Η εικόνα της διεφθαρμένης κόρης που κύλησε στον βούρκο της αμαρτίας για να ταΐσει το πεινασμένο της παιδί, μας έρχεται από την δεκαετία του ΄50 και αποτυπώθηκε στα καρέ των παλιών ελληνικών ταινιών. «Αμάρτησα για το παιδί μου», λέει η μάνα. «Άτιμη κοινωνία, που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις», για να θυμηθούμε και μία ακόμη ατάκα. Οι κινηματογραφιστές έκοβαν έτσι εισιτήρια. Όπως κι ο Αλέξης. Αναπαράγει τα πρότυπα εκείνης της εποχής, ελπίζοντας να κόψει στο τέλος περισσότερα εισιτήρια από τον Αντώνη.
Η απάντηση που έδωσε ο κ. Τσίπρας σε ερώτηση για τους καθηγητές που παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα, ήταν χαρακτηριστική για το πώς σκέπτονται οι πολιτικοί. Μην είμαστε άδικοι με τον κ. Τσίπρα. Ο λαϊκισμός, η λογική του «Τσοβόλα δώστα όλα» είναι ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας της μεταπολίτευσης.
Ορισμένοι θα υποστηρίξουν σε αυτό το σημείο ότι η ελληνική αριστερά δεν έχει κυβερνήσει μέχρι σήμερα και ότι η πολιτική των παροχών ήταν το όπλο του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Η αλήθεια είναι ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν την δυνατότητα να κάνουν πράξη τα όνειρα περισσοτέρων ψηφοφόρων τους σε σχέση με τα κόμματα της αριστεράς. Για να το πούμε πιο καθαρά, τα δύο μεγάλα κόμματα διόρισαν δεκάδες χιλιάδες και οι άλλοι μερικές εκατοντάδες. Αντίθετα, η αριστερά είχε μεγαλύτερη συνεισφορά στην δημιουργία ενός γενικευμένου λαϊκίστικου μετώπου στην κοινωνία. Την λογική αυτή ακριβώς αναπαρήγαγε για άλλη μία φορά ο κ.Τσίπρας. Τι είπε; Ότι ο καθηγητής αναγκάζεται να κάνει ιδιαίτερα επειδή δεν έχει μία αξιοπρεπή αμοιβή. Για τον ίδιο λόγο, φανταζόμαστε, ότι φοροδιαφεύγει ο ελεύθερος επαγγελματίας, ζητάει μίζα ο δημόσιος υπάλληλος. Κάθε ένας, τέλος πάντων, έχει μία δικαιολογία για να πάρει μέρος στο πάρτι της ανομίας.
Το οδυνηρό για τον εκπαιδευτικό είναι ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει δίκιο. Το οδυνηρό για τον ελληνικό λαό είναι ότι δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα κάποιος να του πει την αλήθεια και να πράξει τα δέοντα. Ο Έλληνας εργαζόμενος δεν αμείβεται κατά ανάγκη λιγότερο απ’ ό,τι άλλοι Ευρωπαίοι συνάδελφοι του. Αλλά πληρώνει τα πάντα ακριβότερα, σαν να ζει στην χώρα με το μεγαλύτερο βιοτικό επίπεδο στην Ευρώπη. Κι αυτό από μόνο του είναι στρεβλό και οφείλεται σε δύο παράγοντες: Στο υψηλό κόστος που συνεπάγεται η έλλειψη διαφάνειας και η διαφθορά, όπως και η άρνηση της κοινωνίας να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις.
Αυτή την πραγματικότητα δεν θέλει να την αντιμετωπίσει κάποιος, πολύ περισσότερο ένα κόμμα που προσδοκά στην αύξηση της εκλογικής του δύναμης. Είναι πολύ εύκολο να ασκήσει κανείς κριτική στα όσα είπε ο κ. Τσίπρας. Πιο χρήσιμο όμως είναι να ασκήσει κανείς πίεση στην σημερινή κυβέρνηση να έρθει σε ρήξη με κατεστημένες αντιλήψεις και να προχωρήσει τον ουσιαστικό μετασχηματισμό της Ελλάδας από κοινωνία των μεταπρατών σε μία κοινωνία δικαίου δυτικού τύπου. Η Ελλάδα δεν ανήκει στην Ανατολή και δεν ανήκει στα διάφορα τζάκια που επιβουλεύονται τον δημόσιο πλούτο της. Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη και οι πολίτες της δικαιούνται να απολαύσουν τα αγαθά μιας πραγματικής δυτικής δημοκρατίας.
Είναι ένας δρόμος που δεν είναι τόσο δύσκολος όσο μας λένε. Για να είμαστε πιο ακριβείς, είναι ένας δρόμος που θα στερήσει από τους κρατικοδίαιτους την δωρεάν σίτιση από το πρυτανείο. Είναι ένα κόστος που πρέπει να πάρουμε και είναι κάτι που δεν πρέπει να φοβίζει τις δυνάμεις της εργασίας.
Του Θανάση Μαυρίδη, από το capital.gr
Η απάντηση που έδωσε ο κ. Τσίπρας σε ερώτηση για τους καθηγητές που παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα, ήταν χαρακτηριστική για το πώς σκέπτονται οι πολιτικοί. Μην είμαστε άδικοι με τον κ. Τσίπρα. Ο λαϊκισμός, η λογική του «Τσοβόλα δώστα όλα» είναι ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας της μεταπολίτευσης.
Ορισμένοι θα υποστηρίξουν σε αυτό το σημείο ότι η ελληνική αριστερά δεν έχει κυβερνήσει μέχρι σήμερα και ότι η πολιτική των παροχών ήταν το όπλο του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Η αλήθεια είναι ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν την δυνατότητα να κάνουν πράξη τα όνειρα περισσοτέρων ψηφοφόρων τους σε σχέση με τα κόμματα της αριστεράς. Για να το πούμε πιο καθαρά, τα δύο μεγάλα κόμματα διόρισαν δεκάδες χιλιάδες και οι άλλοι μερικές εκατοντάδες. Αντίθετα, η αριστερά είχε μεγαλύτερη συνεισφορά στην δημιουργία ενός γενικευμένου λαϊκίστικου μετώπου στην κοινωνία. Την λογική αυτή ακριβώς αναπαρήγαγε για άλλη μία φορά ο κ.Τσίπρας. Τι είπε; Ότι ο καθηγητής αναγκάζεται να κάνει ιδιαίτερα επειδή δεν έχει μία αξιοπρεπή αμοιβή. Για τον ίδιο λόγο, φανταζόμαστε, ότι φοροδιαφεύγει ο ελεύθερος επαγγελματίας, ζητάει μίζα ο δημόσιος υπάλληλος. Κάθε ένας, τέλος πάντων, έχει μία δικαιολογία για να πάρει μέρος στο πάρτι της ανομίας.
Το οδυνηρό για τον εκπαιδευτικό είναι ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει δίκιο. Το οδυνηρό για τον ελληνικό λαό είναι ότι δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα κάποιος να του πει την αλήθεια και να πράξει τα δέοντα. Ο Έλληνας εργαζόμενος δεν αμείβεται κατά ανάγκη λιγότερο απ’ ό,τι άλλοι Ευρωπαίοι συνάδελφοι του. Αλλά πληρώνει τα πάντα ακριβότερα, σαν να ζει στην χώρα με το μεγαλύτερο βιοτικό επίπεδο στην Ευρώπη. Κι αυτό από μόνο του είναι στρεβλό και οφείλεται σε δύο παράγοντες: Στο υψηλό κόστος που συνεπάγεται η έλλειψη διαφάνειας και η διαφθορά, όπως και η άρνηση της κοινωνίας να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις.
Αυτή την πραγματικότητα δεν θέλει να την αντιμετωπίσει κάποιος, πολύ περισσότερο ένα κόμμα που προσδοκά στην αύξηση της εκλογικής του δύναμης. Είναι πολύ εύκολο να ασκήσει κανείς κριτική στα όσα είπε ο κ. Τσίπρας. Πιο χρήσιμο όμως είναι να ασκήσει κανείς πίεση στην σημερινή κυβέρνηση να έρθει σε ρήξη με κατεστημένες αντιλήψεις και να προχωρήσει τον ουσιαστικό μετασχηματισμό της Ελλάδας από κοινωνία των μεταπρατών σε μία κοινωνία δικαίου δυτικού τύπου. Η Ελλάδα δεν ανήκει στην Ανατολή και δεν ανήκει στα διάφορα τζάκια που επιβουλεύονται τον δημόσιο πλούτο της. Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη και οι πολίτες της δικαιούνται να απολαύσουν τα αγαθά μιας πραγματικής δυτικής δημοκρατίας.
Είναι ένας δρόμος που δεν είναι τόσο δύσκολος όσο μας λένε. Για να είμαστε πιο ακριβείς, είναι ένας δρόμος που θα στερήσει από τους κρατικοδίαιτους την δωρεάν σίτιση από το πρυτανείο. Είναι ένα κόστος που πρέπει να πάρουμε και είναι κάτι που δεν πρέπει να φοβίζει τις δυνάμεις της εργασίας.
Του Θανάση Μαυρίδη, από το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου