"Όσο αυξάνεται η γνώση μειώνεται το εγώ, ενώ όσο μειώνεται η γνώση αυξάνεται το εγώ!"

27 Νοε 2015

Το Μεγαλύτερο Σκάνδαλο της Μεταπολίτευσης

Του Δημήτρη Βλάχου, από την huffingtonpost.gr
Για πάρα πολλά χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά έκαναν πολιτική τους σημαία το διαρκές ξεπούλημα της χώρας. Από τις ιδιωτικοποιήσεις του ΟΤΕ και του ΟΛΠ επί Καραμανλή, μέχρι και την παραχώρηση των περιφερειακών αεροδρομίων πέρσι το φθινόπωρο, όλα τα βάφτιζαν ξεπούλημακαι προδοσία, λες και έπασχαν από ένα ιδιότυπο σύνδρομο Τουρέτ. Ανεξαρτήτως των όρων ή του τιμήματος, κάθε μα κάθε φορά που γινόταν ιδιωτικοποίηση, ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατούσε στις έντονες κοινωνικές αντιδράσεις με απίστευτη αμετροέπεια και διχαστική ρητορική, απειλώντας την εκάστοτε κυβέρνηση με λαϊκή οργή και ειδικά δικαστήρια. Το πολύ σκληρό λεξιλόγιο περί προδοσίας,πατριδοκαπηλίαςγενοκτονίας των μνημονίωναποικιοκρατίας και άλλων πολλών αντίστοιχων αφορισμών αποτέλεσε καταλύτη για το μιθριδατισμό της κοινωνίας σε εκφράσεις και εκφάνσεις αθλιότητας.
Μέσα λοιπόν σε όλον αυτόν τον παροξυσμό των καταστροφικών και διχαστικών υπερβολών, έγινε εθνικό μας αφήγημα ότι κάθε ιδιωτικοποίηση είναι ξεπούλημα σε κερδοσκοπικά κοράκια που μας παίρνουν τα ασημικά για ένα κομμάτι ψωμί. Με τα χρόνια βέβαια συνηθίσαμε και πάψαμε να δίνουμε και πολλή σημασία στις υπερβολές, όπως το γνωστό ανέκδοτο με το λαγό και το λιοντάρι: λέμε και καμιά μαλ... να περνάει η ώρα. Ε λοιπόν, η ζωή κάνει άτιμους κύκλους, και η τραγική ειρωνεία (και πίστεψέ με, όπως θα δούμε παρακάτω είναι πάρα μα πάρα πολύ τραγική) είναι πως η ανακεφαλαιοποίηση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών που έγινε την περασμένη εβδομάδα αποτελεί τον ορισμό του ξεπουλήματος σε κερδοσκοπικά κοράκια που μας παίρνουν τα ασημικά για ένα κομμάτι ψωμί. Και αυτό το πραγματικά σκανδαλώδες ξεπούλημα το έκανε ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση της Αριστεράς.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά λοιπόν. Το 2013 η ελληνική κυβέρνηση (εμείς δηλαδή) δανείστηκε 25 δισ. για να συμμετέχει στην τότε ανακεφαλαιοποίηση των τεσσάρων τραπεζών, και βρέθηκε να κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο τους. Συγκεκριμένα, το 83.7% της Alpha, το 93.6% της Eurobank, το 84.4% της Εθνικής και το 81% της Πειραιώς. Το σκεπτικό αυτής της συμμετοχής ήταν να βάλει πλάτη το κράτος ώστε να ανακεφαλαιοποιηθούν επιτυχώς οι τράπεζες, και μόλις γυρνούσε η κατάσταση σε μια ομαλότητα, τότε να πουλούσε τις μετοχές που κατείχε σε ιδιώτες ώστε να αποπληρωθεί το δάνειο. Αυτήν την προσέγγιση είχαν ακολουθήσει με επιτυχία πολλές χώρες μετά την κρίση του 2008, όπως η ΗΠΑ με το πρόγραμμα TARP και το bailout της AIG,αγοράζοντας χαμηλά την ώρα του πανικού, βάζοντας φρένο στην απανωτή πτώση των αξιών και αποκομίζοντας τελικά κέρδη για τους φορολογούμενους όταν γύρισε ο μακροοικονομικός κύκλος.
Η τραγική μοίρα του Αλέξη Τσίπρα, μεταξύ πολλών άλλων, τον ανέδειξε ως το γνωστό μικρό βοσκόπουλο του Αισώπου, που κάθε βράδυ φώναζε λύκος.
