Με αυταπάτες ζούσαμε οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια. Αυταπάτες μιας ψεύτικης ευδαιμονίας, μιμούμενοι την τηλεοπτική καρικατούρα των πλουσίων. Ευτυχούσαμε μέσα σε ένα καταναλωτικό μοντέλο και πληρώναμε με την ανοχή μας στη διαιώνιση ενός κλεπτοκρατικού συστήματος, δομημένο από και για το οικονομικο-πολιτικο-συνδικαλιστικό κατεστημένο.
Από το δίσκο του Διονύση Σαββόπουλου Οδυσσεβάχ, σε εκτέλεση Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Οι στίχοι του Νιόνιου μιλούν για αυτές τις αυταπάτες:
Τι χαρά να ευτυχείς,δίχως να το πληρώνεις,
ή να 'σαι δίκαιος κι ευθύς,
μα δίχως να ζημιώνεις,
να 'χεις πολλά τ' αγαθά,
να 'ναι άξιος ο μισθός σου,
δίχως να δώσεις τόσο δα,
από τον εαυτό σου.
Τι χαρά να ευτυχείς,
δίχως να το πληρώνεις.
Τώρα, τέρμα οι αυταπάτες, ήρθε η ώρα να πληρώσουμε!
Ελπήνωρ
Αγαπητέ Ελπήνορα, οι αυταπάτες, γενικά, αποτελούν ίδιον της εθνική μας αφήγησης, αλλά και το βασικό υπαρξιακό ή και νοητικό μας υλικό. Γι' αυτό και ο λόγος περί αυταπάτης συνιστά μια άλλη αυταπάτη, μια μετα - αυταπάτη!Δε θα υπάρξει κανένα τέλος και η πληρωμή θα ερμηνευτεί και θα υπερκαλυφτεί από την αναβίωση των αστείρευτων διαχρονικών μας εφεδρειών αυταπάτης. "Το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάμε"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλικά
Σωτήρης