Ξεσηκώθηκε μεγάλος θόρυβος επειδή δύο βουλευτές, ο Κ. Μητσοτάκης της Ν.Δ και η Χαρά Κεφαλίδου του ΠΑΣΟΚ, αποφάσισαν να παραιτηθούν από τις αποζημιώσεις που ελάμβαναν για τη συμμετοχή τους στις επιτροπές της Βουλής και να παραδώσουν τα μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα τους. Η οργή των περισσότερων βουλευτών κατευθύνθηκε για ευνόητους λόγους στον κ. Μητσοτάκη.
Κατηγορήθηκε για λαϊκισμό και ανέξοδη γενναιοδωρία, με το σκεπτικό ότι «αυτός δεν δικαιούται να ομιλεί γιατί είναι γόνος πλούσιας οικογενείας». Κάποιοι, μάλιστα, θυμήθηκαν [και σωστά] τις στενές σχέσεις του με τη Siemens [οι διευκολύνσεις της εταιρείας προς το πολιτικό γραφείο του], εγκαλώντας τον για απύθμενη υποκρισία. Πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Καραμανλή έθεσε το ερώτημα [αποδίδεται από μνήμης]: «δηλαδή τι θέλουμε, να γεμίσει η Βουλή με αριστοκράτες ή με φτωχούς βουλευτές που θα αναγκαστούν, για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, να γίνουν όργανα της διαπλοκής»; Αφέλεια ή θράσος;Μ’ άλλα λόγια, ο συγκεκριμένος κύριος μας λέει ότι οι βουλευτές μέχρι τώρα έμειναν μακριά από τον πειρασμό του χρηματισμού και της διαπλοκής επειδή η αποζημίωση τους ήταν αρκετή για να προστατεύσουν την αξιοπρέπεια τους; Εδώ, πράγματι, γελάμε.
Μα, η διαπλοκή και η διαφθορά στο πολιτικό σώμα άγγιξε ταβάνι όλη την προηγούμενη περίοδο, παρά το γεγονός ότι οι απολαβές των βουλευτών σε συνδυασμό με τα άλλα προνόμια τους ήταν σε υψηλό, θα λέγαμε, σε προκλητικό επίπεδο.
Να συμφωνήσουμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι ο καταλληλότερος [λόγω ονόματος και προϊστορίας, κυρίως του πατέρα του] να παίξει το ρόλο του μπροστάρη στην επιχείρηση κάθαρσης της πολιτικής ζωής.
Να συμφωνήσουμε, επίσης, ότι από την κίνηση του Κ. Μητσοτάκη δεν λείπει η υστεροβουλία, αφού προσπαθεί να συμβαδίσει με το λαϊκό αίσθημα, το οποίο στην παρούσα φάση είναι κατά των πολιτικών, των κομμάτων εξουσίας και του κοινοβουλευτισμού.
Θα προτιμούσαμε να το πράξει χωρίς τυμπανοκρουσίες, ώστε να μην είναι ευάλωτος στις υποψίες περί σκοπιμότητας.
Να συμφωνήσουμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι ο καταλληλότερος [λόγω ονόματος και προϊστορίας, κυρίως του πατέρα του] να παίξει το ρόλο του μπροστάρη στην επιχείρηση κάθαρσης της πολιτικής ζωής.
Να συμφωνήσουμε, επίσης, ότι από την κίνηση του Κ. Μητσοτάκη δεν λείπει η υστεροβουλία, αφού προσπαθεί να συμβαδίσει με το λαϊκό αίσθημα, το οποίο στην παρούσα φάση είναι κατά των πολιτικών, των κομμάτων εξουσίας και του κοινοβουλευτισμού.
Θα προτιμούσαμε να το πράξει χωρίς τυμπανοκρουσίες, ώστε να μην είναι ευάλωτος στις υποψίες περί σκοπιμότητας.
Ωστόσο, υπάρχει και η ουσία. Και η ουσία του θέματος είναι ότι το κόστος λειτουργίας του πολιτικού συστήματος είναι εξωφρενικά μεγάλο. Όταν με τις αποφάσεις σου σπρώχνεις πλατιές μάζες ανθρώπων στην απόγνωση, δεν μπορείς να κάθεσαι αναπαυτικά στις «κατακτήσεις» σου και να σφυρίζεις αδιάφορα. Είναι σαν να χλευάζεις την απελπισία των πολλών.
Όταν η ανεργία διογκώνεται εξαιτίας των ολέθριων πολιτικών επιλογών σου, όταν καταδικάζεις στη λιτότητα τα 2/3 της κοινωνίας, δεν μπορείς να μοιράζεις αφειδώς τα χρήματα του λαού για να συντηρηθούν οι πολυπληθείς κομματικές γραφειοκρατίες που έχουν εγκατασταθεί σε πολυτελή γραφεία.Όταν βάζεις ως στόχο την εξυγίανση των οικονομικών του κράτους, αλλά αδυνατείς να νοικοκυρέψεις τα του οίκου σου [τα δύο κόμματα εξουσίας χρωστάνε σ’ όποιον κινείται] υπάρχει σοβαρό πρόβλημα αξιοπιστίας.
Όταν η ανεργία διογκώνεται εξαιτίας των ολέθριων πολιτικών επιλογών σου, όταν καταδικάζεις στη λιτότητα τα 2/3 της κοινωνίας, δεν μπορείς να μοιράζεις αφειδώς τα χρήματα του λαού για να συντηρηθούν οι πολυπληθείς κομματικές γραφειοκρατίες που έχουν εγκατασταθεί σε πολυτελή γραφεία.Όταν βάζεις ως στόχο την εξυγίανση των οικονομικών του κράτους, αλλά αδυνατείς να νοικοκυρέψεις τα του οίκου σου [τα δύο κόμματα εξουσίας χρωστάνε σ’ όποιον κινείται] υπάρχει σοβαρό πρόβλημα αξιοπιστίας.
Στις Δημοκρατίες μετράει πολύ η δύναμη του παραδείγματος, ιδιαίτερα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και αμφισβήτησης των πάντων. Το παράδειγμα πρέπει να το δίνει η κορυφή. Το πολιτικό προσωπικό. Όταν αυτό επιμένει να πορεύεται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα, όταν καλύπτεται πίσω από σαθρά επιχειρήματα του τύπου ότι «η Δημοκρατία έχει κόστος», όταν στήνει εμπόδια για να εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο, τότε πολύ σύντομα θα κληθεί να πληρώσει τα επίχειρα της αβελτηρίας του.
Τα πρώτα συμπτώματα της λαϊκής οργής έκαναν την εμφάνισή τους. Οι προπηλακισμοί, τα γιουχαίσματα, οι μούντζες ήταν τα προειδοποιητικά μηνύματα.
Και πολύ φοβάμαι ότι, αν δεν συνετιστούν οι «πληρεξούσιοι του έθνους», η συνέχεια θα είναι πολύ πιο θορυβώδης.
Του Τάσου Παππά ,από το aixmi.gr
Τα πρώτα συμπτώματα της λαϊκής οργής έκαναν την εμφάνισή τους. Οι προπηλακισμοί, τα γιουχαίσματα, οι μούντζες ήταν τα προειδοποιητικά μηνύματα.
Και πολύ φοβάμαι ότι, αν δεν συνετιστούν οι «πληρεξούσιοι του έθνους», η συνέχεια θα είναι πολύ πιο θορυβώδης.
Του Τάσου Παππά ,από το aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου