Η καμήλα της πολιτικής

Ο μεγάλος σχεδιαστής Αλέξανδρος Ισιγώνης είχε πει ότι «καμήλα είναι ένα άλογο που σχεδιάστηκε από επιτροπή». Το θέμα είναι να μη γίνει το ίδιο και με τις κυβερνήσεις συνεργασίας. Να μην προσθέτει ο ένας μία καμπούρα μπροστά κι ο δεύτερος άλλη μία πίσω. Χθες το βράδυ απεφεύχθη αυτός ο κίνδυνος. Σήμερα, όμως, κανείς δεν ξέρει. Δυστυχώς τα δύο μεγάλα κόμματα μέχρι σήμερα ήξεραν καλά ένα πράγμα: τη νομή της εξουσίας ένα κόμμα τη φορά. Τώρα εκλήθησαν από την Ιστορία και τις τρομακτικές ανάγκες του τόπου να πράξουν κάτι άλλο. Να συνεργαστούν για να μας βγάλουν από το τέλμα. Φυσικό κι επόμενο είναι να κομπιάζουν, να στέκονται επιφυλακτικά, να έχουμε σκαμπανεβάσματα.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής έκαναν τη μισή υπέρβαση. Σε αντίθεση με άλλα κόμματα, που είναι κήνσορες των πάντων και θεράποντες ουδενός, και παρά τις αντιδράσεις των εξάλλων εντός των μηχανισμών τους αποφάσισαν να συνεργαστούν. Ομως, όπως συμβαίνει πάντα, κάποια στιγμή έμειναν μετέωρα. Οι παλαβές συνιστώσες των κομμάτων άρχισαν να προσθέτουν χαρακτηριστικά (πρωθυπουργούς, υπουργούς κ. λπ.) στο σχέδιο, με αποτέλεσμα να μας προκύψει η καμήλα.
Είναι προς τιμήν του πολιτικού συστήματος ότι ένα μέρος του εξεγέρθηκε την ύστατη στιγμή και απέτρεψε αυτούς τους σχεδιασμούς, ανεξαρτήτως των προσώπων που προτάθηκαν. Επραξαν ορθώς πρώτα απ’ όλα για λόγους αυτοσυντήρησης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι θρυαλλίδα όλης αυτής της φασαρίας -δημοψήφισμα, παραίτηση πρωθυπουργού, σχηματισμός νέας κυβέρνησης κ. ά. - ήταν η λαϊκή αγανάκτηση για τα πολιτικά παίγνια που μας οδήγησαν ώς εδώ. Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, να προκύψει μια κυβέρνηση της κομματικής καμαρίλας και να πείσει τον ελληνικό λαό για τις αγαθές της προθέσεις; Σε μια εποχή που το πολιτικό σύστημα έχει εντελώς απαξιωθεί, μια κυβέρνηση κομματικών συμβιβασμών -μια καμήλα της πολιτικής- θα ήταν το πράσινο φως για περισσότερη αγανάκτηση.
Η χώρα διψά για σοβαρές λύσεις. Πρέπει να έχει πρωθυπουργό που θα μπορεί να σταθεί στα διεθνή φόρα, όπου κρίνονται 240 δισ. ευρώ. Δεν μπορεί να εκπροσωπηθεί μια χώρα σε τέτοια κρίση από ένα δικηγόρο της περιφέρειας. Χρειάζεται κάποιον που γνωρίζει τι είναι το έλλειμμα και επίσης να ξέρει ότι αυτό μεγαλώνει όταν αυξάνονται οι δαπάνες. Η λύση του κ. Λουκά Παπαδήμου είναι η πιο λογική. Αν μη τι άλλο θα αρχίσουν να πιστεύουν στο εξωτερικό ότι παίρνουμε την κατάσταση στα σοβαρά. Εκτός αυτού μπορεί να υπάρξει και αχτίδα αισιοδοξίας στον πληθυσμό.
Σήμερα είναι η μέρα να κάνουν οι πολιτικοί αρχηγοί ολόκληρη την υπέρβαση. Να κάνουν λίγο πίσω. Να μην επιτρέψουν στα εξαπτέρυγά τους να φτιάχνουν κλίμα και να μην προσθέσουν καμπούρες στη νέα κυβέρνηση. Ο κ. Παπαδήμος οφείλει να κάνει το σχήμα που επιθυμεί απερίσπαστος, για να παλέψει χωρίς επιπλέον βάρη. Τα κόμματα μπορούν να τον ελέγχουν με τον τρόπο που προβλέπει το Σύνταγμα. Διά του κοινοβουλευτικού ελέγχου. Στο κάτω κάτω της γραφής γι’ αυτό υπάρχουν στη Βουλή και γι’ αυτό πληρώνουμε το πολιτικό προσωπικό. Τους μεν να κυβερνούν με τα στελέχη της επιλογής τους και τους δε να ελέγχουν τα πεπραγμένα αυτών που κυβερνούν. Δεν το ξέρουμε διότι δεν το κάναμε. Ωρα να το μάθουμε.

Tου Πάσχου Μανδραβέλη, από την Καθημερινή.