Η επιχείρηση απεγκλωβισμού τους θα χρειαστεί περίπου τέσσερις μήνες. Η αντίστροφη μέτρηση, όμως, έχει ήδη ξεκινήσει. Και αυτή τη φορά οι πιθανότητες είναι υπέρ τους...
Ενα ολόκληρο έθνος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα και περιμένει το θαύμα «Είμαστε καλά στο καταφύγιο, οι 33»: Λίγες μόνο λέξεις, ένα σημείωμα γραμμένο βιαστικά στο μισοσκισμένο χαρτί αρκούσαν για να προκαλέσουν ξέφρενους πανηγυρισμούς, να σκορπίσουν ρίγη συγκίνησης, να ξυπνήσουν τη χαμένη ελπίδα? Την Κυριακή, 22 Αυγούστου, ύστερα από 17 ημέρες παγιδευμένοι στα έγκατα της γης, οι 33 εργάτες του ορυχείου εξόρυξης χαλκού και χρυσού στην έρημο Ατακάμα της Χιλής έστειλαν μήνυμα ζωής -τυλιγμένο στην άκρη του γεωτρύπανου. Και υποχρέωσαν ένα ολόκληρο έθνος να πιστέψει στο θαύμα;
Διότι μπορεί η επιχείρηση απελευθέρωσης των 33 να χρειαστεί περίπου τέσσερις μήνες, οι μεταλλωρύχοι, ωστόσο, απέδειξαν ότι μπορούν να περιμένουν, και κυρίως ότι ξέρουν να επιβιώνουν. Όπως οι ίδιοι είπαν στους διασώστες, επιβίωσαν μέχρι τώρα «τρώγοντας ο καθένας από δύο μικρές κουταλιές τόνου, μία γουλιά γάλα και ένα μπισκότο κάθε 48 ώρες». Και επιβεβαίωσαν την καλή κατάσταση στην οποία βρίσκονται, όταν έσπευσαν να ζητήσουν? οδοντόπαστα και οδοντόβουρτσες. Ετσι ακριβώς σκοπεύουν να συνεχίσουν, έως ότου το γεωτρύπανο ανοίξει έναν σωλήνα διαμέτρου 66 εκατοστών από τον οποίο θα βγουν στην επιφάνεια, ένας ένας, με έναν ειδικά διαμορφωμένο ανελκυστήρα.
Αρκεί να μην κοπεί ο «ομφάλιος λώρος», ένας αγωγός μόλις 15 εκατοστών, η μοναδική δίοδος επαφής τους με τον έξω κόσμο... Από αυτό τον μικροσκοπικό σωλήνα περνούν τα «περιστέρια», μικροί πλαστικοί κύλινδροι που εφοδιάζουν τους μεταλλωρύχους με ζελέ ενυδάτωσης, κάψουλες οξυγόνου, γλυκόζη, τρόφιμα, φάρμακα -και κυρίως ελπίδα. Από αυτόν τον μικροσκοπικό σωλήνα οι εγκλωβισμένοι επικοινωνούν με τους αγαπημένους τους... «Θα σε δω σύντομα και θα ζήσουμε για πάντα μαζί, ευτυχισμένοι», γράφει ο 63χρονος Μάριο Γκόμεζ στη σύζυγό του, Λιλιανέτ, και εκείνη του απαντά πόσο τον αγαπά, πόσα θέλει ακόμα να μοιραστεί μαζί του... «Θέλω να του πω ότι τον περιμένουμε με ανοιχτές αγκάλες», λέει λίγα μέτρα πιο πέρα η Λουίζα Σεγκάβια, γράφοντας στον αδελφό της. «Θα του τα ψάλλω που μας έκανε να ανησυχήσουμε. Τι έκανε εκεί κάτω;» δηλώνει ο Αλμπέτρο Αβάλος για τον ανιψιό του... Συναισθήματα χαράς, αισιοδοξίας, αγωνίας εκεί στον «καταυλισμό της ελπίδας», ακριβώς πάνω από τον θάλαμο των 50 τετραγωνικών μέτρων που βρίσκονται οι μεταλλωρύχοι, θαμμένοι 700 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Και αμέτρητα ερωτηματικά... Τι προκάλεσε την ισχυρότατη έκρηξη στη στοά την 5η Αυγούστου; Γιατί δεν υπήρχε σκάλα στον κύριο αγωγό εξαερισμού; Ποιες είναι οι ευθύνες της ιδιοκτήτριας εταιρείας, Compania Minera San Esteban Primera; Και πόσο τελικά θα επηρεάσει αυτή η έκρηξη στο ορυχείο του Σαν Χοσέ τις πολιτικές εξελίξεις στη Χιλή;
