Του Γιάννη Στριλιγκά, από το capital.gr
Είναι αναγκαίο μερικές φορές να απλοποιούμε μια ιδεολογία, όταν μέσα από την απλοποίηση της, μας αποκαλύπτεται το παράλογο και η αφυσικότητα που την χαρακτηρίζει.
Η αριστερά, έχοντας αναλάβει τον ρόλο του εργατοπροστάτη και χωρίζοντας ταξικά την κοινωνία καλλιεργεί στους οπαδούς της την ψευδαίσθηση ότι κάποιος κακός καπιταλιστής μιας κλειστής κοινωνικής τάξης κρατά για τον εαυτό του τον πλούτο, από τον οποίον οι οπαδοί της είναι αποκλεισμένοι.
Το αφύσικο αυτής της άποψης της αριστεράς βρίσκεται στο ότι αγνοεί , ή προσποιείται ότι αγνοεί, ότι η παραγωγή αγαθών και πλούτου είναι πρωτίστως ατομική ευθύνη και δράση των μελών της κοινωνίας και η παραγωγικότητα τους αυτή για να μετουσιωθεί σε οικονομικό πλούτο απαιτεί την ύπαρξη αναγκών της υπόλοιπης κοινωνίας, η οποία και θα αγοράσει τα παραγόμενα αγαθά για να μετουσιωθούν αυτά ως πλούτος για τον παραγωγό τους "καπιταλιστή".
Πιο απλά η παραγωγή πλούτου, προαπαιτεί την παραγωγή ωφέλιμων αγαθών για την κοινωνία, μιας και κανένας λογικός δεν θα αγόραζε ποτέ κάτι άχρηστο.
Το ερώτημα λοιπόν είναι: Γιατί η αριστερά δεν κάνει μαθήματα επιχειρηματικότητας στους εργάτες ώστε να προσφέρουν αυτοί τα χρήσιμα αγαθά που έχει ανάγκη η κοινωνία μετουσιώνοντας τα σε πλούτο για τους ίδιους δίνοντας τους την ευχέρεια μιας καλύτερης ζωής;
Λυπούμε αν θα στενοχωρήσω τους φίλους μου της αριστεράς λέγοντας, ότι αυτή έχει συμφέρον από την ύπαρξη φτωχών εργατών γιατί αυτοί είναι οι ψηφοφόροι της, αντιθέτως οι "κακοί" καπιταλιστές έχουν συμφέρον από την ύπαρξη καλοπληρωμένων εργατών γιατί αυτοί είναι και οι πελάτες τους.
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι ταξικό, όπως την συμφέρει να νομίζει η αριστερά, αντιθέτως είναι ατομικό γιατί ένας μεγάλος αριθμός μελών της κοινωνίας επιλέγει από μόνος του τον ρόλο του καταναλωτή - εργάτη και όχι τον ρόλο του παραγωγού επιχειρηματία.
Κανένας δεν ήταν τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Ελλάδα αποκλεισμένος από την επιχειρηματικότητα και την παραγωγικότητα και αυτό ισχύει και σήμερα, παρόλο την οικονομική κρίση, την οποία όμως για να ξεπεράσουμε δεν θα πρέπει να αναζητούμε λύσεις σε ταξικές διεκδικήσεις και διαχωρισμούς όπως συμφέρει την αριστερά, αλλά σε ατομικές δράσεις και παραγωγικότητα που είναι προς το συμφέρον των αναγκών της κοινωνίας.
Όσο θα αυξάνεται ο αριθμός των εργατών που θα γίνονται επιχειρηματίες, τόσο θα αυξάνεται η κοινωνική ευημερία και θα χάνει οπαδούς η αριστερά και όσο αυξάνονται οι επιχειρηματίες που γίνονται εργάτες τόσο θα αυξάνεται η κοινωνική ένταση και οι οπαδοί της αριστεράς.
Η ύπαρξη της αριστεράς, προϋποθέτει την ύπαρξη φτωχών εργατών, αυτός είναι και ο λόγος που η αριστερά δεν κάνει μαθήματα επιχειρηματικότητας στους οπαδούς της.
Η αριστερά προσποιείται ότι θέλει την ευημερία της κοινωνίας, αντιθέτως οι "κακοί" επιχειρηματίες , όσο κακοί και αν είναι ξέρουν ότι δεν έχουν συμφέρον από μια γεμάτη φτωχούς κοινωνία.
Η λύση στα κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα βρίσκεται στην φυγή μπροστά, στην ατομική δράση για αύξηση της παραγωγικότητας και στον αριθμό θέσεων εργασίας που θα δημιουργήσουν ο σημερινοί νέοι και εργάτες που θα πρέπει επειγόντως να αποφασίσουν να γίνουν επιχειρηματίες γιατί αυτός είναι και ο μόνος δρόμος για την αύξηση του πλούτου.
Λεφτά για επενδύσεις πάντα υπάρχουν για όλους αρκεί να υπάρχουν ιδέες και όρεξη για ρίσκο.
ΥΓ. Να δω τους ΚΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ να διοργανώνουν επιχειρηματικά events με κάποιο Venture Capital και γίνομε αμέσως ψηφοφόρος τους.
Είναι αναγκαίο μερικές φορές να απλοποιούμε μια ιδεολογία, όταν μέσα από την απλοποίηση της, μας αποκαλύπτεται το παράλογο και η αφυσικότητα που την χαρακτηρίζει.
Η αριστερά, έχοντας αναλάβει τον ρόλο του εργατοπροστάτη και χωρίζοντας ταξικά την κοινωνία καλλιεργεί στους οπαδούς της την ψευδαίσθηση ότι κάποιος κακός καπιταλιστής μιας κλειστής κοινωνικής τάξης κρατά για τον εαυτό του τον πλούτο, από τον οποίον οι οπαδοί της είναι αποκλεισμένοι.
Το αφύσικο αυτής της άποψης της αριστεράς βρίσκεται στο ότι αγνοεί , ή προσποιείται ότι αγνοεί, ότι η παραγωγή αγαθών και πλούτου είναι πρωτίστως ατομική ευθύνη και δράση των μελών της κοινωνίας και η παραγωγικότητα τους αυτή για να μετουσιωθεί σε οικονομικό πλούτο απαιτεί την ύπαρξη αναγκών της υπόλοιπης κοινωνίας, η οποία και θα αγοράσει τα παραγόμενα αγαθά για να μετουσιωθούν αυτά ως πλούτος για τον παραγωγό τους "καπιταλιστή".
Πιο απλά η παραγωγή πλούτου, προαπαιτεί την παραγωγή ωφέλιμων αγαθών για την κοινωνία, μιας και κανένας λογικός δεν θα αγόραζε ποτέ κάτι άχρηστο.
Το ερώτημα λοιπόν είναι: Γιατί η αριστερά δεν κάνει μαθήματα επιχειρηματικότητας στους εργάτες ώστε να προσφέρουν αυτοί τα χρήσιμα αγαθά που έχει ανάγκη η κοινωνία μετουσιώνοντας τα σε πλούτο για τους ίδιους δίνοντας τους την ευχέρεια μιας καλύτερης ζωής;
Λυπούμε αν θα στενοχωρήσω τους φίλους μου της αριστεράς λέγοντας, ότι αυτή έχει συμφέρον από την ύπαρξη φτωχών εργατών γιατί αυτοί είναι οι ψηφοφόροι της, αντιθέτως οι "κακοί" καπιταλιστές έχουν συμφέρον από την ύπαρξη καλοπληρωμένων εργατών γιατί αυτοί είναι και οι πελάτες τους.
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι ταξικό, όπως την συμφέρει να νομίζει η αριστερά, αντιθέτως είναι ατομικό γιατί ένας μεγάλος αριθμός μελών της κοινωνίας επιλέγει από μόνος του τον ρόλο του καταναλωτή - εργάτη και όχι τον ρόλο του παραγωγού επιχειρηματία.
Κανένας δεν ήταν τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Ελλάδα αποκλεισμένος από την επιχειρηματικότητα και την παραγωγικότητα και αυτό ισχύει και σήμερα, παρόλο την οικονομική κρίση, την οποία όμως για να ξεπεράσουμε δεν θα πρέπει να αναζητούμε λύσεις σε ταξικές διεκδικήσεις και διαχωρισμούς όπως συμφέρει την αριστερά, αλλά σε ατομικές δράσεις και παραγωγικότητα που είναι προς το συμφέρον των αναγκών της κοινωνίας.
Όσο θα αυξάνεται ο αριθμός των εργατών που θα γίνονται επιχειρηματίες, τόσο θα αυξάνεται η κοινωνική ευημερία και θα χάνει οπαδούς η αριστερά και όσο αυξάνονται οι επιχειρηματίες που γίνονται εργάτες τόσο θα αυξάνεται η κοινωνική ένταση και οι οπαδοί της αριστεράς.
Η ύπαρξη της αριστεράς, προϋποθέτει την ύπαρξη φτωχών εργατών, αυτός είναι και ο λόγος που η αριστερά δεν κάνει μαθήματα επιχειρηματικότητας στους οπαδούς της.
Η αριστερά προσποιείται ότι θέλει την ευημερία της κοινωνίας, αντιθέτως οι "κακοί" επιχειρηματίες , όσο κακοί και αν είναι ξέρουν ότι δεν έχουν συμφέρον από μια γεμάτη φτωχούς κοινωνία.
Η λύση στα κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα βρίσκεται στην φυγή μπροστά, στην ατομική δράση για αύξηση της παραγωγικότητας και στον αριθμό θέσεων εργασίας που θα δημιουργήσουν ο σημερινοί νέοι και εργάτες που θα πρέπει επειγόντως να αποφασίσουν να γίνουν επιχειρηματίες γιατί αυτός είναι και ο μόνος δρόμος για την αύξηση του πλούτου.
Λεφτά για επενδύσεις πάντα υπάρχουν για όλους αρκεί να υπάρχουν ιδέες και όρεξη για ρίσκο.
ΥΓ. Να δω τους ΚΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ να διοργανώνουν επιχειρηματικά events με κάποιο Venture Capital και γίνομε αμέσως ψηφοφόρος τους.
* Ο κ. Γιάννης Στριλιγκάς ασχολείται με την αγροτική οικονομία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου