Ποια Ευρώπη κα Μέρκελ;

Η Ευρώπη που ζούμε βρίσκεται στις τελευταίες τις ημέρες της, με τη μορφή που έλαβε μετά από δεκαετίες διαπραγματεύσεων. Μια ένωση ανάμεσα σε χώρες που ήσαν πότε εχθροί και πότε σύμμαχοι, στους πολέμους που σημάδεψαν την Ευρώπη στους τελευταίους αιώνες, διεκδικεί την ενοποίηση της ηπείρου κάτω από ένα κοινό Ευρωπαϊκό Όραμα.
Καλώς ή κακώς, οι μέχρι τώρα συμφωνίες, νομισματικές, δημοσιονομικές, οικονομικές, εμπορικές, εργασιακές, αμυντικές, και άλλες, απεδείχθησαν ανεπαρκείς για να αντιπαρέλθουν την οικονομική κρίση που σήμερα απειλεί να ξηλώσει το Ευρωπαϊκό Όραμα στις ραφές του.
Η κρίση που λυσσομανά στην Ευρώπη ανέδειξε τις ανεπάρκειες του οικοδομήματος της Ενωμένης Ευρώπης, τα σημεία που ακριβώς πρέπει να εστιάσουν και να ενισχύσουν οι ηγέτες των χωρών-μελών με το σωστό προγραμματισμό, για να αποτελέσουν το υλικό για μια σταθερότερη και στενότερη ένωση. Η “Νέα Ευρωπαϊκή Ένωση” όμως θα απαιτεί από όλους περισσότερη συνεργασία, λιγότερο εθνικό και οικονομικό σωβινισμό, και ορθολογικότερες πολιτικές.
Στην συγκυρία αυτήν η Ελλάδα αποτελεί ίσως την αιχμή του δόρατος για όσα είναι λάθος ή ανεπαρκή, και πιθανόν θα αποτελέσει το προοίμιο αυτών που θα ακολουθήσουν. Αυτό που αρνητικά ονομάζουν κάποιοι “καναρίνι στο ορυχείο” θα είναι το νέο μοντέλο Ευρωπαϊκής συν-διακυβέρνησης και συνύπαρξης;

Η βασική παθογένεια της Ελλάδας ήταν (και συνεχίζει να είναι) η χαώδης και υδροκέφαλη κρατική μηχανή που απασχολεί ορδές κομματικών στρατών με αυστηρά οπαδικά κριτήρια, ανάμεσα σε αξιολογότατους δημοσίους λειτουργούς που παρεμποδίζονται από το σύστημα να παράγουν έργο εντός του αντιπαραγωγικού κρατικού μηχανισμού. Ο εκτροχιασμός των ελλειμμάτων της Χώρας μας πηγάζει από την αντιαναπτυξιακή λειτουργία της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, και της αλόγιστης σπατάλης, καθώς και την πολυνομία και την αδυναμία του συστήματος απονομής δικαιοσύνης να διαχειριστεί ένα άνευρο και ασύμμετρο άρρωστο νομικό καθεστώς.
Αυτό το τοξικό οικονομικό περιβάλλον εκλήθη να βάλει σε τάξη η κυβέρνηση των τελευταίων δύο ετών, ώστε να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός των εξόδων της λειτουργίας του κράτους, με τα φορολογικά έσοδα που ακόμα και σε καιρούς ευημερίας αδυνατούσαν να υπερκαλύψουν τις υπέρογκες δαπάνες και εξανάγκαζαν τη χώρα σε εξωτερικό δανεισμό. Αντί αυτού η κυβέρνηση επιδόθηκε σε φορολογικό σαφάρι επί δικαίων και αδίκων (ειδικά δικαίων) με αποτέλεσμα να στείλει στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, ώστε να μην πειράξει ούτε τρίχα από “τα δικά τους παιδιά” που επάνδρωναν τον κρατικό Λεβιάθαν.
Αυτή η έλλειψη ικανότητας ή ακόμα χειρότερα πρόθεσης να εξορθολογιστεί ο κρατικός μηχανισμός έχει δώσει ως τώρα πέντε επεισόδια στο σήριαλ της δανειακής υποστήριξης της Ελληνικής οικονομίας με διακρατικά δάνεια από τους εταίρους μας. Υπό την πίεση της καθυστέρησης των δόσεων, πλείστοι οι Έλληνες έχουμε γίνει όψιμοι οικονομολόγοι, ενώ βλέπουμε γύρω μας τον κοινωνικό ιστό να διαρρηγνύεται από την λανθασμένη δρομολόγηση πόρων στο άπατο βαρέλι, από τις τσέπες και τους λογαριασμούς της παραγωγικής Ελλάδας, ξεπατώνοντας την ίδια την κοινωνία.Ποια είναι η “Νέα Ευρώπη”, όμως, που θα χτίσει η κ. Μέρκελ με τη σύσφιξη των κανόνων λειτουργίας εντός της ζώνης του Ευρώ; Ποια Ευρώπη μας επιφυλάσσει το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο και οι νέες συνθήκες;

Θα χάσουμε την εθνική μας κυριαρχία, ή θα γίνουμε καλύτεροι;
Η λύση της νομισματοποίησης του χρέους φυσικά θα δώσει όλους εκείνους τους πόρους που θα χρειαστούν για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα, όμως αν δοθεί χωρίς να εξασφαλισθεί ο εξορθολογισμός της λειτουργίας της Χώρας μας, απλά θα διαιωνίσουν εκείνες τις παθογένειες που μας έφεραν ως εδώ, εις βάρος εκείνων των Ευρωπαίων εταίρων που έχουν τάξη στο κράτος τους. Με άλλα λόγια, αν η κ. Μέρκελ υποκύψει στην πίεση για εκτύπωση €2-€3 τρισεκατομμυρίων, πριν εξασφαλισθεί με συνθήκες και υπογραφές ο εξορθολογισμός της Ελληνικής κρατικής μηχανής (και αρκετών άλλων εταίρων), αντίο πάταξη της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς, αντίο ανάπτυξη, αντίο αποδέσμευση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και εγχώριων δυνάμεων παραγωγής πλούτου.
Οι δραχμολάγνοι που ακούμε γύρω μας, ξέρουν ότι σε ένα τέτοιο καθεστώς θα πρέπει να ανταγωνισθούν επί ίσοις όροις με την υπόλοιπη αγορά, και να χάσουν τα προνόμια που ως τώρα είχαν, είτε αυτά ήταν οι αργομισθίες, είτε οι λαθροσυντάξεις, είτε η (παράνομη) φορολογική ασυλία, είτε η εξασφάλιση κρατικών έργων με πολλαπλασιαστές τιμής πέρα από την φαντασία κάθε σκληρά εργαζόμενου Ευρωπαίου.Αυτή η καθυστέρηση που βλέπουμε στην νομισματοποίηση, με κύριο εκφραστή της την κ. Μέρκελ, κάνει τους “Έλληνες” γύπες του κρατισμού να δυσανασχετούν και να ξεσκίζουν ακόμα πιο μανιασμένα τα σωθικά ενός ολόκληρου Λαού σε μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια να διατηρήσουν τον ανορθολογισμό, τη λαμογιά και τη διαφθορά κατά το δυνατόν ανέπαφα.
Η κυρία Μέρκελ προφανώς οραματίζεται μια Ευρώπη που δεν θα νομισματοποιεί τις οικονομικές ατασθαλίες και τις ρεμούλες των λιγότερο ηθικών πολιτικών “αφεντικών” του Νότου. Σε αντάλλαγμα, υποθέτω, είναι έτοιμη να δρομολογήσει και την απαραίτητη αναδιανομή πόρων στις ελλειμματικές οικονομίες, φτάνει τα ελλείμματα αυτά να μην είναι προϊόν απάτης προς το Ευρωπαϊκό Όραμα, αλλά πραγματικές ασυμμετρίες στην οικονομική ανάπτυξη, που θα εξισώνονται με την ροή των πόρων προς αυτές, όπως συμβαίνει σε διαφορετικές περιοχές μιας κυρίαρχης χώρας.
Είναι λάθος να ζητάμε την αλόγιστη και εν λευκώ νομισματοποίηση των χρεών των ελλειμματικών κρατών, πριν αυτά καθορίσουν ένα πλαίσιο εξορθολογισμού της κρατικής λειτουργίας τους, και της σπατάλης τους.
Εξίσου λάθος με το να φτιάξεις ένα κοινό λογαριασμό με κάποιο συγγενή που ξέρεις ότι είναι σπάταλος και τζογαδόρος, και να του δώσεις και μπλοκ των επιταγών χωρίς να απαιτείται και η δική σου υπογραφή στις επιταγές που θα κόβει.
Όσο και αν είναι επίπονο για μας τους Έλληνες να καθυστερεί η νομισματοποίηση που θα βγάλει την Ευρώπη από την υφεσιακή της σπείρα, τόσο λάθος είναι αυτή να γίνει άμεσα και χωρίς προϋποθέσεις, όπως θα ήθελε το πολιτικό κατεστημένο της φαυλοκρατίας και της παρασιτοκρατίας, ή παραδόξως και η Βρετανία. (?)
Όμως η κ. Μέρκελ διαφαίνεται πως έχει άλλη Ευρώπη κατά νου, από εκείνη που θα βόλευε τους “βολεμένους”, και θα υποστήριζε τους διεφθαρμένους.Ελπίζω...

Του Άγη Βερούτη, από το capital.gr