Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της ΟΑΚΚΕ.
Το πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίστηκε από τη λεγόμενη «αυτοδιάλυση των συνιστωσών» και την «ιδρυτική πράξη» του ΣΥΡΙΖΑ σαν ενιαίου κόμματος, δηλαδή του κυβερνητικού διαδόχου της καταφθαρμένης συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Τώρα θα πρέπει να αναδειχθεί ο «επαναστατικός» ΣΥΡΙΖΑ και σαν υπεύθυνο κόμμα των «νοικοκυραίων» και της «μεσαίας τάξης», με ένα τόσο φιλοευρωπαϊκό προφίλ ώστε να γίνει αποδεκτός από την Ευρώπη. Γι’ αυτό χρειάστηκε ο Τσίπρας να μετριάσει την αντιμνημονιακή δημαγωγία του, και να εντάξει στο πρόγραμμα του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ τη θέση της «επαναδιαπραγμάτευσης των δανειακών συμβάσεων». Τα «συγκρουσιακά» πλοκάμια των συνιστωσών έπρεπε να περάσουν σε δεύτερο πλάνο και να φορέσουν και αυτά ένα καθώς πρέπει κοστούμι, ειδάλλως θα έπρεπε να αποχωρήσουν. Τέλος, έπρεπε να αναγνωριστεί σαν ηγέτης της «αντιμνημονιακής» εσωτερικής αντιπολίτευσης ο έμπειρος σοσιαλφασίστας Λαφαζάνης με την «Αριστερή Πλατφόρμα» που πήρε 30% στην Κεντρική Επιτροπή.
Είχαμε ασχοληθεί με το ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες σε προηγούμενο άρθρο μας του 2009 με τίτλο «Η κρίση και η ανασύνθεση του χαμαιλέοντα ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ» http://www.oakke.gr/articles-anaforas/item/198- (δημοσιεύτηκε στο φ. 446 της Νέας Ανατολής, Ιούνης 2009). Σε αυτό το άρθρο αναφέραμε ανάμεσα στα άλλα: «Η έφοδος στις έφορες κρατικές κοιλάδες είναι αυτό που ενοποιεί τη θέληση για παραμονή στο ίδιο κόμμα όλων αυτών των ρευμάτων... Το καθένα από αυτά ξέρει ότι μόνο του έξω από ένα ενιαίο κόμμα, που μόνο αυτό μπορεί να ξεπερνάει το 3% και να εκλέγει βουλευτές, δεν έχει κανένα μέλλον».
Πρώτοι και καλύτεροι δέχτηκαν την αυτοδιάλυση τους οι ψευτομαοϊκοί της ΚΟΕ που είναι καλά πλασαρισμένοι ηγετικά. Αλλά κάποιοι άλλοι δεν ήταν τόσο πρόθυμοι να δεχτούν έτσι απότομα το σχέδιο Τσίπρα. Τέτοια περίπτωση ήταν το σοβινιστικό ΔΗΚΚΙ που δεν καλοβλέπει τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ σαν ικανό «αντίπαλο δέος» στην «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» και «στο συνασπισμό των κέντρων της Δύσης». Ασφαλώς ο Τσίπρας δεν θα καθόταν να συζητάει στο συνέδριο με το ΔΗΚΚΙ και κάποιες άλλες μικρότερες οργανώσεις που έβαλαν και αυτές τις διαφωνίες του, και έλυσε το ζήτημα ως εξής:
Ενώ ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ και «αυτοδιάλυση» των συνιστωσών πήγαιναν πακέτο, έβαλε σε ψηφοφορία μόνο την πρόταση για ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ που υπερψηφίστηκε και πρότεινε να ακολουθήσει διάλογος σχετικά με τους όρους της «αυτοδιάλυσης» τους επόμενους τρεις μήνες. Ουσιαστικά οι συνιστώσες στο βαθμό που θα αρνηθούν την αυτοδιάλυση τους βγαίνουν εκτός ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να υπάρξουν ούτε «διαγραφές», ούτε «αποχωρήσεις» που καθόλου δεν θα ταίριαζαν στον ΣΥΡΙΖΑ της «σύνθεσης», δηλαδή της συστηματικής αποφυγής οποιουδήποτε ξεκαθαρίσματος γραμμών. Επρόκειτο για ένα είδος τρίμηνης «διαθεσιμότητας» των συνιστωσών με κατάληξη την απόλυση σε περίπτωση μη συμμόρφωσης προς τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά τους δυσαρεστημένους δεν θα τους αφήσει χωρίς φροντίδα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Την απορρόφηση των κραδασμών από τη δήθεν φιλοευρωπαϊκή στροφή θα αναλάβουν ο Λαφαζάνης με την Πλατφόρμα του (iskra.gr) από μέσα και ο Αλαβάνος με το «Σχέδιο Β΄) απ’ έξω. Αυτοί και οι δύο έχουν τη γραμμή της κατά μέτωπο σύγκρουσης με την Ευρώπη και τους δανειστές σε όλα τα επίπεδα, και τις «μάξιμουμ επαναστατικές» θέσεις για καμία επαναδιαπραγμάτευση και ολική διαγραφή του χρέους ! Κυρίως όμως αυτοί θα απειλούν κάθε τόσο τους Μέρκελ και Σόυμπλε με διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και πτώση μιας κυβέρνησης τύπου πχ Τσίπρα-Καμμένου-Κουβέλη, αν αυτοί δεν δώσουν κάτι ακόμα από κούρεμα δανείων και από νέες άδειες για μια εθνικοσοσιαλιστική Ελλάδα.
Οι κωλοτούμπες του Τσίπρα
Σίγουρα όμως κάποιοι θα αρχίσουν να βάζουν πολλά ερωτηματικά, τώρα που ο Τσίπρας υιοθετεί μία σειρά πολιτικών της συγκυβέρνησης που κατάγγειλε σαν εκχωρήσεις εξουσίας στους δανειστές, ενώ υποχωρεί από μία σειρά ψευτοεπαναστατικές διακηρύξεις για πλήρη και άμεση αποκατάσταση των θυμάτων της τρόικας από μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μέσα από την αναδιανομή του αμύθητου πλούτου που βρίσκεται τάχα στα σεντούκια της αστικής τάξης από τη δήθεν υπερσυσσώρευση καπιταλιστικών κερδών.
Πρόσφατα, μετά από μία συνάντηση με το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, δήλωσε έμμεσα ότι οι απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι δεν θα επαναπροσληφθούν στα επόμενα χρόνια αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, λέγοντας τα εξής: «Όλη η συζήτηση έχει εστιαστεί, μέρες που είναι άλλωστε και έχουμε και πυρκαγιές, στο αν μετά την πυρκαγιά θα αποκατασταθεί το δάσος που κάηκε. Όλοι όμως γνωρίζουν ότι το κρίσιμο είναι να σβήσουμε τη φωτιά. Όλοι θέλουμε και όλοι δεσμευόμαστε κάθε φορά που έχουμε μια πυρκαγιά, ότι θα αποκαταστήσουμε το δάσος, όμως ένα δάσος που καίγεται σε λίγα λεπτά θέλει χρόνια για να αποκατασταθεί. Το κρίσιμο για μας είναι να σταματήσουμε τους εμπρηστές του μνημονίου, της τρόικας. Το κρίσιμο για μας είναι να διώξουμε αυτή την κυβέρνηση της καταστροφής πριν συνεχίσει το καταστροφικό της έργο. Για αυτό καλούμε όλους τους έλληνες και τις ελληνίδες». (http://www.enikos.gr/politics/163358,Tsipras:_Krisimos_o_Septemvrhs.html). Αν η ηγεσία της ΟΛΜΕ δεν ήταν πουλημένη θα έπρεπε να καταγγείλει αυτόν τον διπρόσωπο τύπο.
Στο ίδιο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε στο συνέδριο η θέση για επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων που από μόνη της ακυρώνει τη θέση για ακύρωση των μνημονίων που επίσης ψηφίστηκε, αφού κάθε δανειακή σύμβαση περιέχει τη φράση ότι τα χρήματα θα είναι διαθέσιμα υπό τους όρους του μνημονίου που τη συνοδεύει (http://www.syriza.gr/). Ή ακυρώνεις μνημόνιο και σύμβαση, ή επαναδιαπραγματεύεσαι και τα δύο. Η επαναδιαπραγμάτευση άρχισε να πλασάρεται σα θέση του ΣΥΡΙΖΑ από τον Τσίπρα όταν έκανε τα ταξίδια σε ΗΠΑ και Γερμανία και συναντήθηκε με Ομπάμα και Σόιμπλε για να γίνει αποδεκτός σα συνομιλητής τους. Τότε δέχθηκε κριτική για άλλη μία κωλοτούμπα, και η απάντηση ήταν ότι σε ένα προεκλογικό κείμενο δημοσιευμένο στο ίντερνετ όπου γινόταν αναλυτική έκθεση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ έμπαινε και η θέση για επαναδιαπραγμάτευση. Αλλά στο «συνεπτυγμένο» πρόγραμμα που τυπώθηκε σε προεκλογικό φυλλάδιο και μοιράστηκε πλατιά, η φράση «επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων», δηλαδή τέσσερις λέξεις ακριβώς παραλείφθηκε! Μυστηριωδώς εξαφανίστηκε και από τις προεκλογικές ομιλίες του Τσίπρα. Τέτοιες απατεωνιές είναι συνηθισμένες για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με τις εκατό γλώσσες.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που ψηφίστηκε στο συνέδριο είναι ότι όλες τις αόριστες υποσχέσεις για ακύρωση των μέτρων, των εφαρμοστικών των μνημονίων νόμων κλπ, τις εξαρτά από μία μάχη με τους δανειστές με αβέβαιη έκβαση χωρίς κανένα σχέδιο εθνικής επιβίωσης χωρίς τους δανειστές. Αυτή η προϋπόθεση περιλαμβάνεται στην ίδια παράγραφο με την επαναδιαπραγμάτευση:
«Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει».
Το αληθινό πρόσωπο της πολιτικής Τσίπρα-Λαφαζάνη: Σαμποτάζ, αντιευρωπαϊσμός και ρωσοδουλία
Η αληθινή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα θα είναι πάντα η σύγκρουση με την Ευρώπη μέσα σε συνθήκες έντασης του σαμποτάζ και μεγαλύτερης υποδούλωσης και ξεπουλήματος στους ρωσοκινέζους.
Γι’ αυτό τα δύο βασικά ζητήματα του προγράμματος στα οποία συμφωνούν όλες οι συνιστώσες και οι πλατφόρμες είναι:
- Το κούρεμα του χρέους, δηλαδή η κόκκινη γραμμή για την ευρωπαϊκή, και ιδιαίτερα για τη γερμανική πολιτική για την Ελλάδα, αφού το κούρεμα είναι μία μορφή χρεωκοπίας της Ελλάδας σε βάρος των άλλων χωρών της ΕΕ, και κατ’ επέκταση και του Ευρώ (εδώ υπάρχει μία μικρή διαφωνία ανάμεσα σε Τσίπρα – Λαφαζάνη, αν το κούρεμα είναι μερικό ή ολικό), και
- Μία σειρά θέσεων για τη διεκπεραίωση του σαμποτάζ όπως:
«13. 6. Ακυρώνουμε τις περιβαλλοντοκτόνες ρυθμίσεις των μνημονιακών κυβερνήσεων που αφορούν: στην εκχώρηση φυσικών πόρων (δικαιωμάτων εξόρυξης, αιγιαλού, δασών και φυσικών περιοχών) και άλλης περιουσίας του δημοσίου στο ΤΑΙΠΕΔ, στις fast track διαδικασίες οι οποίες παρακάμπτουν την περιβαλλοντική, χωροταξική και αρχαιολογική νομοθεσία, στη νομιμοποίηση κάθε είδους περιβαλλοντικής αυθαιρεσίας καθώς και στις σκανδαλώδεις συμβάσεις στη διαχείριση των απορριμμάτων».
«13. 5. Διαμορφώνουμε τις προϋποθέσεις για την παραγωγική και οικολογική ανασυγκρότηση της χώρας, με άρση του υπερσυγκεντρωτισμού στην Αττική και των ανισοτήτων ανάμεσα στις περιφέρειες και ανάμεσα στα αστικά κέντρα και την ύπαιθρο. Η παραγωγή, που εξειδικεύεται ανά τομέα και κλάδο και λαμβάνει υπ’ όψιν την περιφερειακή συγκρότηση της χώρας, θα βασιστεί στο δημόσιο τομέα, σε συνεταιριστικά και αυτοδιαχειριστικά σχήματα, εταιρίες λαϊκής βάσης, εγχειρήματα κοινωνικής οικονομίας, σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ιδιαίτερα αυτές με καινοτόμες δράσεις. Οι πόροι θα προκύψουν από ένα δίκαιο ριζοσπαστικό φορολογικό σύστημα, στο οποίο ήδη αναφερθήκαμε*, από την πάταξη των τομέων της παραοικονομίας που συσσωρεύουν ανεξέλεγκτο πλούτο σε βάρος της εργασίας, από την περιβαλλοντικά ασφαλή αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και την αύξηση της παραγωγής».
*«13.4 (…) Τα δημόσια έσοδα θα προέλθουν από τη φορολόγηση του πλούτου, των καθαρών κερδών, των υψηλών εισοδημάτων, της μεγάλης ακίνητης και της εκκλησιαστικής περιουσίας, από την ακύρωση των προνομίων της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών επιχειρήσεων και από την ανάσχεση της ύφεσης της οικονομίας».
Δηλαδή αφού ακυρώσουν κάθε επένδυση μη ρώσικη ή μη κινέζικη με περιβαλλοντικά προσχήματα, όπως κάνουν μέχρι σήμερα, και αφού θα έχουν σκοτώσει κάθε μεγάλη βιομηχανική μονάδα, θα αναπτύξουν την παραγωγή με το δημόσιο τομέα, τους συνεταιρισμούς, τα αυτοδιαχειριστικά σχήματα, και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, και τα χρήματα θα τα βρουν από τη φορολογία αυτών που θα έχουν σκοτώσει και δεν θα μπορούν πια να φορολογήσουν!
Οι αληθινοί σύμμαχοι του Τσίπρα δεν βρίσκονται ούτε στην Ευρώπη, ούτε στις ΗΠΑ, βρίσκονται στη Μόσχα και στη ρώσικη πρεσβεία της οποίας είναι τακτικός επισκέπτης. Πριν το συνέδριο και χωρίς να ενημερώσει κανένα στο εσωτερικό έκανε διήμερα επίσκεψη στη Μόσχα και συναντήθηκε με τα κόμματα της κρατικής Δούμας. Στο ίδιο ταξίδι έγινε προγραμματισμός νέας επίσκεψης του το Σεπτέμβρη με κυβερνητικούς αξιωματούχους της Ρωσίας σε ανώτατο επίπεδο. Στα μέσα Φεβρουαρίου, είχε πάει στη δεξίωση που παρέθεσε η ρώσικη πρεσβεία για την Ημέρα των Διπλωματών… Στο περιθώριο της δεξίωσης είχε κατ' ιδίαν συνάντηση με τον Ρώσο πρέσβη Βλαντιμίρ Τσικβισβίλι, διάρκειας μισής ώρας, όπου μεταξύ άλλων συζητήθηκε και η προετοιμασία της επίσκεψής του Ιούλη στη ρωσική πρωτεύουσα (http://www.e-go.gr/news/article.asp?catid=17826&subid=2&pubid=129426648).
Ουσιαστικά τη διαδοχή Τσίπρα στην κυβέρνηση τη θέλει σύσσωμο το διακομματικό καθεστώς των ρωσόδουλων σαμποτέρ που κυβερνάει τη χώρα. Ο Τσίπρας αποτελεί την εγγύηση της συνέχισης της ίδιας πολιτικής που εφαρμόζουν σήμερα Σαμαράς και Βενιζέλος Η διαδοχή είναι αναγκαία στο βαθμό που οι Σαμαράς-Βενιζέλος δεν θα μπορούν να σταθούν στην εξουσία μέσα σε συνθήκες της αυξανόμενης φτώχιας και εξαθλίωσης που φέρνει η καταστροφή της παραγωγικής βάσης της χώρας η οποία διεξάγεται με μεγαλύτερη ένταση σήμερα. Η κτηνώδης όσο και βλακώδης πολιτικά και οικονομικά εμμονή των μονοπωλιστών της Ευρώπης που δεν καταγγέλλουν-αν διακρίνουν βέβαια- αυτή την πολιτική του σαμποτάζ και που αντιρροπίζουν τις συνέπειες της με μέτρα πείνας του λαού δίνει το πιο ισχυρό άλλοθι στους ρωσόδουλους και επιτρέπει στο αφεντικό τους να κρύβεται αλλά έως ένα βαθμό. Γιατί ξεπροβάλλει όλο και πιο πολύ η προβοσκίδα του, όταν αγοράζει τράπεζες (δες Πειραιώς που αμέσως μετά την απόκτηση στρατηγικού ποσοστού της από τον ολιγάρχη του Πούτιν Νέσις γιγάντωσε και πήρε την Αγροτική, την Μιλένιουμ και τα καταστήματα στην Ελλάδα των κυπριακών τραπεζών), όταν αγοράζει ομάδες και βιομηχανίες (Σαββίδης-ΠΑΟΚ και ΣΕΚΑΠ, Ζέκτσερ-Δωδώνη), ή όταν οι σύμμαχοι του οι μισοδουλοκτήτες του κινέζικου φασιστικού κρατικού μονοπωλίου της Κόσκο βάζουν πόδι στο λιμάνι του Πειραιά και ετοιμάζονται τώρα να το καταπιούν ολόκληρο.
Στρατηγικό συμφέρον του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού είναι η διάσπαση της Ευρώπης. Γι’ αυτό είναι σημαντικό η τσακισμένη οικονομικά και σε μόνιμη κρίση Ελλάδα να μένει μέσα στην Ευρώπη και να τη διασπάει. Έτσι ο Τσίπρας χρειάζεται να εμφανίσει ένα φιλοευρωπαϊκό προφίλ και να βρει τρόπους συνεννόησης με την ευρωπαϊκή αστική τάξη ώστε αυτή να τον αποδεχθεί σα μελλοντικό ηγέτη και να μπορέσει να κρατήσει την τσακισμένη Ελλάδα μέσα στο ευρώ.
Θυμίζουμε στους αναγνώστες μας τη θέση μας για την εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος του Ιούνη του 2012 ότι αυτή η φάση χαρακτηρίζεται από το δυνάμωμα του μαύρου φαιο- «κόκκινου» αντιευρωπαϊκού μετώπου και ότι το κυβερνητικό σχήμα που θα αναλάμβανε θα είχε ένα βασικό στόχο, τη διάσπαση της Ευρώπης. Για αυτό κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα λειτουργούσαν σαν καλέμι και σφυρί. Γράφαμε στο σχετικό άρθρο (http://oakke.blogspot.gr/2012/06/blog-post_19.html#more): «το πιο κατάλληλο σχήμα για αυτή τη διάσπαση της Ευρώπης ήταν να παίξει η συμμαχία ΝΔ – ΠΑΣΟΚ το ρόλο του καλεμιού και ένα ακόμα πιο ισχυρό μέτωπο ΣΥΡΙΖΑ – ψευτοΚΚΕ – Καμμένου – «Χρ. Αυγής» το ρόλο του σφυριού στα πλαίσια της ίδιας πολιτικής του αντιευρωπαϊκού μετώπου. Η διπρόσωπη, επίσης αντιευρωπαϊκή στην ουσία της πολιτικής της ΔΗΜΑΡ, παίζει μέσα σε αυτό το σύστημα το ρόλο του κόμματος - αμορτισέρ που κάνει λιγότερο θορυβώδη τη σχέση ανάμεσα στο καλέμι και στο σφυρί».
Τώρα το καλέμι ΠΑΣΟΚ-ΝΔ έχει πλέον φθαρεί, ενώ η ΔΗΜΑΡ βγήκε από το ρόλο του αμορτισέρ πριν αποσαθρωθεί.
Τώρα φουσκώνει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από την αντιμνημονιακή και δήθεν φιλολαϊκή δημαγωγία του, τα ψέμματα και τις κάλπικες υποσχέσεις στο λαό. Αυτό σημαίνει μία αναδιάταξη των δυνάμεων του καλεμιού και του σφυριού. Από ότι φαίνεται το ρόλο του καλεμιού τώρα θα αναλάβει στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ πιθανά με μια φουρνιά αποχωρήσαντων ΠΑΣΟΚων (Λοβέρδου, Χρυσοχοίδη κλπ), και με πρόθυμους κυβερνητικούς συνεταίρους το μεταμφιεσμένο σε φιλοευρωπαίο Κουβέλη και τον εθνικοφασίστα αντιευρωπαίο και φίλο των ναζιστών Καμμένο που θα παίζει το ρόλο του σφυριού εσωτερικά μέσα στη συγκυβέρνηση. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, θα εμφανίζεται διασπασμένος σε δύο τάσεις, την κυβερνητική ηγετική γύρω από τον Τσίπρα, και την «επαναστατική»-αντιπολιτευτική γύρω από τους Λαφαζάνη-Αλαβάνο που θα ελέγχουν τα κάπως «ταξικά» διαμαρτυρόμενα συνδικάτα. Ήδη ο Λαφαζάνης αμφισβήτησε τις αποφάσεις του συνεδρίου για «επαναδιαπραγμάτευση» και έκανε μία συγκέντρωση στην οποία κάλεσε και στελέχη του Αλαβάνου (http://www.skai.gr/news/politics/article/238717/adartiko-apo-lafazani-sto-suriza-/#ixzz2aVqExRlA). Άφθαρτα σχετικά, δηλαδή αντιπολιτευτικά, θα πορεύονται το ψευτοΚΚΕ και οι ναζιστές της «Χρ. Αυγής» δηλαδή ο πιο σκληρός πυρήνας του φαιο«κόκκινου» ρωσόδουλου φασισμού . Με αυτά τα δεδομένα η Ευρώπη θα είναι πιο επιρρεπής να δέχεται τους κάθε φορά διάφορους εκβιασμούς και απειλές από τον Τσίπρα για ένα νέο κούρεμα, ώστε να μην καταρρεύσει η συγκυβέρνηση που θα κρατάει τους «σταλινικούς» και τους ναζιστές δολοφόνους εκτός κυβέρνησης.
Η ΟΑΚΚΕ εδώ και καιρό υποστηρίζει τη θέση ότι η χώρα μας ώσπου να πατήσει παραγωγικά και πολιτικά στα δικά της πόδια της πρέπει να βγει από το Ευρώ (στο οποίο την έβαλε με απάτη ο Σημίτης), για να σωθεί και η ίδια και το Ευρώ. Αυτό πρέπει να γίνει με έναν φιλικό τελευταίο δανειστικό διακανονισμό με την ΕΕ για τη μεταβατική περίοδο από το Ευρώ προς το εθνικό νόμισμα. Αυτός ο διακανονισμός δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει καμιά οικονομική κηδεμονία και επιτήρηση. Αυτό σημαίνει από τη μία ότι η Ελλάδα θα πάρει αρκετά κεφάλαια για να μην καταστραφεί στη μεταβατική περίοδο αλλά από την άλλη το αν θα σωθεί τελικά ή θα χρεοκοπήσει θα είναι μόνο δικιά της ευθύνη, οπότε ο λαός θα αναμετρηθεί κύρια με τους εκπροσώπους του και όχι με την όποια επιτήρηση της ΕΖ. Η ΕΖ από την πλευρά της θα διαθέσει κάποια τελευταία σημαντικά κεφάλαια, αλλά θα πάψει να αιμορραγεί διαρκώς πιστωτικά ειδικά στο Νότο της λόγω των ψηλών επιτοκίων που θα φέρνει εκεί μοιραία το άπατο Ελληνικό χρέος.
Αυτή η πολιτική θα δώσει στο λαό τη δυνατότητα να αποκαλύψει τους σαμποταριστές, να παλέψει ενάντια στο σαμποτάζ, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, να γκρεμίσει τη ρωσόδουλη πολιτική εξουσία, και να γλυτώσει από τα νύχια πολιτικών απατεώνων όπως ο Τσίπρας και από την καταστροφή που θα φέρει στη χώρα η καταστροφική κυβερνητική εξουσία του χαμαιλέοντα ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως ο χαμαιλέοντας δεν θα έχει πια εύκολη ζωή μετά από μια τέτοια εξουσία και πολλές εφεδρείες δεν απομένουν πια για το σοσιαλφασισμό. Οι ναζήδες της Χρυσής Αυγής έχουν σαν οροφή ανάπτυξης την αποκρουστικότητα του ναζισμού στην Ελλάδα και την λούμπεν αποκρουστικότητα των στελεχών της. Όσο για το ψευτοΚΚΕ θα πάρει κάτι από τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ποιος εμπιστεύεται για μια λαϊκή επαναστατική εξουσία τύπους που κανείς δεν συμπάθησε ούτε στη δουλειά ούτε στη γειτονιά του επί 40 ολόκληρα χρόνια μεταχουντικής δημοκρατίας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου