«Το θέμα είναι τώρα τι λες.
Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε.
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ.
Μικροζημίες και μικροκέρδη συμψηφίζοντας.
Το θέμα είναι τώρα τι λες» Μανόλης Αναγνωστάκης
Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε.
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ.
Μικροζημίες και μικροκέρδη συμψηφίζοντας.
Το θέμα είναι τώρα τι λες» Μανόλης Αναγνωστάκης
Δεν λογάριαζα ποτέ να βρεθώ σε αυτή τη θέση. Δεν προετοιμάστηκα γι αυτό. Καλούμαι να λάβω δραματικής σημασίας αποφάσεις για τη χώρα, ενώ οι πλείστες αποφάσεις που έπαιρνα μέχρι τώρα ήταν πώς να εκλεγώ, πώς να μην αποδυναμωθώ εσωκομματικά, ποιά ρουσφέτια να ικανοποιήσω, πώς να μεταφέρω τοπικά αιτήματα στην κεντρική εξουσία. Στον μικρόκοσμό μου αυτά μετρούσαν…Τώρα το παιχνίδι άλλαξε. Από την ψήφο μου κρίνονται πολύ σοβαρότερα πράγματα: αν θα συνεχισθεί η δανειοδότηση της χώρας, αν η Ελλάδα θα παραμείνει στην καρδιά της Ευρώπης, αν τα παιδιά μου θα ζήσουν με αξιοπρέπεια και προοπτική.
Πώς να αποφασίσω; Τι στάση να κρατήσω στο Μεσοπρόθεσμο; Είναι η στιγμή που θα αναμετρηθώ με τη συνείδησή μου. Πρέπει να υπαγαγάγω με διαύγεια το πολιτικό συμφέρον μου στο συμφέρον της χώρας. Παλιότερα πίστευα πως ό,τι είναι καλό για το κόμμα μου είναι καλό και για τη χώρα μου. Όχι πλέον. Η οξεία πολιτική κρίση μου φανέρωσε πόσο μικροπρεπώς αυτοεξυπηρετική ήταν η αντίληψη αυτή.
Πρέπει να αφουγκραστώ το οργίλο λαϊκό αίσθημα, χωρίς όμως να παγιδευτώ από αυτό. Πρέπει να σκεφτώ τη διακυβέρνηση της χώρας, χωρίς να υποπέσω στην αναπαραγωγή του κατεστημένου κυβερνητισμού. Στην Ελλάδα επήλθε μια ποιοτική αλλαγή: η οικονομική χρεοκοπία αποκάλυψε πλήρως τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος. Χρειαζόμαστε πολιτική αναγέννηση. Χρειαζόμαστε όμως άμεσα και την πέμπτη δόση. Τι να κάνω;
Πρώτον, παρά τις επιμέρους αντιρρήσεις μου, θα υπερψηφίσω το Μεσοπρόθεσμο. Η χώρα πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγει τη χρεοκοπία. Δεύτερον, η παρούσα κυβέρνηση έχασε την εμπιστοσύνη ότι μπορεί να φέρει εις πέρας ένα τόσο τιτάνιο έργο αλλαγών. Σπαράσσεται από διαφωνίες, απουσιάζει το ενιαίο κέντρο λήψης αποφάσεων. Ο τιμονιέρης, παρά τις καλές προθέσεις του, απεδείχθη ανεπαρκής. Θα ζητήσω την παραίτηση του πρωθυπουργού. Τα σοβαρά κόμματα αλλάζουν τους ηγέτες τους όταν αυτοί χάσουν την εμπιστοσύνη (βλ. Συντηρητικό Κόμμα στη Βρετανία το 1990). Τρίτον, ο νέος ηγέτης να εκλεγεί, εκτάκτως, από την κοινοβουλευτική ομάδα. Η σχετική διαδικασία θα αναδείξει αντιλήψεις και πρόσωπα. Η έκβαση είναι δημιουργικά αβέβαιη. Τέταρτον, ο νέος πρωθυπουργός να σχηματίσει κυβέρνηση προσωπικοτήτων, η οποία θα επεξεργαστεί μια στρατηγική πρωτοφανών μεταρρυθμίσεων παντού. Και πέμπτον, απαιτείται λαϊκή νομιμοποίηση, άρα προσφυγή σε εκλογές.
Πρέπει και να αποφύγουμε την άμεση χρεοκοπία και να βγούμε από τη βαθύτερη κρίση. Το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε, όχι όμως και η Πολιτική. Χρειαζόμαστε βαθιές τομές για την εθνική αναγέννηση. Τώρα είναι η ώρα. Ξέρω ότι οι μεγάλες αλλαγές δημιουργούν αβεβαιότητα. Η αβεβαιότητα, όμως, είναι συνθήκη παραγωγής της καινοτομίας, ο τοκετός προϋποθέτει ωδίνες. Πρέπει να αντέξουμε την αβεβαιότητα και να την αξιοποιήσουμε δημιουργικά.
