Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν είχε ποτέ και δεν έχει μέχρι σήμερα, αλλά ούτε φαίνεται ότι μπορεί να αποκτήσει ποτέ μετρήσιμους στόχους, έστω και στα ελάχιστα αποδεκτά όρια. Έτσι, και όταν ακόμη διέθετε μηχανισμούς ελέγχου της ποιότητας, ο έλεγχος μετατοπιζόταν σε ελεγκτικό μηχανισμό των ιδεών και αξιών, δηλαδή σε έλεγχο τήρησης των συμβολισμών. Για πολλές δεκαετίες και για ιστορικούς λόγους, η όποια μορφή αξιολόγησης εφαρμοζόταν στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα σχετιζόταν περισσότερο με την επιβεβαίωση της εθνικής ταυτότητας, η οποία οριζόταν με βάση μια πολιτική ιδεολογία και εφαρμοζόταν κατά τρόπο στεγνά διοικητικό, ενίοτε δε και με τη χρήση βίας, μέσω του γνωστού σε όλους επιθεωρητισμού.
Με την πολιτική αλλαγή του 1981, η εκπαίδευση απαλλάχτηκε από τον θεσμό του επιθεωρητή και όλες τις αρνητικές συνυποδηλώσεις του. Στη θέση του, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όρισε έναν διοικητικό προϊστάμενο (αρμόδιο για τις διοικητικές πράξεις) και έναν σχολικό σύμβουλο (ως παιδαγωγικό καθοδηγητή). Από την πρώτη στιγμή η διοίκηση περιήλθε στα χέρια των συνδικαλιστών και μέσω της κρατικής συνδιαχείρισης λειτούργησε ως ανατροφοδότης του κομματικού κράτους στο χώρο της εκπαίδευσης. Από την άλλη, ο θεσμός του σχολικού συμβούλου εγκαταλείφθηκε από την πολιτική ηγεσία, περιθωριοποιήθηκε από το παντοδύναμο συνδικαλιστικό κατεστημένο της εποχής και εν τέλει απαξιώθηκε από το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας. Έκτοτε πέρασαν σχεδόν 30 έτη χωρίς καμία απολύτως αξιολογική κρίση του εκπαιδευτικού έργου στα σχολεία της Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης. Δάσκαλοι και καθηγητές μέσα σε αυτό το διάστημα ξεκίνησαν και τελείωσαν τον επαγγελματικό τους βίο, χωρίς ποτέ να αξιολογηθούν από κανέναν και χωρίς να έχουν έστω τη δυνατότητα να επιβεβαιώσουν ή να αναιρέσουν τις καθημερινές διδακτικές πρακτικές που εφαρμόζουν στις σχολικές αίθουσες, χωρίς καν να μπορούν να εντοπίσουν τις δυνατότητες και αδυναμίες τους σε μια προοπτική ανατροφοδότησης του εκπαιδευτικού τους έργου. Κάποιες νομοθετικές προσπάθειες που έγιναν κατά καιρούς, όπως, το 1997 με τον νόμο 2525 και το 2002 με τον νόμο 2986, να θεσμοθετηθεί μια μορφή αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου στα δημόσια σχολεία μας, δεν εφαρμόστηκαν ποτέ στην πράξη, αφού συνάντησαν τη σθεναρή αντίσταση όλων των συνδικαλιστικών παρατάξεων.
Η σημερινή υπουργός Παιδείας, σε μια προσπάθεια να αποενοχοποιήσει την έννοια της αξιολόγησης και να την απαλλάξει από τη δαιμονοποίηση που προκαλεί στον εκπαιδευτικό κόσμο, έφερε προς εφαρμογή από τη νέα σχολική χρονιά και σε εθελουσία βάση ένα πρόγραμμα αυτοαξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας. Σύσσωμο το συνδικαλιστικό εκπαιδευτικό κατεστημένο εναντιώνεται ξανά και σε αυτή την προσπάθεια που γίνεται, να καλλιεργηθεί μια κουλτούρα αξιολόγησης στους εκπαιδευτικούς χώρους και μάλιστα με μια πρωτοφανή ομόφωνη διαπαραταξιακή πρωτοβουλία πιέζει τους εκπαιδευτικούς να αρνηθούν την εφαρμογή αυτού του προγράμματος και φαίνεται πως τα καταφέρνει απόλυτα . Εκείνο όμως που προκαλεί εντύπωση είναι η επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται γύρω από αυτή την άρνηση και τη συναντά κανείς τόσο σε παλιούς όσο και σε νέους εκπαιδευτικούς. Δάσκαλοι και καθηγητές, οι οποίοι δεν γνώρισαν τον επιθεωρητή ούτε καν ως μαθητές, επιχειρηματολογούν ενάντια στο πρόγραμμα της αυτοαξιολόγησης με το σκεπτικό ότι δε θέλουν να ποινικοποιηθεί ο τρόπος με τον οποίο διδάσκουν και οι πρακτικές που εφαρμόζουν στη σχολική τάξη.
Αναρωτιέται κανείς τελικά, μετά από 30 ολόκληρα χρόνια και μετά από τόσο μεγάλες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν στην κοινωνία μας, είναι δυνατόν να υπάρχει στο συλλογικό ασυνείδητο του εκπαιδευτικού κόσμου ακόμη ο φόβος του επιθεωρητισμού; Ή μήπως το συνδικαλιστικό κατεστημένο συντηρεί εντέχνως αυτόν τον αόρατο και απροσδιόριστο φόβο μόνο και μόνο για να τον χρησιμοποιεί ως ασπίδα και απειλή συνάμα ενάντια σε όποια μεταρρύθμιση επιχειρείται από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία;
Έχουμε την αίσθηση ότι τα παραδοσιακά συνδικαλιστικά μορφώματα αδυνατούν πια να αναπτύξουν μια αληθινά ριζοσπαστική προοπτική και ανακυκλώνουν ανύπαρκτους φόβους του παρελθόντος για να μπορέσουν έτσι, μέσα από αυτούς τους φόβους να διαιωνίσουν τη φυσική τους παρουσία. Η εμμονή σε θεωρητικά εργαλεία και πρακτικές (κόμμα, συνδικάτο κτλ.) οι οποίες εξάντλησαν τη δυναμική τους στην κρατική συνδιαχείριση και στην ανατροφοδότηση του κομματικού διοικητισμού δεν μπορεί να συνοδεύεται με μεγάλες προσδοκίες για την εκπαίδευση. Ο παραδοσιακός συνδικαλισμός έπαψε πια να είναι ένα όργανο προοδευτικής προοπτικής για την εκπαίδευση, αλλά κατάντησε να λειτουργεί ως παραδειγματισμός και ως δύναμη κουλτούρας, συνήθειας και μιμητισμού σε μια κατεύθυνση συντηρητικής διαχείρισης της υπάρχουσας στρεβλής εκπαιδευτικής κατάστασης. Οι εκπαιδευτικοί δυστυχώς ακολουθώντας και υπακούοντας στις συνδικαλιστικές παγαποντιές ανακυκλώνουν και διαιωνίζουν καθημερινά λογικές και πρακτικές τις οποίες βρήκαν στους σχολικούς χώρους, χωρίς να αναρωτιούνται για τη χρησιμότητά τους. Το παρακάτω βίντεο είναι αποκαλυπτικό για τον τρόπο που λειτουργούν αυτές οι πρακτικές στα σχολεία μας.
Ελπήνωρ
Αγαπητέ Ελπήνορα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σχολεία μας, στο ζήτημα της αυτοαξιολόγησης, δυστυχώς δικαίωσαν τις προσδοκίες του υπουργείου παιδείας, που όχι μόνο περίμενε την άρνηση, αλλά είναι κιόλας έτοιμο να φορτώσει τις ευθύνες της όποιας υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου στις πλάτες των εκπαιδευτικών (θα το δούμε σε λίγο στα κανάλια). Δεν ξέρω αν έχει δίκιο ή άδικο. Είμαι όμως σίγουρος πως αυτή η μορφή αυτοξιολόγησης θα εκφυλιζόταν πολύ γρήγορα σε μια α-νόητη γραφειοκρατική διαδικασία. Γιατί: α) είναι μια αξιολόγηση χωρίς συνέπειες, άρα για ποιο λόγο να γίνει, β) δεν περιέχει κανένα στοιχείο αυθεντικότητας, άρα θα έχει βασικά γραφειοκρατικό χαρακτήρα, γ) θεωρητικά είναι διάτρητη, γιατί δεν παίρνει υπόψη της την αλληλοαξιολόγηση μεταξύ των μελών της ομάδας που αυτοαξιολογείται. Γιατί αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας σημαίνει, πέρα των άλλων: 1) αυτοαξιολόγηση κάθε εκπαιδευτικού, και 2) αλληλοαξιολόγηση μεταξύ των μελών του εκπαιδευτικού προσωπικού (κανένας δε θέλει να φορτωθεί τις αδυναμίες ή παραλήψεις των άλλων, εκτός βέβαια αν πρόκειται για συμψηφισμό). δ) Η διαδικασία αυτοαξιολόγησης είναι πολύπλοκη και απαιτητική. Για παράδειγμα, αλληλοαξιολόγηση σε μια σχολική μονάδα δεκαπέντε εκπαιδευτικών (εκτός του διευθυντή) σημαίνει: α) 15 αυτοαξιολογήσεις, β) [ν(ν-1): 2 ] Χ 2 αλληλοαξιολογήσεις, δηλαδή [15(15-1):2]Χ2=210 αλληλοαξιολογήσεις, συνολικά 225 αξιολογήσεις. Αν σ’ αυτές προσθέσουμε και τις ισότιμες αξιολογήσεις του διευθυντή και για τον διευθυντή, τότε ο αριθμός αξιολογήσεων ανεβαίνει στις 256, τις οποίες ο διευθυντής πρέπει να συνθέσει σε ενιαίο κείμενο, που θα αποτελέσει την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας.
Πρόταση: ή αυθεντική αξιολόγηση της σχολικής μονάδας (με παραχώρηση του δικαιώματος στους γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους σε όποιο σχολείο θέλουν και χρηματοδότηση των σχολείων με βάση των αριθμό των μαθητών, όπως έκανε η Σουηδία) ή ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών με συνέπειες (Κύπρος), ξεκινώντας τη διαδικασία από τα λεγόμενα στελέχη της εκπαίδευσης (που έχουν την ευθύνη να δημιουργούν κατάλληλες συνθήκες μάθησης στα σχολεία) και επεκτείνοντάς την σιγά σιγά στους εκπαιδευτικούς της τάξης. Η αυτοαξιολόγηση του έργου της σχολικής μονάδας σε μια πιο απλή και γνήσια μορφή μπορεί να συνυπάρχει με άλλες μορφές αξιολόγησης.
Παρατήρηση: Δικαιώθηκαν βέβαια και οι προσδοκίες των συνδικαλιστών μας, οι οποίοι προσδοκούσαν την ίδια αρνητική στάση των σχολικών μανάδων, αλλά για άλλους λόγους, κυρίως να επιβεβαιώσουν την επιρροή (και την παντοδυναμία) που ασκούν στη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής.
S.E.
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου φίλε μου, αυτή η διαδικασία αυτοαξιολόγησης δεν έχει καμιά ουσιαστική παιδαγωγική αξία και θα εκφυλιζόταν στην πορεία εξέλιξής της σε μια γραφειοκρατικού τύπου υπόθεση. Το κακό όμως είναι ότι δε συναντά κανείς σχεδόν πουθενά μια τέτοια επιχειρηματολογία για τη μη εφαρμογή της, αλλά αντί αυτού επικρατούν απόψεις που έχουν να κάνουν με μια απόλυτη ταύτιση με το συνδικαλιστικό κατεστημένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ και με τους δύο προσθέτοντας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ άρνηση αξιολόγησης κατοικεί σε συνδικαλιστικές φωλιές και σε λίγους φυγόπονους συναδέλφους.
H συντριπτική πλειοψηφία πλέον ζητά αξιολόγηση, αλλά το Α να είναι κεφαλαίο.
Εννοώ την αξιολόγηση του τύπου που προτείνει ο S.E. Δοκιμασμένη και προσαρμοσμένη.
Το κακό είναι ότι στα ΜΜΕ φτάνει κυρίως η εικόνα που προβάλλει ο συνδικαλισμός μας.
Η σχεδόν πλήρης άρνηση. Είναι κατάντια που ο συνδικαλισμός έχει εξελιχθεί σε συντηρητική τροχοπέδη. Ειλικρινά δεν ξέρω τι μπορούμε να κάνουμε γι αυτό.
Σ.Κ.
Φίλε Σ.Κ., η κατάσταση είναι ακόμη πιο τραγική, γιατί τα συνδικαλιστικά μας στελέχη απέκτησαν τα τελευταία χρόνια και τυπικά προσόντα (μέσα από δύσοσμες διαδρομές, κομματικές και μη) και κατάλαβαν εδώ και χρόνια τη διοικηση και την καθοδήγηση της εκπαίδευσης, αλλά και θέσεις σε πανεπιστήμια (και μη χειρότερα). Δε δρουν μόνο μέσω των ομοσπονδιών και των τοπικών συλλόγων, αλλά και μέσα από τον κρατικό μηχανισμό, διαχέοντας έτσι τη διαφθορά μέχρι και τον τελευταίο συνάδελφο, γιατί πίσω από κάθε λαμόγιο συνωστίζονται στρατιές από τσιράκια. Και θα ξέρεις ασφαλώς πως απ΄ τα λαμόγια πιο επικύνδυνα είναι τα τσιράκια των λαμόγιων. Αυτά που βλέπουμε καθημερινά στα σχολεία μας. Δε νομίζω να χρειάσεσαι παραδείγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε δυο λόγια, θέλω να σου πω πως η εκπαίδευση των παιδιών μας βρίσκεται στα χέρια του πιο συντηρητικού και του πιο διεφθαρμένου τμήματος του κλάδου μας. Λες να μη φταίμε κι εμείς γι' αυτό; Φταίμε γιατί τους ανεχόμαστε, φταίμε γιατί δεν τους χουγιάζουμε, ούτε πολλές φορές τους δείχνουμε τη στοιχειώδη αποστροφή ή δυσφορία που τους πρέπει.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα!
Και,ασφαλώς, μικροαστοί, μισοβολεμένοι!
ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΣ ΜΙΣΟΒΟΛΕΜΕΝΟΣ
Πολύ ωραίο και ρεαλιστικό το βίντεο του "παραδειγματισμού". Αλλά γιατί πήθικοι και όχι άνθρωποι! Λες να άλλαζε κάτι; Δε νομίζω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα κατάλαβα γιατί ένας ξαδερφός μου ψηφίζει δεξιά. Τις προάλλες τον ρώτησα γιατί στις τελευταίες εκλογές ψήφισε ΝΔ, και μου απάντησε, έτσι. Και ο παππούς του και ο πατέρας του και τα αδέρφια του ψηφίζουν δεξιά. Φαίνεται, πως έτσι συμβαίνουν τα πράγματα εκεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κατάλαβα καλά, η αυτοαξιολόγηση του σχολείου γίνεται για να μη γίνει η ατομική αξιολόγηση κάθε δάσκαλου ή καθηγητή.Εντάξει; Αυτό μοιάζει λίγο με τη σφαίρα που σε σώζει. Τρως μια σφαίρα στο πόδι, σκύβεις, και γλιτώνεις από μια άλλη σφαίρα που θα σε έβρισκε στο κεφάλι. Αλλά απ' ότι βλέπω σας τρώει όλους σας το κεφάλι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΝΑΣ ΓΟΝΕΑΣ
Εγώ άλλο καταλαβαίνω ότι "όποιος δε θέλει να ζυμώσει σαράντα μέρες κοσκινάει". Το αποτέλεσμα γνωστό στο τέλος θα πεινάσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης γονέας!
Αγαπητέ γονέα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ξέρεις ότι έτσι κι αλλιώς το αλεύρι το κατέχει άλλος και όπως καταλαβαίνεις δεν γίνεται να ζυμώσω χωρίς αυτό.
Όσο για το κοσκίνισμα, όχι 40 μέρες...20 χρόνια κοσκινίζω με συμμετοχές σε επιμορφωτικά , σε πιλοτικά , σε παιδαγωγικά αλλά τις καρέκλες πάντα τις καταλαμβάνουν άλλοι. Δεν παραπονιέμαι όμως, τα 4 πόδια της καρεκλίτσας της έδρας είναι υπέρ αρκετά για να είμαι ισορροπημένος ώστε να διδάσκω το παιδί σου (μου). Να φοβάσαι όταν αυτά γίνουν τρία, ίσως το δούμε κι αυτό.
Όπως καταλαβαίνεις η αξιολόγηση με συμφέρει ή μάλλον με συνέφερε αφού τώρα είναι πλέον αργά!
Σιγά ρε μεγάλε "δάσκαλε" θα πάθεις υπερκόπωση από τις συμμετοχές στα "επιμορφωτικά, πιλοτικά, παιδαγωγικά" σεμινάρια της κωλοπετινίτσας που ως μοναδικό στόχο είχαν να εκταμιευθεί ζεστό χρήμα από τους "κουτόφραγκους" προς τις τσέπες απαράδεκτων "ειδημόνων" και να μοιράζουν χαρτιά συμμετοχής και σ' αυτούς που τα παρακολουθούσαν από τις καφετέριες. Τελικά αυτά όλα τα παρακολουθούσες για την "καρέκλα", αλλά κατάφερες να πιάσεις καρεκλίτσα μπαγάσα για να διδάξεις το παιδί μου (σου)και να βγάζεις και το πόνο σου. Προφανώς θα παίζεις και "αριστερός" που το σύστημα δεν σε προωθεί παρόλες τις "περγαμηνές" που διαθέτεις. Από κανένα ιδιαίτερο πως πας; Γιατί εμείς οι γονείς ψοφάμε να κάνουμε ιδιαίτερα στα παιδιά μας με κουλτουριάρηδες δασκάλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ γονέα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σεμινάρια όντως ήταν της κωλοπετινίτσας και όντως εκταμίευαν ζεστό χρήμα.
Πράγματι μοίραζαν άχρηστα χαρτιά αλλά δεν τα παρακολουθούσα από καφετέριες.
Και ναι, εκτός των άλλων τα έκανα για την καρέκλα, θα ήθελα όμως να γνωρίζω αν αυτό σε ενοχλεί και που ακριβώς σε ενοχλεί.
Και παρακάτω πάλι έχεις δίκιο, βολεύτηκα με την καρέκλα, σημείωσε όμως ότι κάθισα επάνω της μετά από ΑΣΕΠ με αναλογία επιτυχόντων 1/20. Θα ήθελα και εδώ να μάθω τις αντιρρήσεις που έχεις , όπως δείχνουν τα ειρωνικά σου σχόλια. Θέλεις ή δεν θέλεις ΑΣΕΠίτες να διδάσκουν τα παιδιά σου ( μου). Πάρε θέση.
Και παρακάτω …πάλι έχεις δίκιο. Είμαι κουλτουριάρης και αριστερός. Ισως θα ήθελες να είμαι σκυλάς ή χούλιγκαν. Στο παιδί σου ( μου ) πάντως διδάσκω την κουλτούρα της παράδοσής μας , των προγόνων μας , του Bach και του Picasso.
Αν έχεις αντίρρηση πάντως μπορώ να κάνω ιδιαίτερα στο παιδί σου και να του διδάξω τα σκυλάδικα ή ότι άλλο θες κατά παραγγελία.
Γιατί και στο τελευταίο έχεις απόλυτο δίκιο. Ναι , κάνω ιδιαίτερα. Δεν αποποιούμαι της όποιας ευθύνης τους . Αλλά, όταν κάνω ιδιαίτερα εργάζομαι και εργάζομαι επειδή εσύ με κάλεσες. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί πρέπει να ντρέπομαι για την εργασία που προσφέρω. Όχι , μη μου αρχίσεις τα περί φοροδιαφυγής και άλλα φαιδρά , γιατί είσαι ο επόμενος κρίκος.
Με λίγα λόγια έχεις σε ΟΛΑ δίκιο. Αλλά δεν καταλαβαίνω το ειρωνικό σου ύφος αφού συμφωνούμε !
ΔΑΣΚΑΛΟΣ
Λοιπόν δάσκαλε ας ανοίξουμε τις "καρδιές μας" και ας πούμε αλήθειες που μπορεί να μας "πονέσουν".
ΑπάντησηΔιαγραφή1)Αν μάζευες χαρτιά που ενώ δεν είχαν πραγματική εκπαιδευτική αξία, όπως εν μέρει αποδέχεσαι, (σεμινάρια κωλοπετινίτσας!)και ήθελες να τα χρησιμοποιήσεις για την καρέκλα, δεν σου κάνω μομφή, το θεωρώ απαράδεκτο γιατί ήθελες να χρησιμποιήσεις ως προσόν κάτι που και ο ίδιος θεωρούσες άχρηστο!
2) Είμαι υπέρ του ΑΣΕΠ και υπέρ της αξιολόγησης αναφανδόν! Χωρίς βέβαια να θεωρώ ότι όποιος πέρασε τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ "καθάρισε" με την εκπαιδευτική του επάρκεια. Η αξιολόγηση θα πρέπει να είναι συνεχής σε όλο τον εργασιακό εκπαιδευτικό βίο και θα πρέπει να συμμετέχουν σ' αυτή, οι μαθητές, οι γονείς και το κράτος.
3) Τώρα, "αριστερός", "κουλτιουριάρης", διδάσκω
"την κουλτούρα της παράδοσής μας , των προγόνων μας , του Bach και του Picasso", "ναι κάνω ιδιαίτερα, επειδή εσύ με κάλεσες". Όλα αυτά που γράφεις αποδεικνύουν ακριβώς το "προφίλ" που είχα σχηματίσει από το προηγούμενο σχόλιο σου, το οποίο και με ερέθισε για να σε προβοκάρω. Ναι "αγαπητέ" δάσκαλε, είσαι ένας "ψευτοαριστερός", που το πρωϊ κάνεις πορείες και διαδηλώσεις κατά του τράφινγκ και το βράδυ κάνες μπουρδελότσαρκα και ικανοποιείς τα βίτσια σου σε αγοραίο έρωτα.
4) Η εργασία που προσφέρεις στα ιδιαίτερα, είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ, ΠΑΡΑΝΟΜΗ το κατάλαβες. Δεν την νομιμοποιεί η δική (μου) συμμετοχή και συνενοχή!
Όταν εννοώ "δική μου", εννοώ του κάθε γονιού που έχει τη ματαιοδοξία από τη στιγμή που γεννιέται το βλαστάρι του, να το κάνει γιατρό, δικηγόρο κ.λ.π., ενώ δεν του περνάει ποτέ από το μυαλό του, ότι μπορεί να γίνει εργάτης, υδραυλικός, τσοπάνος. Ιδιαίτερα αυτή τη ματαιοδοξία την έχουν "ψευτοαριστεροί" σαν και του λόγου σου που ενώ θεωρητικά θέλουν την εργατική τάξη να πάρει την εξουσία στην πράξη μισούν τους εργάτες όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Απ' ότι βλέπεις δεν συμφωνούμε πουθενά!
Αγαπητέ Ελπήνορα, θα ήθελα να πω, μετά τη συζήτηση που άναψε πως:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Είμαστε η χώρα των τυπικών προσόντων και της ουσιαστικής ανικανότητας.
2. Η συμμετοχή των γονέων σε μια αξιολόγηση του σχολείου ή των εκπαιδευτικών θα δημιουργούσε προβλήματα, γιατί τα κριτήρια που χρησιμοποιούν οι γονείς για το σχολείο ή τους δασκάλους είναι πολύ διαφορετικά από τα κριτήρια της επίσημης πολιτείας, όπως αυτά εκφράζονται μέσα από το σύνταγμα, του νόμους, το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών κλπ.
3. Τα ιδιαίτερα αποτελούν μια από τις γάγγραινες της ελληνικής κοινωνίας, και είναι ντροπή να γίνονται. Στα λύκεια, κυρίως, πολλοί καθηγητές ψαρεύουν ιδιαίτερα τους ίδιους τους μαθητές τους(σαν τους γιατρούς του ΙΚΑ, που εκεί ψαρεύουν πελάτες).
Τώρα, μπορούμε να πούμε πως φταίνε οι γονείς που βάζουν τα παιδιά τους ιδιαίτερα ή οι ίδιοι οι καθηγητές που τη δουλειά στο σχολείο τη θεωρούν πάρεργο; Ασφαλώς και το ιδιαίτερο είναι εργασία, όπως εργσία είναι η διακίνηση ναρκωτικών ουσιών. Όλα είναι εργασία, μόνο που μερικά επιτρέπονται και μερικά απαγορεύονται. Όλοι από τον ίδιο σβέρκο ρουφάνε. Και ο καθηγητής με το ιδιαίτερο, και ο υδραυλικός που δε δίνει απόδειξη και ο μπακάλης που πουλάει ακριβά κλπ κλπ κλπ. Πάντως αποτελεί ακραία μορφή κυνισμού όχι παραδοχή πως κάνει κάποιος ιδιαίτερα, αλλά η εξήγηση που δίνει σε όσους τον μέμφονται γι' αυτό, όντας και αριστερός.
4. Οι ταμπέλες περισσότερο κρύβουν παρά αποκαλύπτουν την πραγματικότητα, πέρα από το τι δηλώνει ο καθένας που τη φοράει.Και συνήθως οι περισσότεροι φοράνε την ταμπέλα που δεν τους ταιριάζει. Αριστερός, σοσιαλιστής, εθνικόφρων, πατριώτης, πιστός κλπ κλπ κλπ. Τι σημαίνουν σήμερα όλα αυτά γι' αυτούς που τα επικαλούνται; Και τι για τους άλλους που βλέπουν τι συμβαίνει πίσω απ' την κουρτίνα;
Άστα, Ελπήνορα!
ΕΝΑΣ ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΠΟΛΙΤΗΣ
Αγαπητέ Ελπήνωρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία απ τις πιο επικίνδυνες επιπτώσεις μιάς κρίσης είναι η στροφή ομάδων του πληθυσμού εναντίον άλλων ομάδων που ουσιαστικά έχουν ίδια συμφέροντα.
Ο λόγος για τα ιδιαίτερα.
Υπάρχουν δύο συνιστώσες του προβλήματος
α) η φοροδιαφυγή, που σίγουρα είναι κατακριτέα και εντάσσεται στο γενικότερο δημοσιονομικό πρόβλημα. Εδώ οι ευθύνες κατά την άποψή μου είναι μοιρασμένες. Ο ιδιαιτεράς δεν κόβει απόδειξη και ο γονιός δεν ζητάει γιατί απλούστατα θα επιβαρυνθεί 20% επιπλέον. Αυτή είναι η αλήθεια. Το ίδιο συμβαίνει και με τον μπογιατζή, τον υδραυλικό και χίλια δυο άλλα επαγγέλματα.
β) Αυτή καθ αυτή η διδασκαλία ως επάγγελμα. Γράφτηκαν διάφορα όπως «διακίνηση ναρκωτικών» , «αγοραίος έρωτας» κλπ. Πάμε καλά κύριοι ? Θα εξισώσουμε τον δάσκαλο με τον έμπορο ναρκωτικών? Θα του φορτώσουμε τις αδυναμίες της παιδείας? Γράφτηκε και το άλλο « οι αριστεροί δεν πρέπει να κάνουν ιδιαίτερα». Μήπως δεν πρέπει να δουλεύουν και στα ιδιωτικά σχολεία ή στα καζίνο επειδή είναι ιδεολογικά αντίθετοι ? Συνέλθετε κύριοι , πολύ θα θέλαμε να ζούμε στον παράδεισο, αλλά προς το παρόν ζούμε στην Ψωροκώσταινα.
Τα ιδιαίτερα είναι πράγματι μια γάγγραινα, όπως και τα φροντιστήρια. Η ανάλυση του γιατί και πως η δημόσια εκπαίδευση στη χώρα μας είναι επιεικώς ημιδημόσια είναι μια άλλη κουβέντα. Ο ιδιαιτεράς είναι ο μόνος που δεν δημιούργησε την ανάγκη τους, δουλεύει μία ώρα ακριβώς σε κάθε ιδιαίτερο και αποδίδει μία ώρα εργασίας. Δεν πληρώνεται για να κάθεται και δεν μετέχει σε ανήθικες δοσοληψίες τύπου φακελάκια, ψάρεμα μαθητών κλπ. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Εκτός από βοήθεια στο σχολείο ας μη ξεχνάμε ότι ο ιδιαιτεράς έχει κάνει τα ελληνόπουλα ξενόγλωσσα και τους έχει μάθει μουσικά όργανα. Καλύπτει το κενό που έχει αφήσει η πολιτεία δουλεύοντας ευσυνείδητα., αγαπάει τη δουλειά του και τα παιδιά, ενδιαφέρεται γι αυτά και δεν είναι λίγοι αυτοί που διατηρούν σχέσεις πολλά χρόνια μετά από το τέλος των μαθημάτων.
Θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί στα λόγια μας όταν σακουλιάζουμε μια μεγάλη ομάδα που ασκούν ένα επάγγελμα.
ΕΝΑΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑΣ
Τι γίνεται ρε παιδιά πολύ soft την κάνατε την κουβέντα με τους "ιδιαιτεράκηδες". Δεν μιλάμε για τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς ή ελεύθερους επαγγελματίες, που για το μόνο που βαρύνονται είναι η μη έκδοση απόδειξης. Μιλάμε για το διορισμένο εκπαιδευτικό! Που μαζεύει πελάτες μέσα από την ίδια την τάξη που διδάσκει! Που μιλάει στις απεργίες για το δημόσιο σχολειό! Που το πρωϊ στο σχολειό λέει ανέκδοτα, γιατί μετά τις 15:00, αρχίζει την "κανονική εργασία", τα ιδιαίτερα! Και πρέπει να αποδώσει για να ανεβάσει το κασέ! Μιλάμε γι'αυτούς που ελέγχουν τα τμήματα να δουν πόσοι "νεόπλουτοι" γονείς υπάρχουν πίσω από τους μαθητές! Μιλάμε γι αυτούς που δεν ντρέπονται να λένε δημοσίως ότι φέτος θα τα πάρω χοντρά! Αυτοί αγαπητοί φίλοι δεν είναι μειοψηφία στα σχολειά! Είναι πλειοψηφία δυστυχώς! Στις επαρχία είναι αδύνατον να κρυφθούν! Το ζήτημα είναι πότε θ΄αρχίσουμε να τους γιαουρτώνουμε! Αγαπητέ φίλε "ιδιαιτερά", εάν δεν είσαι διορισμένος ειλικρινά δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί σου, αλλά με το ψευτοαριστερό διορισμένο εκπαιδευτικό, που θεωρεί ότι επειδή δεν έχουμε "σοσιαλισμό" δεν μπορεί να είναι τίμιος έχω πρόβλημα. Σ' αυτόν αναφέρεται το τράφινγκ και ο αγοραίος έρωτας και είναι ελαφρύς ο χαρακτηρισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ ιδιαιτερά, καμιά διεφθαρμένη πολιτική εξουσία δε θα μπορούσε να σταθεί ούτε λεπτό, αν πρώτα δεν είχε φροντίσει να διαφθείρει τους πολίτες της χώρας που κυβερνά. Με άλλα λόγια μια διεφθαρμένη κυβέρνηση γίνεται ανεκτή μόνο από μια διεφθαρμένη κοινωνία, την οποία αποτελούμε εσύ, εγώ, ο δάσκαλος, ο μπακάλης, ο γιατρός, ο μηχανικός, ο δικαστής κλπ κλπ κλπ. Κοίταξε τώρα γύρω σου και προσπάθησε να εντοπίσεις το μέγεθος της διαφθοράς που ευδοκιμεί σ' όλο το κοινωνικό φάσμα και θα καταλαβεις γιατί τόσα χρόνια μας κυβερνούν διεφθαρμένοι πολιτικοί και γιατί φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Κάθε κοινωνία έχει ό,τι της αξίζει και παθαίνει ό,τι της αξίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ασφαλώς δεν είστε επαγγελματική ομάδα, όσοι ιδιαιτεράδες είστε διορισμένοι στη δημόσια εκπαίδευση. Απλά γιατί εκπροσωπείτε την εκπορνευμένη εκδοχή του εκπαιδευτικού του δημόσιου σχολείου. Ως τέτοιοι δεν είναι και πολύ δύσκολο να προσδιορίσετε την επαγγελματική ομάδα στην οποία θα μπορούσε κάποιος να σας κατατάξει.
Αυτά συμβαίνουν μόνο εδώ! Στις άλλες προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες, ο χώρος της πορνείας δε σχετίζεται τόσο στενά με τη δημόσια εκπαίδευση.
ΕΝΑΣ ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΠΟΛΙΤΗΣ
Το πολιτικό σύστημα φαίνεται πως μας έχει διαφθείρει όλους, ακριβώς για να κάνει εκείνο καλά τη δουλειά που ξέρει: "να νέμεται την εξουσία και τον πλούτο αυτής της χώρας". Εμείς όλοι πέσαμε στο δόκανο, τσιμπολογάμε τα ιδιαίτερα, συμμετέχουμε σε επιτροπές, κλέβουμε την εφορία, παίρνουμε φακελάκι, κ.α. και με αυτό τον τρόπο μας κλείσανε το στόμα. Να λοιπόν η ευκαιρία, να ξαναγίνουμε πολίτες και να πετάξουμε από την εξουσία όλο αυτό το σκυλολόι που βρίσκεται στα κόμματα (αλλά σε όλα τα κόμμματα), μια που δε βρήκαμε ακόμη αυτό το θεσμό που θα τα αντικαταστήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓ.Μ.
Προς τους υβρίζοντες τον ΔΥ "ιδιαιτερά"
ΑπάντησηΔιαγραφήερώτηση εργασίας...
Αν ο εν λόγω Δ.Υπάλληλος - ιδιαιτεράς δούλευε το βραδάκι σε Pizzαρία με το γνωστό παπάκι θα ήταν πόρνος?
αν ναί ...παρακαλώ αιτιολογήστε
αν όχι , έχω καλυφθεί
Καλόπιστε φίλε, θα προσπαθήσω να αιτιολογήσω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην πραγματικότητα την τέμνουν οι νόμοι. Δηλαδή, σε ένα κράτος δικαίου το τι επιτρέπεται και το τι απαγορεύεται το καθορίζουν οι νόμοι. Μόνο στα κράτη - "μπανανίες" οι νόμοι υπάρχουν για να παραβιάζονται από τους ξύπνιους (όπως συμβαίνει εδώ). Παρόλα αυτά, παρόλο ακόμη που αν δούλευε σε Pizzαρία θα καταλάμβανε μια θέση εργασίας, που θα μπορούσε να την καταλάβει ένας άνεργος (αυτό σου φαίνεται λίγο;) δε θα μπορούσε κάποιος να τον χαρακτηρίσει έτσι. Ούτε επειδή είναι και φοροφυγάς. Ο ιδιαιτεράς δεν παραβιάζει μόνο το νόμο. Δεν εκτοπίζει μόνο άνεργους εκπαιδευτικούς από θέσεις εργασίας, αλλά κυρίως πουλάει την ιδιότητά του ως δημόσιος εκπαιδευτικός λειτουργός, ως κατά τεκμήριο πιο έμπειρος από τους αδιόριστους συναδέλφους του, ακόμη εκμεταλλεύεται το δημόσιο χώρο εργασίας, το σχολείο, ψαρεύοντας εκεί ιδιαίτερα ( με τον ίδιο τρόπο που μια κοινή αξιοποιεί δημόσιο χώρο, το δρόμο, για να ψαρέψει πελάτες) ή προτείνοντάς κάποιον άλλον ιδιαιτερά, σε αμοιβαία βέβαια συναλλαγή. Πέρα απ' αυτό ο ιδιαιτεράς μαθητών του, συμπληρώνει το ιδιαίτερο μέσα στην τάξη, ναι μέσα στην τάξη, σε βάρος των άλλων μαθητών, οι οποίοι δεν μπορούν να πληρώνουν για ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι. Που ασφαλώς γνωρίζουν γιατί ο "καθηγητής τους" μεροληπτεί σε βάρος τους.Έτσι με τον τρόπο αυτό ταξικοποιεί ακόμη περισσότερο το ήδη ταξικό σχολείο (είναι και αριστερός, τρομάρα του!)
Ακόμη μπορεί να κατηγορηθεί για αθέμητο ανταγωνισμό με τους εκπαιδευτικούς που έχουν ή εργάζονται σε νόμιμα φροντιστήρια, που για να τα λειτουργήσουν χρειάζονται ένα σωρό έξοδα. Αυτός τι κεφάλαιο διαθέτει περισσότερο από τους άλλους, για να κερδίζει τόσο μαύρο χρήμα; Πιστεύω, καλόπιστε φίλε, πως ο χαρακτηρισμός που του δόθηκε είναι πολύ ήπιος για την περίπτωσή του.
Γεια και χαρά!
ΕΝΑΣ ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΠΟΛΙΤΗΣ
"Αν ο εν λόγω Δ.Υπάλληλος - ιδιαιτεράς δούλευε το βραδάκι σε Pizzαρία με το γνωστό παπάκι θα ήταν πόρνος?
ΑπάντησηΔιαγραφήαν ναί ...παρακαλώ αιτιολογήστε
αν όχι , έχω καλυφθεί"
Μικροαστικές ψευτοεπαναστατικές θεωρίες του κώλου. Για τον κακομοίρη το δάσκαλο που δεν τα βγάζει πέρα κλπ.
Δεν κυκλοφορεί κανένα ιδιαιτεράς με παπάκι δες εδώ με τι κυκλοφορούν.
"Στο Αίγιο,
καθηγητές διορισμένοι , με Μερσεντές από μαύρα χρώματα (από μαύρα χρήματα), καθηγητές που διαλέγουν τους μαθητές τους και κάνουν γκρουπ ιδιαιτέρων , καθηγητές που κουβαλάνε τους μαθητές τους από σπίτι σε σπίτι με το αυτοκίνητό τους.
Ζευγάρια διορισμένων που λυμαίνονται και βρωμίζουν την εκπαίδευση και ο φτωχός λαός περιμένει τα παιδιά του να μπουν στο πανεπιστήμιο.
Χτυπήστε τη γάγγραινα των επίορκων μονίμων υπαλλήλων που πουλάνε βαθμούς.!!!"
http://aigio.org/2010/03/blog-post_27.html
Ο ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΠΟΛΙΤΗΣ μ' έχει καλύψει απόλυτα, στο μόνο που διαφωνώ μαζί του είναι ότι δεν συμφωνεί να συμμετέχουν οι γονείς στην αξιολόγηση. Οι γονείς μπορούν και πρέπει να συμμετέχουν στην αξιολόγηση για συγκεκριμένα πράγματα δεν είναι ανάγκη να συμμετέχουν για την εκπαιδευτική δουλειά.