Το μάθημα που δεν έγινε

Του Πάσχου Μανδραβέλη, από την Καθημερινή

Έχω μια ειλικρινή απορία: δεν ντράπηκε ο κ. Θέμις Κοτσιφάκης όταν η νεαρή μαθήτρια αναρωτήθηκε μπροστά του «ποια είναι η διαφορά της σημερινής κατάστασης από τη χούντα»; («Ανατροπή», Mega 10.11.2014) Δεν ρωτάμε αν ντράπηκε ως πρόεδρος των Λειτουργών (μεγάλη κουβέντα αυτή!) Μέσης Εκπαίδευσης. Ρωτάμε αν ντράπηκε ως δάσκαλος (άλλη μεγάλη κουβέντα κι αυτή!) για το γεγονός ότι είχε απέναντί του μια μαθήτρια της Β΄ Λυκείου -δική του μαθήτρια ή έστω κάποιου συναδέλφου του- η οποία δεν διδάχθηκε και δεν μπορεί να διακρίνει τη διαφορά Δημοκρατίας και χούντας.

Δεν πρέπει, λοιπόν, να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή συγκέντρωσε το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό (14%) των ψηφοφόρων στις ηλικίες 18-24 (Public Issue, εκλογές 2012: η ακτινογραφία της ψήφου). Αν μια πολιτικοποιημένη μαθήτρια, όπως ήταν εκείνη στο πάνελ, δεν έχει καταλάβει τη διαφορά Δημοκρατίας και χούντας, τι θα κάνουν τα πιο απολιτίκ παιδιά; Δεν θα πιστέψουν ότι «μια άλλη χούντα είναι εφικτή και πιθανώς να είναι καλύτερη»;

Έχει τεράστια ευθύνη και ο κ. Κοτσιφάκης και οι εκλογείς του για το γεγονός ότι σχεδόν ένας στους τέσσερις νέους ψηφοφόρους, αυτοί που πρωτοψήφισαν το 2012, προτίμησε το ναζιστικό μόρφωμα. Οι καθηγητές έπρεπε να μάθουν στα παιδιά την αλφαβήτα της Δημοκρατίας, το κακό της χούντας, το απεχθές του φασισμού. Ας μην κρύβονται μονίμως πίσω από την υποχρηματοδότηση της Παιδείας. Δεν χρειαζόταν δα και λεφτά να έσπευδε, εκεί στην εκπομπή, ο κ. Κοτσιφάκης να διορθώσει. Να σηκωθεί -βρε αδελφέ!- σαν δάσκαλος και να πει «άλλο πράγμα η χούντα κι άλλο η Δημοκρατία. Ακόμη και η κακή Δημοκρατία που έχουμε είναι απείρως καλύτερη από τη χούντα που δεν ζήσατε εσείς. Γι’ αυτήν την έστω κουτσή, στραβή Δημοκρατία, άνθρωποι έχυσαν το αίμα τους. Η χούντα που ευτυχώς δεν μπορείτε καν να φανταστείτε βασάνιζε με ηλεκτροσόκ και φάλαγγα νέους ανθρώπους. Δεν ζείτε σε χούντα, καλή μου μαθήτρια. Ζείτε σε μια Δημοκρατία που είναι ελλιπής. Θα γίνει καλύτερη μόνο όταν εμείς σας διδάξουμε κι εσείς καταλάβετε τη διαφορά με τη χούντα». Θα ήταν ένα δωρεάν μάθημα, πολύτιμο και για την Ιωάννα και για τις χιλιάδες συμμαθητές της που εκείνη τη στιγμή παρακολουθούσαν την εκπομπή.

Αυτό έπρεπε να κάνει ο δάσκαλος Θέμις Κοτσιφάκης. Αυτός, όμως, προτίμησε να παραμείνει ο συνδικαλιστής πρόεδρος της ΟΛΜΕ και να μειδιά υπό τον μεταπολιτευτικό μύστακά του. Το μόνο που τον απασχολούσε ήταν «να καταργηθεί η Τράπεζα Θεμάτων και να επιστρέψουμε στο παλιό σύστημα». Αυτό το σύστημα δηλαδή που είχε ως αποτέλεσμα (θα το ξαναπούμε μπας και θορυβηθεί κανείς) να δώσουν αυτοί που πρωτοψήφισαν το 2012 ποσοστό 22% στη Χρυσή Αυγή.

Κουβαλούν βαρύ φορτίο οι μαθητές. Έχουν καταπλακωθεί από ένα σύστημα που τους υποχρεώνει να παπαγαλίζουν εδάφια βιβλίων αντί να κάνει τη μάθηση χαρά. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι αυτά τα νέα παιδιά πρέπει να παπαγαλίσουν και τη γλώσσα των προηγούμενων· «είναι δυνατόν να κατηγορούμε την ΟΛΜΕ και τους καθηγητές μας που προσπαθούν να επιτελέσουν το παιδαγωγικό τους έργο;» αναρωτήθηκε σε άπταιστο συνδικαλιστική γλώσσα η 16χρονη Ιωάννα. Τι σόι ανατρεπτικές πρωτοπορίες παράγονται σ’ αυτά τα σχολειά, όπου οι μαθητές κοπιάρουν τη ρητορεία των ασπρομάλληδων, όπως είναι ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ;