"Όσο αυξάνεται η γνώση μειώνεται το εγώ, ενώ όσο μειώνεται η γνώση αυξάνεται το εγώ!"

9 Μαΐ 2010

Η επανεκπαίδευση όλων μας αποτελεί ίσως τη μόνη μας διέξοδο από την οικονομική κρίση


Τώρα πια που το ζήτημα της επαναδανειοδότησης της χώρας για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους πήρε μια παράταση ολίγων ετών, η κυβέρνηση οφείλει να εγκαταλείψει τους ρυθμούς που είχε υιοθετήσει για 8 μήνες και να τρέξει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα με βασικό στόχο την ανατροπή όλων των δομών της δημόσιας διοίκησης, αλλά και αυτών που αφορούν στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίες αποτελούν το βασικότερο εμπόδιο για μια ορθολογική και ανταγωνιστική ανάπτυξη της οικονομίας μας. Γι αυτό, θεωρούμε ότι η προσπάθεια αυτή θα πρέπει να κινηθεί σε δύο βασικούς πυλώνες, που θα συντείνουν αλληλοεξαρτώμενες να οικοδομήσουν μια νέα οργανωσιακή κρατική δομή που θα συνεπικουρεί επιτελικά στην ανάπτυξη ενός υγιούς και ανταγωνιστικού ιδιωτικού τομέα, μακριά από κρατικοδίαιτες και παρωχημένες πρακτικές. Οι δύο αυτοί πυλώνες ανάπτυξης είναι από τη μια η κατάργηση του γραφειοκρατικού και κομματοκρατούμενου μοντέλου διοίκησης και από την άλλη η ώθηση της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας σε νέα προϊόντα και υπηρεσίες που η χώρα μπορεί να έχει πραγματικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Πώς όμως θα επιτευχθεί αυτός ο διπλός στόχος, ώστε να παραχθεί γρήγορα πρωτογενές πλεόνασμα που θα καλύψει με τη σειρά του μέρος των ληξιπρόθεσμων χρεών μας; Σε μια κατεστραμμένη και αποδιοργανωμένη οικονομία, όπως η ελληνική, με στελεχιακό και εργατικό δυναμικό προσκολλημένο σε παρωχημένες ιδέες και πρακτικές, το οποίο έχει συνηθίσει να αναμασά διαρκώς «θεωρητικές μπουρδολογίες», μακριά από οποιαδήποτε μορφή καινοτομίας και δημιουργικότητας, τα πράγματα φαντάζουν σχεδόν αδύνατα. Όχι βέβαια, πως δεν υπάρχουν καινοτόμοι επιστήμονες και επιχειρηματικά ευρηματικά μυαλά, αλλά αυτά τα ανήσυχα μυαλά είτε ζουν στο περιθώριο απογοητευμένοι από το για δεκαετίες κομματοκρατούμενο σύστημα οργάνωσης είτε έχουν ήδη αναζητήσει διέξοδο σε χώρες του εξωτερικού.Τι πρέπει να γίνει λοιπόν;
Θεωρούμε ότι η κυβέρνηση πρέπει να ξεκινήσει ένα ριζικό γρήγορο και μεθοδικό πρόγραμμα επανεκπαίδευσης και κατάρτισης όλου του ενεργού πληθυσμού της χώρας που θα έχει ως στόχο να αποβάλλουμε όλες τις θεμελιωμένες λογικές και να υιοθετήσουμε σύγχρονες και ευέλικτες απόψεις που θα μας βοηθήσουν να διαχειριζόμαστε την πολυπλοκότητα και αβεβαιότητα που επικρατεί στον κόσμο, αποβάλλοντας τα στερεότυπα που πηγάζουν από την εσωστρέφεια και τον κομματισμό.
Η σωστή και συστηματική εκπαίδευση των νέων ανθρώπων αλλά και η συνεχόμενη κατάρτιση και εξειδίκευση των εργαζομένων και των στελεχών του δημόσιου τομέα αλλά και των επιχειρήσεων είναι επιτακτική ανάγκη για την ταχύτερη ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας. Θα πρέπει να γίνει από όλους αντιληπτό ότι η εκπαίδευση των νέων ανθρώπων, των εργαζομένων και η εξειδίκευση του στελεχιακού δυναμικού της χώρας αποτελούν μονόδρομο, εάν θέλουμε όχι μόνο να σωθούμε, αλλά και να βγούμε ενισχυμένοι από την πρωτοφανή οικονομική, κοινωνική και θεσμική κρίση που μαστίζει τη χώρα. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να βρεθούν τρόποι, ώστε ο τεράστιος αριθμός του εν δυνάμει και του δυνητικού εργασιακού δυναμικού της χώρας μας να παρακολουθήσει σύντομα προγράμματα σπουδών τα οποία και θα τους βοηθήσουν και θα τους κάνουν παραγωγικούς και αποτελεσματικούς στην εργασία τους. Σε πρώτο επίπεδο η δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση θα πρέπει να εστιάσουν σε υψηλότερο βαθμό στις πραγματικές ανάγκες της αγοράς εργασίας. Έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο σε κάποια επαγγέλματα η προσφορά εργασίας να είναι μεγαλύτερη από τη ζήτηση, καθώς και το αντίθετο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, αφενός την αύξηση της ανεργίας, κυρίως των πτυχιούχων, αφετέρου τη μονομερή ευημερία ορισμένων μόνο επαγγελμάτων. Πιστεύουμε βάσιμα ότι μέσω μιας συγχρονισμένης και πολύ καλά οργανωμένης προσπάθειας θα καταφέρουμε να εκλείψει το φαινόμενο αυτό, έτσι ώστε να επιτύχουμε την ισορροπία στην αγορά εργασίας και κατ’ επέκταση την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.
Σε δεύτερο επίπεδο, συνδυαστικά με άμεσα μέτρα που πρέπει να παρθούν για την ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρήσεων, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στη συνεχή εξειδίκευση και κατάρτιση του εργατικού δυναμικού αλλά και των στελεχών των επιχειρήσεων, προκειμένου να γίνουν ανταγωνιστικοί, να αυξήσουν την παραγωγικότητά τους και κατ’ επέκταση να αυξηθούν οι ρυθμοί ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας. Η έλλειψη της συνεχούς κατάρτισης και εξειδίκευσης παρατηρείται και στους ελεύθερους επαγγελματίες. Θεωρούμε ότι προκειμένου να εξασφαλίσουν την παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών, επομένως και για να παραμείνουν ανταγωνιστικοί, θα πρέπει συνεχώς να μετεκπαιδεύονται παρακολουθώντας εξειδικευμένα προγράμματα. Είναι προφανές ότι στη διαδικασία αυτή πρέπει να μπουν και οι παραγωγικές τάξεις. Σε αυτόν τον τομέα, δυστυχώς, δεν υπάρχει εξέλιξη στη χώρα μας, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε όλα τα προηγμένα κράτη.
Εν τέλει πρέπει να κατανοήσουμε όλοι μας ότι προκειμένου να μη βουλιάξουμε οφείλουμε να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε, να ξεμάθουμε αυτά που είχαμε ως τώρα μάθει ως βεβαιότητες και θέσφατα. Κι αυτό, μόνο η συνεχής επανεκπαίδευση και διαβίου κατάρτιση μπορεί να το επιτύχει. Η επαγγελματική μας εκπαίδευση δεν μπορεί να έχει ημερομηνία λήξεως την ημέρα απόκτησης του πτυχίου μας, αλλά είναι μία συνεχής και αέναη διαδικασία, που το ίδιο το κράτος και οι ιδιωτικοί φορείς πρέπει να οργανώνουν και να αξιοποιούν.

Ελπήνωρ

3 σχόλια:

  1. Πολύ ωραία τα γράφεις, αγαπητέ Ελπήνορα! Αλλά για να συμβούν όλα αυτά χρειαζόμαστε τουλάχιστο άλλες πέντε (5) παρόμοιες κρίσεις!
    Φιλικά
    Σωτήρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα συμφωνούσα απόλυτα με το άρθρο σου φίλε Ελπήνορα αν αναφερόσουν σε μια άλλη χώρα. Κι αυτό γιατί δεν πιστεύω καταρχήν ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας μας, στο σύνολο του, έχει ως στόχο την έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση και τη δημιουργία καλύτερων συνθηκών διαβίωσης του λαού μας. Το πολιτικό σύστημα της χώρας μας (πεντακομματικό) είναι αυτό κύρια υπεύθυνο για τη χρεοκοπία της χώρας, που οφείλεται στο πολύχρονο παραγωγικό σαμποτάζ που υφίσταται η χώρα μας εδώ και τριάντα περίπου χρόνια, με συγκεκριμένους στόχους:
    Τη ληστεία της χώρας από μια μικρή κάστα κρατικοδίαιτων νέο-ολιγαρχών (Κόκκαλης, Μπόμπολας κλπ)
    Τη συντήρηση ενός παρασιτικού στρατού άεργων και διεφθαρμένων δημοσίων υπαλλήλων που ως βδέλλες απομυζούν και ως ακρίδες καταστρέφουν ότι θετικό προσπαθεί να επιβιώσει στη χώρα
    Την ευμάρεια των κομπιναδόρων και επιδοματούχων μικρομεσαίων συγχρόνων δουλοκτητών της πόλης και της υπαίθρου
    Όλους αυτούς τους ζουν αφενός οι ντόπιοι και μετανάστες προλετάριοι του ιδιωτικού ή και του δημόσιου τομέα και αφετέρου οι προλετάριοι άλλων χωρών που παρήγαγαν τις επιδοτήσεις της ΕΕ και τα δάνεια που χρησιμοποιούν οι σαμποταριστές για να δωροδοκούν τον παρασιτικό στρατό και να εξασφαλίζουν την διακομματική τους εξουσία. Η παγκόσμια οικονομική κρίση έφερε στο φως αυτό το σάπιο οικοδόμημα, όμως το κόστος το πληρώνουν σήμερα κυρίως οι προλετάριοι με την υπερφορολόγηση, τις περικοπές μισθών και την ανεργία.
    Το πεντακομματικό θα χρησιμοποιήσει τη κρίση για να δουλέψει μέσα στο λαό έναν αντιδραστικό αντιευρωπαϊσμό και αντιδυτικισμό, δείχνοντας είτε ανοιχτά (ΚΚΕ, ΣΥΝ) είτε συγκαλυμμένα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ), ως κύριους υπεύθυνους για τη φτώχεια που θα περάσει ο λαός την Ε.Ε. και του δυτικού τύπου καπιταλιστές, προκειμένου να ολοκληρώσει τον κύριο από τους στόχους του που είναι το «δέσιμο» της χώρας στο άρμα του ρωσοκινέζικου φασιστικού άξονα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το πιο δύσκολο είναι να ξεμάθουμε αυτό που ξέραμε και όχι να μάθουμε κάτι νέο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή