Η ποντικοπαγίδα

Αυτές είναι οι πιο δύσκολες μέρες που περνάει ο ελληνικός λαός μετά τη μεταπολίτευση. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος όμως δεν προέρχεται μόνο από τη δεινή οικονομική κατάσταση που βιώνουμε αλλά κυρίως από το έλλειμμα συνοχής της ελληνικής κοινωνίας, γιατί χάσαμε την ανθρωπιά μας και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας. Για πολλά χρόνια ιδιωτεύσαμε και απομονωμένοι γευόμαστε τους καρπούς μιας κάλπικης και ψευδεπίγραφης ευημερίας που στηριζόταν όχι στη συνύπαρξή μας με τον γείτονα και το φίλο αλλά σ’ έναν ιδιότυπο ιδιωτικό οραματισμό ο οποίος προσιδίαζε και έτεινε προς την παραμορφωτική τηλεοπτική εικόνα της αστικής τάξης. Και εκείνη μας περίμενε στη γωνία…

Ο μύθος της ποντικοπαγίδας αποκαλυπτικός:

"Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.

Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; αναρωτήθηκε...
Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!

Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο:

- Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι...

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:

- Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι.

Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:
- Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι...
Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:

-Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ.

Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:
- Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι...
Και το βόδι απάντησε:

- Κοίταξε κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου...

Έτσι ο καλός μας ποντικός έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας...

Την επόμενη νύχτα ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι...

Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα. Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλίμονο όμως, οι γιατροί δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα στην άτυχη γυναίκα, που την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό.

Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες...

Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!
Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν...
Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο.

Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι.

Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε και την επόμενη βδομάδα πέθανε... Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι.

Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι...

Ο ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν'έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη..."

 
Ας ξυπνήσουμε συνέλληνες! Όλοι είμαστε υπεύθυνοι γι αυτό που μας συμβαίνει και ο καθένας έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης. Μην παίζουμε το παιχνίδι της κυρίαρχης τάξης! Αυτό θέλουν! Ας αντισταθούμε στις υπερβολές, αλλά ας αποδεχτούμε και τα λάθη μας. Μόνο με αυτοκριτική και ειλικρίνεια θα πάμε μπροστά. Αλλά μην ξεχάσουμε το συνάνθρωπο, αυτόν που υποφέρει δίπλα μας, τον άνεργο, τον πένητα, το μετανάστη! Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ' αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή! Ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας. Αποτελούμε τις ίνες του ίδιου υφάσματος και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο. . Όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο! Μη μετατραπούμε σε γουρούνια, σε κότες, σε βόδια και ποντίκια, γιατί εκείνοι καραδοκούν.

Όσο για τα πολιτικά ποντίκια προς το παρόν ίπτανται πάνω από τις ποντικοπαγίδες, αλλά ελπίζουμε κάποτε να τα παγιδεύσουμε.

Ελπήνωρ