Αυτό είχε γίνει ως ένα βαθμό και στην Ελλάδα, όταν το 2014 ήρθαν για πρώτη φορά μετά από χρόνια επενδυτές και συμμετείχαν μαζικά στις τότε αυξήσεις κεφαλαίου των τραπεζών. Ναι μεν η τότε αξία των μετοχών που κατείχε το δημόσιο ήταν περίπου 18.5 δισ. (κάτω από την αρχική επένδυση των 25 δισ.), αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο. Η εκτίμηση ήταν πως ο πρώτος γύρος ανακεφαλαιοποίησης από ιδιώτες θα σηματοδοτούσε την αρχή της εξόδου στις αγορές, ώστε σταδιακά, και όσο η οικονομία επέστρεφε στην ανάπτυξη από το 2015 (κάτι που πλέον αποδέχεται μέχρι και ο φετινός προϋπολογισμός του ΣΥΡΙΖΑ), το κράτος θα πουλούσε τις μετοχές του σε μεσοσταθμικά υψηλότερη τιμή από ότι τις αγόρασε.
Η εκτίμηση αυτή όμως ήρθε αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα: την Πρώτη Φορά Αριστερά του Αλέξη Τσίπρα και του Γιάννη Βαρουφάκη. Μετά τη μαζική φυγή καταθέσεων, το κλείσιμο των τραπεζών, τα Capital controls, την επιστροφή στην ύφεση, την τεράστια αύξηση των κόκκινων δανείων κλπ. η κατάσταση στις τράπεζες χειροτέρεψε δραματικά και επανήλθε η ανάγκη για νέα κεφάλαια. Η επιλογή που έθεσε η Τρόικα στην κυβέρνηση ήταν απλή: Ή θα γίνει κούρεμα καταθέσεων ή θα γίνει ανακεφαλαιοποίηση στις αγορές. Η κυβέρνηση ευλόγως επέλεξε το δεύτερο, κι εδώ γεννώνται μια σειρά από ερωτήματα για ζητήματα πραγματικά σκανδαλώδη.
Ας ξεκινήσουμε από το τίμημα για να κατανοήσουμε το μέγεθος της ζημιάς. Το 2013, η συμμετοχή του κράτους σε Εθνική, Πειραιώς, Alpha και Eurobank έγινε σε τιμές €4.29, €1.7, €0.44 και €1.54 ανά μετοχή αντίστοιχα. Η πώληση της προηγούμενης εβδομάδας έγινε στα €0.02, €0.003, €0.04 και €0.01. Από τα 25 δισ. που ήταν η αρχική επένδυση, η σημερινή αξία των μετοχών που κατέχει το κράτος είναι κάτω από 500 εκατομμύρια, δηλαδή πάνω από 98% απώλεια. Για να το βάλουμε σε μία σχετική κλίμακα, το κράτος συλλέγει από τον ΕΝΦΙΑ περίπου 2.5 δισ. το χρόνο. Δηλαδή θα πληρώνουμε για τα επόμενα 10 χρόνια ΕΝΦΙΑ μόνο και μόνο για να καλύψουμε τη ζημιά της ανακεφαλαιοποίησης!Και αυτή η κατρακύλα στο τίμημα οφείλεται μόνο εν μέρει στη γενικότερη πτώση των αξιών των τελευταίων μηνών. Για παράδειγμα, στις 2 Νοεμβρίου (πρώτη εργάσιμη του μήνα), η μετοχή της Εθνικής έκλεισε στα 73 λεπτά, και η αύξηση κεφαλαίου έγινε στα 2 λεπτά! Δηλαδή πτώση 97.26% σε λιγότερο από ένα μήνα! Αλλά ακόμη και την Πέμπτη, 19 Νοεμβρίου, ακριβώς πριν γίνει η ανακεφαλαιοποίηση, η μετοχή έκλεισε στα 32 λεπτά.
Γιατί λοιπόν έγινε η αύξηση στα 2 και όχι στα 32 ή έστω κάπου εκεί; Γιατί πιαστήκαμε τόσο κορόιδα;
Ο βασικός λόγος είναι ότι η κυβέρνηση έκανε δύο τραγικά και αδικαιολόγητα λάθη.Πρώτον, αποδέχτηκε να γίνει η ανακεφαλαιοποίηση άμεσα χωρίς κάποιο όριο στην τιμή ή πιθανότητα αναβολής της. Δεύτερον, αποδέχτηκε να μη συμμετέχουν στη διαδικασία ούτε το Δημόσιο ούτε οι εγχώριοι επενδυτές και μικροεπενδυτές, αλλά μόνο ξένοι. Έτσι, οι επίδοξοι διεθνείς αγοραστές είχαν το απόλυτο πλεονέκτημα. Αφού οι νέες μετοχές θα πήγαιναν αναγκαστικά σε αυτούς και μόνο, αρκούσε απλώς να βρεθεί το ελάχιστο τίμημα ανά μετοχή που θα ικανοποιούσε τον επιθυμητό στόχο συνολικών κεφαλαίων, αγοράζοντας αντίστοιχα πολύ μεγάλο αριθμό νέων μετοχών, με αποτέλεσμα σχεδόν να μηδενιστούν οι συμμετοχές των παλαιών μετόχων, συμπεριλαμβανομένου και του Ελληνικού Δημοσίου, από το share dilutionΑυτό σημαίνει πως, ακόμα και αν στο μέλλον ανέβουν οι τιμές των μετοχών, το Δημόσιο δε θα κερδίσει όσα έχασε λόγω ακριβώς αυτής της πολύ μειωμένης συμμετοχής.
Έτσι και έγινε λοιπόν, και οι ξένοι επενδυτές πλέον ελέγχουν την πλειοψηφία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος για μόλις 5 δισ. ευρώ. Και προσέξτε, ενώ πέρσι και πρόπερσι είχαν μπει στις τράπεζες κυρίως θεσμικοί μακροπρόθεσμοι και στρατηγικοί επενδυτές (οι λεγόμενοι real money investors), αυτή τη φορά μπήκαν κυρίως distressed και vulture hedge funds, επενδυτές δηλαδή που εξειδικεύονται στην αγορά πολύ υποτιμημένων και αφερέγγυων τίτλων σε πολύ χαμηλές αξίες με σκοπό τη γρήγορη απόσβεση της επένδυσής τους στην πρώτη άνοδο των τιμών. Στην κυριολεξία, δηλαδή, πρόκειται για τα όρνια των αγορών για τα οποία τόσα χρόνια μας προειδοποιούσε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, αναρωτιέμαι: Είχε επίγνωση η κυβέρνηση ότι, αποδεχόμενη τους όρους που ανέφερα, το αποτέλεσμα θα ήταν η απαξίωση των παλιών μετόχων; Γιατί απέκλεισε τους εγχώριους μικρομετόχους, και γιατί δε συμμετείχε το Δημόσιο ώστε και το τελικό τίμημα να ήταν υψηλότερο αλλά και να διατηρούσε στα ίδια επίπεδα τη συμμετοχή του; Δεν πιστεύει η κυβέρνηση ότι στο μέλλον θα βελτιωθεί η κατάσταση ώστε να μπορούσε να αποβλέπει σε κέρδος από αυτή τη συμμετοχή; Οι ανάδοχες ξένες τράπεζες που ανέλαβαν τα βιβλία προσφορών δεν ενημέρωσαν την κυβέρνηση ότι είχε εκδηλωθεί ενδιαφέρον κυρίως από distressed funds, και αυτό σε πολύ χαμηλό τίμημα; Σίγουρα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του ελληνικού δημοσίου, ως όφειλαν; Ή μήπως ενημέρωσαν την κυβέρνηση, αλλά εκείνη ούτε που κατάλαβε; Γιατί έγινε η ανακεφαλαιοποίηση χωρίς να υπάρχει πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς; Θυμίζω πως ο πρώην Πρόεδρος της επιτροπής, Κώστας Μποτόπουλος, παραιτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου, και αντικαταστάθηκε μόλις χθες από το Χαράλαμπο ΓκότσηΠοιοι είναι σήμερα οι νέοι μέτοχοι που αγόρασαν τις τράπεζες με τόση μεγάλη έκπτωση;
Τα παραπάνω ερωτήματα είναι καίρια και χρίζουν άμεσης απάντησης. Για να θέσουμε το ζήτημα στην προοπτική που του αξίζει, το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων αφορούσε τότε το ποσό των 200 εκατομμυρίων. Εδώ μιλάμε για 24.5 δισεκατομμύρια, τα οποία σίγουρα δεν μας περισσεύουν. Και το χειρότερο είναι πως, μέχρι στιγμής, η αντίδραση σε κάτι που κατά τη γνώμη μου αποτελεί το μεγαλύτερο σκάνδαλο της Μεταπολίτευσης είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η μεν Νέα Δημοκρατία ασχολείται με τα γαλλικά του Μεϊμαράκη στους συνυποψηφίους του, ενώ το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι συσκέπτονται αν θα δώσουν πολιτική στήριξη στο ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, ο σύντροφος Πάνος σιωπά, καθισμένος αναπαυτικά στην καρέκλα του. Τα δε ΜΜΕ μετά βίας το ανέδειξαν, όταν υπό άλλες συνθήκες (και κυβερνήσεις) οι γνωστοί τηλευαγγελιστές των πρωινών εκπομπών θα είχαν αυτοπυρποληθεί στο Σύνταγμα. Και κάπως έτσι, χάσαμε τις τράπεζες μέσα απ' τα χέρια μας για εξευτελιστικό αντίτιμο και δεν άνοιξε ούτε μύτη.
Η τραγική μοίρα του Αλέξη Τσίπρα, μεταξύ πολλών άλλων, τον ανέδειξε ως το γνωστό μικρό βοσκόπουλο του Αισώπου, που κάθε βράδυ φώναζε λύκος. Μια ολόκληρη χώρα, ως άλλοι κάτοικοι του χωριού, τρέχαμε κάθε φορά που ακούγαμε τις φωνές για τα ξεπουλήματα, μέχρι που έγιναν κομμάτι της καθημερινής μας αφήγησης και έπαψαν να μας κάνουν την παραμικρή εντύπωση. Μέχρι τη μέρα που οι λύκοι ήρθαν, και ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο δεν έβγαλε άχνα, αλλά τους άνοιξε ορθάνοιχτα την πόρτα ώστε να μπούνε ανενόχλητοι στο μαντρί. Τώρα που ανακαλύψαμε τι συνέβη, θα αντιδράσουμε;

25 Νοε 2015

Η συνωμοσία της μετριοκρατίας

Του Φώτη Γεωργελέ, από την athensvoice.gr
Αυτές τις μέρες, μερικές δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που είχαν μετοχές των ελληνικών τραπεζών, είδαν την περιουσία τους να καταστρέφεται. Όχι να μειώνεται, όχι να «κουρεύεται», αλλά να διαγράφεται, να μηδενίζεται. Ο μεγαλύτερος χαμένος όμως ήταν ο μεγαλομέτοχος των τραπεζών, το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή εμείς. Πριν από ενάμιση χρόνο, όταν η τότε κυβέρνηση πούλησε ένα τμήμα της Eurobank σε ιδιώτες με τιμή 0,31 τη μετοχή, η αντιπολίτευση και σημερινή κυβέρνηση μιλούσε για «ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας» και απειλούσε με δικαστήρια. Σήμερα η μετοχή της Eurobank πουλήθηκε με 0,01 ευρώ. Υπήρχαν και μετοχές άλλων τραπεζών που άλλαξαν χέρια με τιμή 0,003 ευρώ. Το κράτος έχασε μια τεράστια περιουσία η οποία θα απομείωνε στο μέλλον το χρέος. Και οι τράπεζες βρέθηκαν στα χέρια ξένων hedge funds. Γιατί έγινε έτσι, με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο, αυτή η επιχείρηση; Γιατί η αξιολόγηση δεν προχωράει, τα λεφτά δεν εκταμιεύονται και πλησιάζει η 1/1/2016 μετά την οποία οι τράπεζες διασώζονται με κούρεμα καταθέσεων. Δηλαδή με κατεδάφιση της ελληνικής οικονομίας και με κίνδυνο κάποιοι να φύγουν με ελικόπτερο. Μπροστά σ’ αυτή την προοπτική, με συνοπτικές διαδικασίες, όλα έγιναν βιαστικά και με το χειρότερο τρόπο για το δημόσιο συμφέρον. Παραδόξως τώρα δεν μιλάει κανείς για «ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας». Πού είναι όλοι αυτοί οι αγανακτισμένοι που φώναζαν στη πλατεία Συντάγματος ότι «σώζουν τις τράπεζες»;
Πώς φτάσαμε ως εκεί; Δεν σας το έχουμε πει, διέφυγε η είδηση από τα ελληνικά media, αλλά μια μέρα του Ιουλίου το CNN ξεκίνησε το δελτίο του με την είδηση «σήμερα η Ελλάς πτώχευσε». Εκείνο τον καιρό εμείς συζητούσαμε για άλλα πιο περήφανα πράγματα. Η χώρα βγήκε από το πρόγραμμα, αποσυνδέθηκε από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, δεν πλήρωσε τη δόση στο ΔΝΤ, οι τράπεζες έκλεισαν, επιβλήθηκαν capital controls. Οι καταθέσεις ήδη είχαν αποσυρθεί από το φοβισμένο κόσμο, τα δάνεια έγιναν «κόκκινα» καθώς κάποιοι αφελείς συμπολίτες μας πίστεψαν στις υποσχέσεις για «σεισάχθεια». Οι τράπεζες απαξιώθηκαν. Ήταν 18, 25 δις ή παραπάνω η απώλεια μόνο από την απαξίωση των τραπεζών; Θα το υπολογίσουν οι οικονομολόγοι. Και ο ελληνικός λαός, καθώς θα πληρώνει καμιά δεκαριά Ενφια για να αναπληρώσει αυτό το χαμένο ποσόν. Έτσι σιγά-σιγά ίσως αντιληφθούν και οι περήφανοι συμπολίτες μας που τραγουδούσαν στο Σύνταγμα το βράδυ του δημοψηφίσματος, τι φοβόντουσαν και τι προέβλεπαν οι άλλοι συμπολίτες μας, αυτοί που τους αποκαλούσαν «προδότες». Αν και το περήφανο «Όχι» μέσα σε μια βδομάδα μετατράπηκε σε έντιμο «Ναι» και η χώρα επανασυνδέθηκε με το σωληνάκι του ορού της μηχανικής υποστήριξης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ζημιές στο σώμα της ελληνικής οικονομίας είναι μεγάλες και θα τις αντιλαμβανόμαστε όλοι σιγά-σιγά. Δυστυχώς όταν καταλάβει η κοινή γνώμη τη ζημιά θα είναι αργά. Είναι ήδη αργά.
Αυτό τον καιρό δεν έγινε φανερή η υποκρισία και ο διπλός λόγος μόνο του πολιτικού προσωπικού, αλλά και των μέσων ενημέρωσης, των δημοσιογράφων. Αυτών που κατήγγελλαν 5 χρόνια το «νεοφιλελευθερισμό» και τις «αντιλαϊκές πολιτικές» και τώρα, ψύχραιμοι, τα αντιμετωπίζουν ως αναγκαία πολιτική για να διατηρηθεί στην εξουσία η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση. Λέει ένας απ’ αυτούς σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα: Αν δεν με απατά η μνήμη μου, και τα 3 κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούσαν μετ’ επιτάσεως από τον Τσίπρα να υπογράψει συμφωνία, την όποια συμφωνία, προκειμένου να μη βγει η χώρα από την ΟΝΕ. Τι θέλουν τώρα; Γιατί κάνουν αντιπολίτευση;
Γράφει με άλλα λόγια αυτό που λέει και η κυβέρνηση στην αντιπολίτευση: Θα μας παραστήσετε τους αντιμνημονιακούς τώρα; Που λέει στους βουλευτές της όταν δεν θέλουν να ψηφίσουν: Ξέρατε τι συμφωνία υπογράφαμε. Στους πολίτες: Άμα μας ψηφίσατε αφού υπογράψαμε μνημόνιο, μη διαμαρτύρεστε τώρα, ξέρατε τι σας περιμένει.
Η πρόταση αυτή είναι σημαντική γιατί πάνω της οικοδομήθηκε από το πολιτικό σύστημα όλη η απάτη της μνημονιακής εποχής. Μπερδεύουν δολίως τη συμφωνία στήριξης από την Ευρώπη με τις πολιτικές που πρέπει να υιοθετηθούν για να εφαρμοστεί η συμφωνία. Η συμφωνία λέει, τώρα και πάντοτε, από την αρχή: «Θα αναλάβουμε εμείς να διαχειριστούμε το χρέος σας αλλά εσείς θα έχετε την υποχρέωση να μην το αυξάνετε άλλο. Να μην έχετε δηλαδή συνέχεια ελλείμματα, να μη ζητάτε άλλα δανεικά». Ο τρόπος που θα το επιτύχουμε αυτό δεν είναι δεδομένος, η τρόικα μπορεί να προτείνει αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, τις οποίες συνήθως δεν κάνουμε, αλλά τα μέτρα και ποιους θα επιβαρύνουν το αποφασίζει η ελληνική κυβέρνηση. Το έχετε δει, το βλέπουμε και τελευταία τελείως καθαρά όταν ψάχνουν κάθε μέρα να βρουν ένα καινούργιο ισοδύναμο για να μαζέψουν λεφτά.
Αυτή ήταν η κυρίαρχη παραπλάνηση, η οποία επεβλήθη στην ελληνική κοινωνία γιατί η προπαγάνδα ήταν ίδια από παντού. Ότι δήθεν το δίλημμα ήταν μνημόνιο ή όχι μνημόνιο. Μας απειλούσαν κιόλας, αν δεν θέλετε το μνημόνιο μας, δηλαδή τους φόρους και τις μειώσεις μισθών για να διατηρήσουμε εμείς το πελατειακό μας κράτος, τότε να σκίσουμε τα μνημόνια, να βγούμε από τη ζώνη του ευρώ, να χρεοκοπήσουμε αμέσως, να γίνουμε Βενεζουέλα. Δεν σ’ αρέσει; Πλήρωνε αδιαμαρτύρητα Ενφια και έκτακτες εισφορές και αυξήσεις ΦΠΑ.
Η απάντηση λοιπόν στο φιλοκυβερνητικό αρθρογράφο και στην κυβέρνηση που δεν επιθυμεί την άσκηση αντιπολίτευσης, είναι άλλη: Βεβαίως και δεν συμφωνούμε με την αύξηση του ΦΠΑ στην εκπαίδευση. Έχουμε άλλη λύση, να μη δώσουμε 500 εκατομμύρια για να αγοράσουμε όπλα. Βεβαίως και μπορούμε να μην αυξήσουμε το ΦΠΑ στο κρασί και τις μπίρες. Να μην πληρώνουμε 70 εκ. ζημιές το χρόνο στην κρατική βιομηχανία ζάχαρης. Βεβαίως και να μην ακριβαίνουμε τους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ, την τιμή των εισιτηρίων. Να μην ιδρύουμε κι άλλα κρατικά τηλεοπτικά κανάλια. Αλλά δεν το λέει κανείς. Δεν λέει κανείς την αλήθεια, προτιμούν να κατηγορούν τους Ευρωπαίους που «απαιτούν μέτρα». Γιατί όλοι μαζί, το παλιό πολιτικό σύστημα, το ίδιο πράγμα έκανε και κάνει: καθυστερήσεις στις διαρθρωτικές αλλαγές, προστασία του πελατειακού κράτους, και ο λογαριασμός στην κοινωνία με φόρους για να συντηρηθεί έστω και λίγο ακόμα το ξοφλημένο σύστημα. Η αναζήτηση ισοδύναμων απλώς έστρεφε το βάρος από το ένα τμήμα του πληθυσμού στο άλλο, ανάλογα με το ποιο είχε την περισσότερη δύναμη. Τώρα ο πρωθυπουργός τού «θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν» ζητάει συναίνεση από την αντιπολίτευση. Φυσικά, ζητάει συναίνεση. Για να συνεχίσει την ίδια πολιτική που εφαρμόζουν όλοι απλώς με αυτόν στο τιμόνι. Συναίνεση σε τι; Στο αν θα αυξηθεί ο ΦΠΑ στα νησιά ή τα ξενοδοχεία; Στα ιδιωτικά σχολεία ή τα φροντιστήρια; Στο κρασί ή την μπίρα; Στο βοδινό ή το κοτόπουλο; Στο ούζο ή το ουίσκι; Στα υβριδικά ή τα πετρελαιοκίνητα; Στις εισφορές των εργαζομένων ή των εργοδοτών; Αν θα πάει 1,30 ή 1,40 το εισιτήριο; Συναίνεση στην παλινόρθωση του παλιού χρεοκοπημένου συστήματος; Στην υπονόμευση της Διαύγειας, στην αντικατάσταση του opengov με διορισμούς συγγενών, στην κατεδάφιση των ανεξάρτητων αρχών, στην αδρανοποίηση των πειθαρχικών, στην κατάργηση των μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία;
Η κυβέρνηση ζητάει συναίνεση από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα και μπορεί να την πάρει. Η εξωφρενική για πολιτικό κόμμα συμπεριφορά της ΝΔ που επιλέγει συνειδητά το δεύτερο ρόλο αφήνοντας το πεδίο στους αντιπάλους, κάνει φανερό πως μια μερίδα της ΝΔ, ας την ονομάσουμε «λαϊκή δεξιά», και το «πελατειακό Πασόκ» το οποίο έχει πια συγχωνευτεί με την κρατικίστικη αριστερά έχουν κάνει τα κουμάντα τους για το μέλλον. Σχεδιάζουν να κυριαρχούν και να εναλλάσσονται σε μια αδύναμη Ελλάδα της καταστροφής, μια Ελλάδα με μικρότερη οικονομία που την έφεραν στα μέτρα τους, περιφερειακή, αδύναμη, μίζερη, φτωχή για όλους αλλά όχι για την κρατική και κομματική γραφειοκρατία. Κι όσο τους βγάλει. Αυτή η συναίνεση μπορεί να επιτευχθεί. Το ζήτημα είναι αν υπάρχουν άλλες δυνάμεις στο πολιτικό σύστημα και την κοινωνία που θα αντιπαρατεθούν στη συνωμοσία της μετριοκρατίας και θα οικοδομήσουν μια άλλη συναίνεση, μια συναίνεση για την αλλαγή, τη δημιουργία μιας νέας, δυναμικής χώρας.

21 Νοε 2015

Εθνική, τραγωδία η ανακεφαλαιοποίηση!

Του Μπάμπη Νιάκα, από τη sofokleousin.gr
Τα book building έγιναν "πράξεις δωρεάς". Πάνω από 40 δισ. χάνει το Δημόσιο. Το κράτος μένει με 43,7% στην Εθνική
Σε εθνική οικονομική τραγωδία καταλήγει το εγχείρημα των ανακεφαλαιοποιήσεων, καθώς οι τράπεζες περνούν «αντί πινακίου φακής» στα χέρια ξένων επενδυτών, ενώ το Δημόσιο υφίσταται τεράστια ζημία, η οποία με βάση τις τρέχουσες αποτιμήσεις υπερβαίνει τα 40 δισ. ευρώ. Σχεδόν ολοσχερή απώλεια των τοποθετήσεων τους υφίστανται επίσης ιδιώτες μικροεπενδυτές, ασφαλιστικά Ταμεία και κρατικοί φορείς, που κατείχαν τραπεζικές μετοχές και δεν τους επετράπη να συμμετάσχουν στις ΑΜΚ. Αξιοποιώντας τους όρους που επιβλήθηκαν για την κάλυψη των κεφαλαιακών αναγκών, τα ξένα funds και οι διεθνείς οίκοι κατόρθωσαν να διαμορφώσουν τις τιμές διάθεσης των νέων μετοχών σε επίπεδα που αντιστοιχούν σε σχεδόν μηδενική αξία των τραπεζών. 
Πληρώνουν δηλαδή σαν να αποκτούν μερίδιο σε νεοϊδρυόμενες τράπεζες, χωρίς δίκτυα, καταθέσεις, χορηγήσεις, ακίνητα και ρόλο-κλειδί στην ελληνική οικονομία.
Οι τιμές διάθεσης των νέων μετοχών αντιστοιχούν περίπου στο 1/3 της εσωτερικής λογιστικής αξίας των παλιών και σε  τρέχουσα αξία μόλις… 18 εκατ. ευρώ για την Πειραιώς, 105 εκατ. για τηνΕθνική, 147 εκατ. για την Euronak, περίπου 500 για την Alpha Bank.
Η πιο κραυγαλέα περίπτωση είναι η έκβαση τουbook building της Εθνικής, όπου η τιμή διάθεσης των νέων μετοχών διαμορφώθηκε σε μόλις… 2 σέντς (0,02 ευρώ), περίπου 96%(!) χαμηλότερα από μέση χρηματιστηριακή τιμή  αυτών των ημερών, που ήταν 0,37 ευρώ.
Εισφέροντας μόλις 475 εκατ. ευρώ (από τα περίπου 3,6 δισ. νέα κεφάλαια που θα μπουν στην τράπεζα), οι επενδυτές του book building θα αποκτήσουν συμμετοχή  33,2%.
Πρόκειται για σκανδαλώδη εξέλιξη, η οποία προκαλεί ήδη αντιδράσεις. Πολιτικοί,  τραπεζικοί  και επιχειρηματικοί παράγοντες επισημαίνουν ότι  αν μπορούσε να προβλεφθεί αυτό το αποτέλεσμα, ήταν προτιμότερο να ανακεφαλαιοποιηθεί η Εθνική εξ ολοκλήρου από το ΤΧΣ, ώστε  να υπάρχει τουλάχιστον δυνατότητα και προοπτική να ανακτήσει το Δημόσιο τα χρήματα του.
Από άλλες πλευρές τονίζεται ότι η εξαιρετικά χαμηλή τιμή διάθεσης και το μικρό ποσό που συγκεντρώθηκε, συνιστούν αποτυχία της διοίκησης Φραγκιαδάκη να προσελκύσουν αξιόπιστους διεθνείς επενδυτές και υψηλής ποιότητας κεφάλαια.
Πάντως με την εξέλιξη αυτή, η Εθνική θα παραμείνει η μόνη τράπεζα όπου το Δημόσιο/ΤΧΣ θα έχει ουσιαστικά τον μετοχικό έλεγχο.
 Μετά την ολοκλήρωση των δύο ΑΜΚ (με  book  building και με συμμετοχή μικροεπενδυτών-μετόχων της), το ΤΧΣ θα κατέχει 43,7%. Επιπλέον θα έχει μετατρέψιμες ομολογίες 1,7 δισ. ευρώ, οι οποίες ετήσια έσοδο  126 εκατ., ευρώ και σε περίπτωση αρνητικών εξελίξεων μπορεί να γίνουν μετοχές.
Παράλληλα θα αυξηθεί η συνολική συμμετοχή των μικρομετόχων και εγχώριων επενδυτών. Η τράπεζα  θα επιδιώξει να αντλήσει τώρα 300 εκατ. ευρώ από εγχώριους επενδυτές, δίνοντας τη δυνατότητα και στους νυν μετόχους της να αποκτήσουν νέες μετοχές στη χαμηλή τιμή του book building (0,02 ευρώ).
 Το ποσό της ΑΜΚ αντιστοιχεί σε 1 δισ. νέες μετοχές (μετά το reverse split 15/1), οι οποίες αντιπροσωπεύουν ποσοστό 21% επί του νέου αριθμού  (4,766 δισ. τμχ). Ετσι η Εθνική θα είναι η μόνη τράπεζα με ευρεία διασπορά μετοχών  στην ελληνική αγορά.
Οι συμμετοχές σε Eurobank και Alpha Bank
 Στη Eurobank, οι μικρομέτοχοι... εξαφανίζονται: Με την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης θα έχουν συνολικά λιγότερο από 0,3%.  Ανευ σημασίας καθίσταται και η συμμετοχή του ΤΧΣ/Δημοσίου, που περιορίζεται σε 2,4%.
Κερδισμένοι οι επενδυτές και οι μεγαλομέτοχοι (Fairfax, WL Ross)  που πήραν μετοχές μέσω book building προς 1 λεπτό (0,01 ευρώ). Εισφέροντας συνολικά  2,04 δισ. ευρώ, αυξάνουν τη συνολική συμμετοχή τους από 62% σε περίπου 97%.  Από το ποσοστό αυτό, περίπου το  60% ανήκει στην ομάδα των μεγαλομετόχων-στρατηγικών επενδυτών που θα ελέγχουν πλέον την τράπεζα και θα έχουν αποφασιστικό λόγο στο μάνατζμεντ και στη στρατηγική της. 
 Σύμφωνα με πληροφορίες, περίπου 10% συγκεντρώνουν Έλληνες μεγαλοεπενδυτές και χαρτοφυλάκια ελληνικών συμφερόντων που συμμετείχαν στην ΑΜΚ.
Η σχέση εισφερθέντων κεφαλαίων - αποκτώμενου ποσοστού είναι μάλλον "λογική" στη Eurobank,  λαμβανομένου υπόψη ότι οι μεγαλομέτοχοι που μπήκαν τώρα στην ΑΜΚ συμμετείχαν και στην προηγούμενη ανακεφαλαιοποίηση.
  Στην Alpha Βank  η έμμεση κρατική συμμετοχή μειώνεται από 62,5% σε 16%. Οι επενδυτές που συμμετείχαν στο book building  εισέφεραν 1,55 δισ, ευρώ και πήραν μετοχές που αντιστοιχούν σε 73,3% του νέου μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας. 
Με την προσθήκη των παλιών μετοχών που κατέχουν ιδιώτες, η συνολική συμμετοχή τους αυξάνεται από 37,5% σε 84%

14 Νοε 2015

Δεν θα μας νικήσουν, δεν τους φοβόμαστε

Γράφω αυτές τις πρώτες σκέψεις λίγο μετά τα μεσάνυχτα Παρασκευής προς Σάββατο 14 Νοεμβρίου. Συγκλονισμένος. Οργισμένος. Αποφασισμένος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι με δεκάδες νεκρούς και δεκάδες ομήρους. Ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Ολάντ έκλεισε τα σύνορα της χώρας, κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και κατέβασε τον στρατό στους δρόμους. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα δήλωσε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια επίθεση εναντίον της ανθρωπότητας και των κοινών μας αξιών. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο από αύριο. Η βαρβαρότητα έδειξε το απεχθές της πρόσωπο. Χτύπησε την καρδιά του πολιτισμένου κόσμου, το Παρίσι. Χτύπησε τις φιλελεύθερες δημοκρατίες με τον μόνο τρόπο που γνωρίζει: την τυφλή βία.
Αυτή η πρόκληση δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. Η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού πρέπει να είναι ολομέτωπη. Με τα εργαλεία του πολιτισμού μας αλλά και με τη δύναμη των όπλων. Ναι, με τη δύναμη των όπλων. Οι αυταπάτες ότι οι δολοφόνοι μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν με τον διάλογο πρέπει να πάρουν τέλος. Ο φονταμενταλισμός πρέπει να πάρει την απάντηση που του αξίζει. Αταλάντευτα. Αδιαπραγμάτευτα. Εδώ και τώρα. Με μια μεγάλη συστράτευση των χωρών που ασπάζονται τις αξίες του δυτικού πολιτισμού.
Παράλληλα, πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού τις αξίες μας, που μας κάνουν διαφορετικούς από τους δολοφόνους. Η συλλογική ενοχοποίηση θρησκειών, η αναπαραγωγή του λόγους του μίσους, ο ρατσισμός, μας οδηγούν στην απεμπόληση του σκληρού πυρήνα των αξιών μας.
Ας μην υποκύψουμε στη μισαλλοδοξία, χρησιμοποιώντας τις μεθόδους της.
Ας αντισταθούμε στο ακροδεξιό παραλήρημα που θα ξετυλιχτεί μπροστά στα μάτια μας τις επόμενες ημέρες. Η μαχόμενη φιλελεύθερη δημοκρατία πρέπει να δώσει ηχηρά το παρόν. Υπερασπιζόμενη τις αξίες μας, το δημοκρατικό μας κεκτημένο, τον τρόπο ζωής μας, την ανοιχτή κοινωνία μας, τη νεωτερικότητα.
Ας αντιταχθούμε αποφασιστικά στους ακροαριστερούς συνωμοσιολόγους που το τυφλό μίσος τους για τις φιλελεύθερες δημοκρατίες θα τους οδηγήσει να βρουν «εξηγήσεις» και «ερμηνείες» του γεγονότος που θα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι φιλελεύθερες δημοκρατίες δεν είναι τα θύματα αλλά οι θύτες.
Ας υπερασπιστούμε τη φιλελεύθερη δημοκρατία, αταλάντευτα. Πρόκειται για το, μακράν, καλύτερο πολίτευμα που έχει επινοήσει ο ανθρώπινος νους. Πρόκειται για το συγκριτικά ανώτερο σύστημα κοινωνικής συμβίωσης. Με τα προβλήματα και τα ελαττώματά του, που πρέπει να τα διορθώσουμε, να τα μεταρρυθμίσουμε. Ας μην αφήσουμε τη Δημοκρατία ανυπεράσπιστη.
Ένα είναι το μήνυμα που πρέπει να στείλουμε στους τρομοκράτες:
Θα τους πολεμήσουμε. Δεν τους φοβόμαστε. Δεν θα τους μοιάσουμε. Θα τους νικήσουμε.
Ο κύβος ερρίφθη. Alea jacta est.

9 Νοε 2015

Το φίδι που χαϊδεύαμε

Του Νότη Παπαδόπουλου, από το ΒΗΜΑ

Η βάρβαρη επίθεση κατά του κ. Κουμουτσάκου από αποβράσματα της Χρυσής Αυγής στο κεντρικότερο σημείο της Αθήνας θα έπρεπε να βρει όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου ενωμένα.

Αλλά και να αποτελέσει μάθημα για κάποιους που εξέθρεψαν το τέρας της βίας χρησιμοποιώντας τους νεοναζιστές ως αντιμνημονιακή εφεδρεία στις επιθέσεις κατά των κυβερνήσεων του ΠαΣοΚ για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη.

Έτσι, ενώ ο κοινός εχθρός είναι το αβγό του φιδιού που εκκολάπτεται στους κόλπους της εγκληματικής αυτής οργάνωσης που δρα ανενόχλητα με την ανοχή της Αστυνομίας προσελκύοντας ολοένα περισσότερους αδιόρθωτους Ελληναράδες, τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ στρέφονται για μικροκομματικές σκοπιμότητες έναντι αλλήλων.

Προφανώς, όμως, αντίθετα από όσα λέει η ΝΔ, ο υπουργός Παιδείας δεν είναι ηθικός αυτουργός της ντροπιαστικής επίθεσης στον κ. Κουμουτσάκο, ούτε πρέπει να διωχθεί ποινικά επειδή επιχείρησε να κάνει - λανθασμένα πολιτικά - διάκριση μεταξύ γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης αναγνωρίζοντας συγχρόνως «το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι από τη θηριωδία των Τούρκων».

Όπως και - αντίθετα από όσα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ - είναι σαφές ότι η ΝΔ δεν κάνει βουτιά στην Ακροδεξιά επειδή υποστηρίζει ότι είναι μεγάλο πολιτικό σφάλμα από έναν Έλληνα υπουργό να παίρνει αποστάσεις από την απόφαση της Βουλής το 1994 «Περί γενοκτονίας των Ποντίων» και να ευθυγραμμίζεται με την τουρκική θέση σε μια εποχή μάλιστα που η επιθετική και παντοδύναμη Άγκυρα επιμένει στις αξιώσεις της στο Αιγαίο και παραμένει για πέμπτη δεκαετία στη μισή Κύπρο. Ωστόσο, το ζητούμενο από τη φασιστική αυτή επίθεση δεν είναι να διχαστεί για μία ακόμη φορά η κοινωνία για ένα ιστορικό γεγονός που συνέβη πριν από έναν αιώνα. Ούτε να ανταλλάξουν κατηγορίες τα κόμματα, αλλά αντιθέτως να υπάρξει μια ενιαία και στιβαρή πολιτική αντίδραση του δημοκρατικού τόξου κατά της βίας της Χρυσής Αυγής. Αν μη τι άλλο, επειδή η ανησυχητική εξάπλωσή της δεν αφορά το χθες, αλλά το σήμερα και το αύριο του τόπου.

Τα δημοκρατικά κόμματα της Βουλής θα πρέπει όλα μαζί να υψώσουν τείχη κατά των αμετανόητων θαυμαστών του Χίτλερ πιέζοντας για παραπομπή στη Δικαιοσύνη κάθε τραμπούκου της Χρυσής Αυγής αλλά και αποκλείοντας με νόμο την εκπροσώπηση του ναζισμού στο κοινοβούλιο. Παράλληλα θα πρέπει να συναινέσουν στο ότι η συνεπής ευρωπαϊκή πορεία εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων του Μνημονίου είναι ο μόνος τρόπος για την επιστροφή της χώρας στην ευημερία και στην οικονομική ανάπτυξη.

Και όσοι - τόσα χρόνια - επένδυσαν συστηματικά στον αντιευρωπαϊσμό, στα ψέματα για οικονομική ανάταξη χωρίς μεγάλες θυσίες και στην εκτόξευση χυδαίων χαρακτηρισμών (γερμανοτσολιάδες, προσκυνημένοι, προδότες, μερκελιστές κ.λπ.) κατά των πολιτικών τους αντιπάλων με στόχο την απαξίωσή τους θα πρέπει επιτέλους να ζητήσουν δημόσια συγγνώμη τώρα που και οι ίδιοι υποχρεώθηκαν να προσγειωθούν στην πραγματικότητα.