσι θα ανέβει στις δημοσκοπήσεις και θα ανέλθει στην εξουσία. Δεν είναι διόλου κατανοητό όμως στο εξωτερικό, όπου οι δανειστές και εταίροι μας έχουν σχεδόν χάσει την εμπιστοσύνη τους στον κ. Παπανδρέου, αλλά θέλουν να ξέρουν ποιος θα διαχειριστεί τα τεράστια ποσά που θα αναγκαστούν να δώσουν. Δεν είναι επίσης κατανοητή συμπεριφορά όταν η χώρα σου βρίσκεται σε πόλεμο να ζητάς πρώτα να συμφωνήσεις τι όπλο θα σηκώσεις. Είμαστε σε οριακό σημείο. Η χθεσινή σύσκεψη έκανε ζημιά στο εξωτερικό και ταυτόχρονα έσπρωξε την κοινή γνώμη πιο πολύ στην απελπισία και την οργή. Περίμενε, βλέπετε, σύσκεψη ηγετών αλλά προέκυψε σύσκεψη απελπισίας, με κομματικούς ηγέτες που τρέμουν το αδιέξοδο και θέλουν να μας πείσουν ότι... κάποιος άλλος φταίει... Κρίμα!

Τoυ Αλέξη Παπαχελά, από την Καθημερινή.