Τι θα κάνουν οι υπόλοιποι βουλευτές; Δεν ξέρω. Εγώ, πάντως, θα κάνω το καθήκον μου.
Πώς να αποφασίσω; Τι στάση να κρατήσω στο Μεσοπρόθεσμο; Είναι η στιγμή που θα αναμετρηθώ με τη συνείδησή μου. Πρέπει να υπαγαγάγω με διαύγεια το πολιτικό συμφέρον μου στο συμφέρον της χώρας. Παλιότερα πίστευα πως ό,τι είναι καλό για το κόμμα μου είναι καλό και για τη χώρα μου. Όχι πλέον. Η οξεία πολιτική κρίση μου φανέρωσε πόσο μικροπρεπώς αυτοεξυπηρετική ήταν η αντίληψη αυτή.
Πρέπει να αφουγκραστώ το οργίλο λαϊκό αίσθημα, χωρίς όμως να παγιδευτώ από αυτό. Πρέπει να σκεφτώ τη διακυβέρνηση της χώρας, χωρίς να υποπέσω στην αναπαραγωγή του κατεστημένου κυβερνητισμού. Στην Ελλάδα επήλθε μια ποιοτική αλλαγή: η οικονομική χρεοκοπία αποκάλυψε πλήρως τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος. Χρειαζόμαστε πολιτική αναγέννηση. Χρειαζόμαστε όμως άμεσα και την πέμπτη δόση. Τι να κάνω;
Πρώτον, παρά τις επιμέρους αντιρρήσεις μου, θα υπερψηφίσω το Μεσοπρόθεσμο. Η χώρα πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγει τη χρεοκοπία. Δεύτερον, η παρούσα κυβέρνηση έχασε την εμπιστοσύνη ότι μπορεί να φέρει εις πέρας ένα τόσο τιτάνιο έργο αλλαγών. Σπαράσσεται από διαφωνίες, απουσιάζει το ενιαίο κέντρο λήψης αποφάσεων. Ο τιμονιέρης, παρά τις καλές προθέσεις του, απεδείχθη ανεπαρκής. Θα ζητήσω την παραίτηση του πρωθυπουργού. Τα σοβαρά κόμματα αλλάζουν τους ηγέτες τους όταν αυτοί χάσουν την εμπιστοσύνη (βλ. Συντηρητικό Κόμμα στη Βρετανία το 1990). Τρίτον, ο νέος ηγέτης να εκλεγεί, εκτάκτως, από την κοινοβουλευτική ομάδα. Η σχετική διαδικασία θα αναδείξει αντιλήψεις και πρόσωπα. Η έκβαση είναι δημιουργικά αβέβαιη. Τέταρτον, ο νέος πρωθυπουργός να σχηματίσει κυβέρνηση προσωπικοτήτων, η οποία θα επεξεργαστεί μια στρατηγική πρωτοφανών μεταρρυθμίσεων παντού. Και πέμπτον, απαιτείται λαϊκή νομιμοποίηση, άρα προσφυγή σε εκλογές.
Πρέπει και να αποφύγουμε την άμεση χρεοκοπία και να βγούμε από τη βαθύτερη κρίση. Το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε, όχι όμως και η Πολιτική. Χρειαζόμαστε βαθιές τομές για την εθνική αναγέννηση. Τώρα είναι η ώρα. Ξέρω ότι οι μεγάλες αλλαγές δημιουργούν αβεβαιότητα. Η αβεβαιότητα, όμως, είναι συνθήκη παραγωγής της καινοτομίας, ο τοκετός προϋποθέτει ωδίνες. Πρέπει να αντέξουμε την αβεβαιότητα και να την αξιοποιήσουμε δημιουργικά.
Τι θα κάνουν οι υπόλοιποι βουλευτές; Δεν ξέρω. Εγώ, πάντως, θα κάνω το καθήκον μου.
Αναδημοσίευση από το Blog, Έναρθρη Κραυγή
Πρώτον και καλύτερον, θα έβγαινα στο Βήμα της Βουλής και θα ζητούσα από τον Πρόεδρο να περικοπεί από σήμερα ο μισθός μου στα 2000 ευρώ και να καταργηθούν άμεσα όλα τα προνόμια που θα είχα ως βουλευτής. Μόνος, χωρίς να με ενδιαφέρει τι θα έκαναν οι άλλοι βουλευτές.
ΑπάντησηΔιαγραφή