Πράκτορες ξένων δυνάμεων...

Κάποιοι προβοκάτορες επιχείρησαν να καταλάβουν το δημαρχείο της Αθήνας. Κάποιοι άλλοι κατέλαβαν το δημαρχείο της Ρόδου και κάποιοι τρίτοι έσπασαν τα γραφεία των βουλευτών της Κέρκυρας, επειδή έτσι αποφάσισε η «λαϊκή συνέλευση». Άλλοι βουλευτές (εκλεγμένοι με δημοκρατικές διαδικασίες) βρήκαν στα γραφεία τους προκηρύξεις που τους απειλούσαν αν δεν ψήφιζαν «Όχι». Όσο για τις πυρκαγιές στο κέντρο της Αθήνας; Ο Νέρωνας να δείτε πόσο πιο αποτελεσματικός ήταν όταν αποφάσισε να κάψει την Ρώμη...Σε μία χώρα που οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους, δεν ξέρω τι νόημα έχει να λέμε τα αυτονόητα. Ότι σε μία Δημοκρατία παλεύουν οι ιδέες και όχι οι μολότοφ, ότι η αρχή της πλειοψηφίας είναι σεβαστή, ότι ακόμη και η λεκτική βία είναι απορριπτέα. 
Είναι σαφές ότι οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν στηρίξει το αστικό κράτος έχουν χρεοκοπήσει. Το πολιτικό προσωπικό, όμως, έχει χρεοκοπήσει και όχι το αστικό κράτος. Ας μην κάνουν το λάθος οι θιασώτες μοντέλων που έχουν ήδη απορριφθεί από την Ιστορία να προσπαθήσουν σε αυτή την κρίσιμη περίοδο να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις και να αγνοήσουν την ιστορική αλήθεια.
Αλήθεια, ποιοι είναι εκείνοι που καταλαμβάνουν δημαρχιακά μέγαρα; Ποιος τους έδωσε αυτό το δικαίωμα; Ποιος είπε στους φίλους της Κέρκυρας ότι αρκεί να συγκεντρωθούμε πέντε – δέκα νοματαίοι και να «αποφασίσουμε» την κατάλυση της έννομης τάξης; Έχουν ξεκινήσει να λειτουργούν «λαϊκά δικαστήρια»; Έχουν, δηλαδή, αποφασίσει την κατάλυση του αστικού κράτους; Είναι τόσο μάγκες; Προχτές έγραψα ότι είμαστε ήδη με το ένα πόδι μέσα στην περιπέτεια ενός νέου εμφυλίου. Μήπως τα γεγονότα που εξελίσσονται σε αυτή την κατεστραμμένη χώρα δεν επιβεβαιώνουν μία τέτοια εκτίμηση; Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να ξυπνήσουμε και να σταματήσουμε τον κατήφορο προς το απόλυτο χάος;
Οι πυρκαγιές; Ήταν θαύμα που δεν θρηνήσαμε και πάλι θύματα. Ίσως τότε κατηγορούσαμε τον ιδιοκτήτη του νεοκλασικού που κάηκε στην Σταδίου για τα μέτρα πυροπροστασίας! Είπαμε, έχουμε χάσει εδώ και χρόνια το μέτρο. Ήταν, λέει, προβοκάτορες. Ναι, σίγουρα πράκτορες ξένων μυστικών υπηρεσιών. Ή μέλη επίλεκτων μονάδων των δυνάμεων ασφαλείας. Αν και προσωπικά θα προτιμούσα την ιστορία με τους πράκτορες. Έχει περισσότερο σασπένς...

Του Θανάση Μαυρίδη, από το capital.gr