Διότι πέρα από την ανθρώπινη πλευρά αυτής της ιστορίας, υπάρχουν τα σκληρά μακροοικονομικά στοιχεία, τα πολιτικά «παιχνίδια», τα συμφέροντα? «Με αυτό που έγινε, ο πρόεδρος έχει την κοινή γνώμη στο... τσεπάκι του», δηλώνει η Μάρτα Λάγος, διευθύντρια του ινστιτούτου MORI στο Σαντιάγκο. Η ανέλπιστη τροπή που πήρε το δράμα στο μεταλλωρυχείο ίσως αλλάξει και την πορεία του Σεμπαστιάν Πινέρα, εκτιμούν αναλυτές, υποστηρίζοντας ότι ο πρόεδρος -ο οποίος έβλεπε το ποσοστό του να πέφτει κάτω από το 50%- έχει πλέον πολλές πιθανότητες να περάσει από το Κογκρέσο το νομοσχέδιο που προβλέπει προσωρινή αύξηση των φόρων στα ορυχεία. Σχέδιο που προκαλούσε αντιδράσεις στη νούμερο ένα χώρα παραγωγής χαλκού στον κόσμο -τουλάχιστον μέχρι τώρα... Διότι τώρα τα «αφεντικά» του ορυχείου δείχνουν υπόλογα, στη συνείδηση του κόσμου, βρίσκονται πλέον στο στόχαστρο της κυβέρνησης. Ηδη, ο Πινέρα απέλυσε τους επικεφαλής της Sernageomin, του ελεγκτικού οργάνου των ορυχείων, επειδή επέτρεψαν στο συγκεκριμένο μεταλλωρυχείο να λειτουργήσει, παρά τα προβλήματα στον τομέα ασφάλειας. Επιπλέον, ο πρόεδρος κάλεσε την Compania Minera San Esteban Primera να αναλάβει τις ευθύνες της για το ατύχημα, το οποίο σημειωτέον δεν είναι το πρώτο στο «μητρώο» της εταιρείας, που καταμετρά 16 νεκρούς εργάτες τα τελευταία χρόνια.
Διότι πέρα από την ανθρώπινη πλευρά αυτής της ιστορίας, υπάρχουν τα σκληρά μακροοικονομικά στοιχεία, τα πολιτικά «παιχνίδια», τα συμφέροντα? «Με αυτό που έγινε, ο πρόεδρος έχει την κοινή γνώμη στο... τσεπάκι του», δηλώνει η Μάρτα Λάγος, διευθύντρια του ινστιτούτου MORI στο Σαντιάγκο. Η ανέλπιστη τροπή που πήρε το δράμα στο μεταλλωρυχείο ίσως αλλάξει και την πορεία του Σεμπαστιάν Πινέρα, εκτιμούν αναλυτές, υποστηρίζοντας ότι ο πρόεδρος -ο οποίος έβλεπε το ποσοστό του να πέφτει κάτω από το 50%- έχει πλέον πολλές πιθανότητες να περάσει από το Κογκρέσο το νομοσχέδιο που προβλέπει προσωρινή αύξηση των φόρων στα ορυχεία. Σχέδιο που προκαλούσε αντιδράσεις στη νούμερο ένα χώρα παραγωγής χαλκού στον κόσμο -τουλάχιστον μέχρι τώρα... Διότι τώρα τα «αφεντικά» του ορυχείου δείχνουν υπόλογα, στη συνείδηση του κόσμου, βρίσκονται πλέον στο στόχαστρο της κυβέρνησης. Ηδη, ο Πινέρα απέλυσε τους επικεφαλής της Sernageomin, του ελεγκτικού οργάνου των ορυχείων, επειδή επέτρεψαν στο συγκεκριμένο μεταλλωρυχείο να λειτουργήσει, παρά τα προβλήματα στον τομέα ασφάλειας. Επιπλέον, ο πρόεδρος κάλεσε την Compania Minera San Esteban Primera να αναλάβει τις ευθύνες της για το ατύχημα, το οποίο σημειωτέον δεν είναι το πρώτο στο «μητρώο» της εταιρείας, που καταμετρά 16 νεκρούς εργάτες τα τελευταία χρόνια.
Στον αντίποδα, ο Χιλιανός μεγιστάνας Λεονάρδο Φάρκας, ο οποίος προσέφερε ονομαστικές επιταγές 7.600 δολ. για καθέναν από τους μεταλλωρύχους, τις οποίες θα εισπράξουν μόλις απεγκλωβιστούν. Και ξεκίνησε πρωτοβουλία για τη συγκέντρωση 1 εκατομμυρίου για τον κάθε μεταλλωρύχο. «Ώστε να μην χρειαστεί να εργαστούν ποτέ ξανά», όπως δήλωσε. «Και μόλις σωθούν, θα οργανώσω μια γιορτή»...
H NASA στην υπηρεσία των μεταλλωρύχωνΤη NASA και τον υποβρύχιο στόλο της Χιλής «επιστρατεύει» η κυβέρνηση Πινέρα, ζητώντας συμβουλές για την επιβίωση των μεταλλωρύχων και τη διασφάλιση της ψυχικής τους υγείας σε συνθήκες απομόνωσης. Οι διασώστες εφοδιάζουν ήδη τους 33 με ξηρά τροφή (ανάλογη των αστροναυτών), ενώ τους παρέχουν... αντικαταθλιπτικά ώστε να αντέξουν τη μακρά αναμονή.
ΤΗΣ NTIAΣ ZABΡΑ, από την Ημερησία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου