"Πέσανε από τα σύννεφα" οι κομματικοί παράγοντες του ΠΑΣΟΚ ακούγοντας τον Θεόδωρο Τσουκάτο να δηλώνει ότι πήρε από τη Siemens χρήματα και τα έβαλε στα ταμεία του κόμματος." Έμεινε με το στόμα ανοιχτό" η πολιτική οικογένεια με την κυνική δήλωση του κ. Μαντέλη στην εξεταστική επιτροπή ότι έλαβε "οικονομική βοήθεια" από τη Siemens. "Δεν πιστεύουν στα αυτιά τους" οι κομματικοί εγκάθετοι με τα όσα δήλωσαν οι κ. Δούκας, κ. Πελέκη και άλλοι στη Νέα Δημοκρατία, σχετικά με το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και τις οικονομικές, πολιτικές και οικονομικές προεκτάσεις του. Όλοι οι νεοέλληνες όμως εξεπλάγησαν με τη δήλωση του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, ότι "μαζί τα φάγαμε τα λεφτά, πολιτικοί και ψηφοφόροι", υπονοώντας βέβαια τη φαύλη διαχείριση που ακολουθήθηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης από την πλευρά των πολιτικών και τη συμμετοχή πολύ μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού το οποίο συνέβαλε στην εγκαθίδρυση της κομματοκρατίας, της εκδούλευσης και της ψηφοθηρίας στο δημόσιο βίο της χώρας.
Όλοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους γιατί ξαφνικά αντιλαμβάνονται ότι "τα πολιτικά κόμματα τα παίρνουν" για να κάνουν τις φαντασμαγορικές τους εκστρατείες. Όπως πάνε θα εκπλαγεί σύμπασα η ελληνική κοινωνία, αν πληροφορηθεί ότι κάποιοι πολιτικοί είναι μοιχοί. "Θου Κύριε φυλακήν τω στοματί μου"! Ίσως όλα αυτά τα χρόνια ζούσαν σε μια άλλη χώρα ή σε έναν άλλο πλανήτη ή "ήταν αφοσιωμένοι στα διαβάσματά τους " και χρειάζονταν μια κατάθεση για να τους ανοίξει τα μάτια.
Θεωρώ πως το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της χώρας είναι η υποκρισία! Στα χρόνια της ψευδούς ευδαιμονίας ελάχιστοι έθεταν τα βασικά ερωτήματα: "πόθεν έσχες;" και "πού βαδίζουμε;". Γίνονταν εκστρατείες εκατομμυρίων ευρώ, με πλαστικά σημαιάκια και χιλιάδες μεταφερόμενους οπαδούς, διορίζονταν στο δημόσιο άχρηστοι υπάλληλοι κατά χιλιάδες ψηφοφόροι των πολιτικών κομμάτων που κυβερνούσαν τη χώρα και όχι μόνον, αλλά μάλλον τότε κυριαρχούσε η άποψη ότι τα λεφτά φύονται, όπως τα φύλλα πάνω στα δέντρα. Όσοι όμως έθεταν τότε αυτά τα καυτά ερωτήματα οδηγούνταν στο "πυρ το εξώτερον", εκπαραθυρώνονταν από τα κομματικά επιτελεία, γίνονταν γραφικοί και περιθωριοποιούνταν από την "ευημερούσα" ελληνική κοινωνία.
Αυτή δεν ήταν η αντίληψη που μας οδήγησε στη χρεοκοπία; Ως προς τι ο ρόλος των μωρών παρθένων;
Ελπήνωρ
Αυτή ήταν η "κουλτούρα μας", πολιτικών και πολιτών, χωρίς βέβαια να είναι ισοβαρής η ευθύνη της υποκρισίας. Αυτή την κουλτούρα θα πληρώσουμε τώρα. Το πρόβλημα είναι ότι σε σχέση με την ευθύνη το "ποσό" που θα πληρώσουμε θα είναι αντιστρόφως ανάλογο. Αλλά αυτή η κουλτούρα δεν ξεκινάει από τη μεταπολίτευση, έχω τη γνώμη ότι ξεκινάει από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αλήθεια, φίλε pap, ότι η κουλτούρα των πελατειακών σχέσεων μεταξύ πολιτικών και πολιτών ταυτίζεται ιστορικά με τη γέννηση του ελληνικού κράτους, αλλά μετά τη μεταπολίτευση αυτή η σχέση διευρύνθηκε, γιατί, ενώ παλαιότερα η πρόσβαση ήταν προνόμιο της κυρίαρχης παράταξης και των ψηφοφόρων της, αργότερα απέκτησε αυτό το δικαίωμα μεγάλη μάζα πληθυσμού, η οποία μέχρι τότε ήταν αποκλεισμένη από τα κέντρα εξουσίας και ως εκ τούτου από μια τέτοια συναλλαγή. Η διεύρυνση δηλαδή της δημοκρατίας διεύρυνε και τη δυνατότητα και την διάχυση αυτής της κουλτούρας σε όλο σχεδόν το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή