Η επιστημοσύνη και τα ντουβάρια

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου, από τα NEA

Αν η λίστα της Σαγκάης περιελάμβανε στα κριτήρια αξιολόγησης των πανεπιστημίων τη συμμετοχή των πρυτάνεων στην πολιτική ζωή της χώρας τους, είναι βέβαιο πως και το Αριστοτέλειο και το Καποδιστριακό δεν θα λιμοκτονούσαν ριγμένα κάπου στον σωρό, εκτός κατάταξης, κάπου ανάμεσα στις θέσεις 300 και 400. Διότι υποψιάζομαι πως αν κάποιος ψάξει πολιτικές δηλώσεις του πρύτανη του Χάρβαρντ, του Στάνφορντ ή του ΜΙΤ, είναι μάλλον βέβαιο πως θα διαπιστώσει τη θλιβερή αποχή τους από τα κοινά. Εξάλλου το όνομα του πρύτανη του Χάρβαρντ είναι άγνωστο, ενώ ονόματα όπως Μυλόπουλος, Πελεγρίνης και Παπαθεοδώρου είναι διάσημα στο πανελλήνιο. Και μάλιστα σε τομείς δραστηριοτήτων που ξεπερνούν τα όρια των καθηκόντων τους, όπως η θεραπεία των Μουσών στην περίπτωση του κ. Πελεγρίνη, ή η θυσία του επιστημονικού έργου για τη σωτηρία της χώρας, όπως στην περίπτωση του κ. Παπαθεοδώρου. Σε πόσους πρυτάνεις ανά τον κόσμο κάνουν την τιμή να τους χρίσουν υφυπουργούς Παιδείας σε κυβερνήσεις συνασπισμού;

Η ερώτηση, εννοείται, πως είναι ρητορική. Διότι τι περιμένεις από ανθρώπους που μασουλούσαν με τα χαλασμένα δόντια τους βαλανίδια όταν εμείς βγάζαμε από το στόμα μας τα άνθη της δημοκρατικής ρητορείας; Σε πολύ καλύτερη θέση θα βρίσκονταν τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά μας Ιδρύματα αν υπολόγιζαν στα κριτήρια αξιολόγησής τους και τις σχέσεις των φοιτητών όχι μόνο με την εκλογή των πρυτάνεων - ως κορυφαίας στιγμής της επιστημονικής έρευνας - αλλά και τη συμμετοχή της νεότητας στον καθορισμό της διδακτέας ύλης, των ωρών της διδασκαλίας, της ημερομηνίας των εξετάσεων καθώς και της εξεταστέας ύλης ως επίσης του τρόπου με τον οποίον θα εξετάζεται η εξεταστέα ύλη από τους εξεταστές.

Χωρίς να γνωρίζω με ποια κριτήρια καταρτίζεται αυτή η λίστα είμαι βέβαιος πως αυτά είναι καθαρά τεχνοκρατικά και ελάχιστα υπολογίζουν τον ανθρώπινο παράγοντα. Οπως ο υπαρξιακός διχασμός εκείνου του παιδιού που, ενώ αποφοίτησε από τη Θεολογική εξακολουθούσε να μην πιστεύει στον Θεό και με την ψυχή του ταλαιπωρημένη από το εσωτερικό της ρήγμα άρχισε να ληστεύει τράπεζες και να ρίχνει σε όποιον είχε την ατυχία να βρεθεί στον δρόμο του. Ο ανθρώπινος παράγων πάνω απ' όλα.

Ο κ. Μυλόπουλος βέβαια επισήμανε κάτι που το θεωρεί, και δικαίως, εξίσου σημαντικό με τον ανθρώπινο παράγοντα. Πρόκειται για τις κτιριακές εγκαταστάσεις. Διότι όπως είπε, ενώ τα πανεπιστήμιά μας πρωτεύουν σε επιστημοσύνη και βαθμολογούνται υψηλά, χάνουν σε σοβάδες που πέφτουν, σε γλόμπους που καίγονται και σε υδραυλικά που τρέχουν. Πολλοί μάλιστα έσπευσαν να τον ειρωνευθούν. Χωρίς να υπολογίζουν ότι ο άνθρωπος μας άνοιξε την καρδιά του. Διότι όπως ο δήμαρχος πιστεύει ότι η διαφορά του μικρού ορεινού χωριού του από τη μεγαλούπολη έγκειται στον επαρκή φωτισμό της δημοσιάς του, έτσι και ο πρύτανης θεωρεί πως το παιχνίδι ανάμεσα στο ΑΠΘ και στο Χάρβαρντ παίζεται στους γλόμπους και τις πρίζες.

Ο ανθρώπινος παράγων πάνω απ' όλα. Αυτός, αν μη τι άλλο, επιτρέπει στην ωραία μας επαρχία να βλέπει τον κόσμο αφ' υψηλού - και, εννοείται, από μίλια μακριά.