"Όσο αυξάνεται η γνώση μειώνεται το εγώ, ενώ όσο μειώνεται η γνώση αυξάνεται το εγώ!"

29 Ιουλ 2016

Το Κόμμα θα είναι πάντα μαζί σου


Του Θοδωρή Γεωργακόπουλου, από την Καθημερινή.
Πρώτη εικόνα: Μια άδεια παραλία το δείλι, μια πυρά που σιγοκαίει στη γωνιά, η πλάτη ενός άνδρα που κοιτά τον ορίζοντα. Μια φωνή φορτωμένη με το γρέζι της εμπειρίας και της γνώσης, ρωτά: “Ποιος είμαι;” Ρωτά: “Τι είδους άνθρωπος είμαι;”
Ακούστε τι συνέβη: Τις προάλλες η κυβέρνηση της Ελλάδας πέρασε άλλη μια τροπολογία τελευταία στιγμή εμβόλιμη σε νομοσχέδιο εντελώς άσχετου περιεχομένου, κάτι που απαγορεύεται ρητά από το Σύνταγμα της χώρας, αλλά που κάνουν ανεμπόδιστα όλες οι κυβερνησάρες μας χωρίς απολύτως καμία συνέπεια. Η συγκεκριμένη τροπολογία, δε, εξασφαλίζει στην κουστωδία υψηλών κυβερνητικών αξιωματούχων το δικαίωμα να διαμένει στο ίδιο ξενοδοχείο με τους αξιωματούχους, όταν αυτοί πηγαίνουν σε ταξίδια στο εξωτερικό, χωρίς περιορισμούς κόστους. Ήταν μια θαυμάσια τροπολογία, απόλυτα χαρακτηριστική της κυβέρνησής μας, μόνο που παρερμηνεύτηκε εκτενώς, κυρίως με δύο τρόπους. Κάποιοι τη συνέδεσαν με το ταξίδι του πρωθυπουργού -και της κουστωδίας- στην Πάρο για τα εγκαίνια του ανακατασκευασμένου αεροδρομίου εκεί, ενώ άλλοι θεώρησαν ότι πρόκειται για μια ντροπιαστική παροχή προνομίων που πάει κόντρα στις αριστερές καταβολές της κυβέρνησης, ειδικά την ώρα που κόβει ΕΚΑΣ, στέλνει αυξημένο ΕΝΦΙΑ, και μοιράζει κάρτες σίτισης. Και οι δύο προσεγγίσεις είναι λανθασμένες.
Διάλειμμα για άλλη εικόνα: Μια δασκάλα καθαρίζει την τάξη της, κοιτάζει πίσω της ευχαριστημένη καθώς κλείνει την πόρτα. “Είμαι αυτή που μένει τελευταία”, λέει η φωνή. Μια καθαρίστρια σκουπίζει το δρόμο, πεζοδρόμια, τα λούκια, μέσα στα σκοτάδια. “Είμαι αυτή που έρχεται πρώτη στη δουλειά”, λέει η φωνή.
Πίσω στην τροπολογία: Πρώτον, η τροπολογία δεν αφορούσε το συγκεκριμένο ταξίδι. Για το συγκεκριμένο ταξίδι θα μπορούσε κανείς να πει πολλά άλλα πράγματα, όπως για παράδειγμα το ότι γινόταν για να εγκαινιαστεί ένα αεροδρόμιο την ανακατασκευή του οποίου δεν την πλήρωσε το κράτος, αλλά τα κοινοτικά κονδύλια του ΕΣΠΑ (το διάδρομο προσγείωσης) και η Aegean (το σταθμό των επιβατών), ή ότι το έργο υπογράφηκε το 2012, επί κυβέρνησης Σαμαρά. Ή θα μπορούσε κανείς να σχολιάσει το ότι το ταξίδι καθαυτό δεν επιβάρυνε τον προϋπολογισμό του κράτους επειδή, όπως τονίζει περιχαρής και η ανακοίνωση του Μαξίμου, η πτήση ήταν δωρεάν, προσφορά της Aegean που έφτιαξε το έργο. Βεβαίως, το άρθρο 8 του κώδικα δεοντολογίας της κυβέρνησης δηλώνει ότι “τα μέλη της κυβέρνησης απαγορεύεται να αποδέχονται δώρα, φιλοξενία ή άλλα ωφελήματα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους”. Αυτό είναι κάτι άλλο που θα μπορούσε να σχολιάσει κανείς. Αλλά η τροπολογία δεν αφορούσε αυτό το ταξίδι.
Άλλη εικόνα: Ένας αποκαμωμένος χειρούργος βγάζει τη μάσκα του, κάθεται στη γωνιά του διαδρόμου να ξαποστάσει. “Είμαι αυτός που σκέφτεται λιγότερο τον εαυτό του”, λέει η φωνή. Η βοηθός κάνει νόημα στους άλλους να μην θορυβούν, ο γιατρός κοιμάται.
Το δεύτερο και σημαντικότερο, όμως, είναι το ότι η τροπολογία αυτή δεν είναι καθόλου ντροπιαστική, και η ευρύτατη δημοσιότητα που πήρε δεν πηγαίνει καθόλου κόντρα στο σχεδιασμό και την ηθική και πολιτική υπόσταση της κυβέρνησης. Ίσα ίσα. Η τροπολογία τι μας λέει; Ότι το Κόμμα φροντίζει τους πιστούς του ακολούθους. Ότι όποιος είναι κοντά στο Κόμμα και την ηγεσία ανταμείβεται. Ότι οι σύντροφοι δεν θα πάνε παραπεταμένοι σε κανένα κατάλυμα 3 αστέρων. Η τροπολογία που πέρασε περισσότερο από όλους απευθύνεται στους περιβόητους (μα ως τώρα πεισματικά πειθήνιους) “53”. Δεν είναι “ντροπιαστική”. Είναι φυσιολογική και απόλυτα αναμενόμενη.
Κι άλλες εικόνες: Ένας τροχονόμος μέσα στη βροχή, αδειάζει τη μπότα του από τα νερά στο φρεάτιο, ένας υπάλληλος αλλάζει την καμμένη λάμπα του δρόμου για να παίζουν τα παιδιά, ο εργάτης στο λιμάνι δένει τη βάρκα του με τα στιβαρά, ροζιασμένα χέρια του.
Οι εικόνες είναι από το νέο διαφημιστικό σποτάκι ενός πολιτικού κόμματος, το οποίο γιορτάζει τα 95 χρόνια του προβάλλοντας την ηθική ακεραιότητα, την εργατικότητα και το πνεύμα συναδελφικότητας και αλληλεγγύης των πολυάριθμων μελών του. Έτσι γίνεται στα σωστά καθεστώτα. Το Κόμμα φροντίζει τα μέλη του, τα οποία σα σφιχτή γροθιά δουλεύουν (στο Δημόσιο) για έναν κοινό σκοπό (τη σύνταξη) κι όλοι είναι χαρούμενα προλετάριοι, με την κάψα της Πίστης στο Κόμμα ενσταλαγμένη στην ψυχή, ώστε το Πολίτμπιρο να πηγαίνει όσο πιο άνετα ταξιδάκια γίνεται.
Πού είναι το πρόβλημα, λοιπόν; Γιατί η έκπληξη και η χλαπαταγή για άλλη μια αντισυνταγματική αλλά απολύτως αναμενόμενη τροπολογία; Τι άνθρωποι είστε; Γιατί γκρινιάζετε, αντί να πάτε στη δουλειά απ’ τα χαράματα (αν είστε δημόσιοι υπάλληλοι, αν όχι κακώς υπάρχετε, οπότε τι μας νοιάζει) και μετά, αφού πρώτα κοιμηθείτε ημιλιπόθυμοι στο πάτωμα από την κούραση, καθίσετε χαμογελαστοί στα λιβάδια;
Γιατί έτσι καταλήγει το υπέροχο διαφημιστικό σποτάκι, με τους πρωταγωνιστές καθιστούς σε ένα καταπράσινο λιβάδι, να κοιτάζουν χαμογελαστοί την κάμερα.
Η φωνή λέει: “Είμαι το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, πάντα μαζί σου”.
——
Η διαφήμιση του ΚΚΚ: https://youtu.be/c1vpUpMJxTM

15 Ιουλ 2016

Ο Τσίπρας έχει τώρα νέες αυταπάτες…

Του Γιώργου Καρέλια, από τους protagon.gr

Επί  εφτά μήνες (Ιανουάριος-Ιούλιος 2015) η πρώτη φορά κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε πνιγμένη στις αυταπάτες. Το ομολόγησε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Στη συνέχεια είχε την ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα που όλοι γνωρίζουμε. Την πληρώνουμε ήδη.
Το κυβερνών κόμμα υφίσταται ήδη μεγάλη ζημιά, επί του παρόντος μόνο δημοσκοπική. Όμως, ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ γνωρίζουν ότι αυτή η ζημιά θα είναι μεγαλύτερη στις επόμενες εκλογές. Γι’ αυτό και επιχειρούν από τώρα να την περιορίσουν.
Κι επειδή δεν μπορούν να αποτρέψουν την τιμωρητική διάθεση των ψηφοφόρων, επιχειρούν να περιορίσουν το αποτέλεσμά της όσον αφορά το σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης. Αυτό το νόημα έχει το ατελείωτο παζάρι για τον εκλογικό νόμο: η κυβέρνηση κάνει το παν για να εξασφαλίσει 200 ψήφους για την απλή αναλογική, ώστε να εφαρμοστεί αμέσως και να δυσκολέψει το σχηματισμό κυβέρνησης από την ΝΔ.
Όσα είπε ο κ. Τσίπρας το βράδυ της Πέμπτης στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ επιβεβαιώνουν όσα αποκάλυψε ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, μετά την πρόσφατη συνάντησή τους. Αφού δεν μπορεί να κάνει τίποτα στην οικονομική και κοινωνική πολιτική, έχει βάλει μπροστά τη μέθοδο των θεσμικών τρικ: απλή αναλογική, ψήφο στα 17, δημοψήφισμα για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Πέρσι τέτοια εποχή ο κ. Τσίπρας συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί να σκίσει τα Μνημόνια, δεν μπορεί να κάνει την κυρία Μέρκελ να υποχωρήσει και στο τέλος άρχισε ο ίδιος να χορεύει στο ρυθμό των νταουλιών που βάραγαν άλλοι. Σήμερα φαίνεται ότι έχει άλλου είδους αυταπάτες: ότι μετερχόμενος διάφορα «θεσμικά» κόλπα θα παραμυθιάσει ικανό αριθμό ψηφοφόρων, ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία ή, αν αυτό δεν μπορεί να γίνει, να δυσκολέψει τον αντίπαλό του.
Ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να προσφέρει άρτο και νομίζει ότι θα διασωθεί με την προσφορά θεαμάτων. Ματαιοπονεί. Ο συνταξιούχος που έχασε το ΕΚΑΣ θα ενθουσιαστεί που θα τον καλέσουν να αναδείξει το νέο Πρόεδρο με δημοψήφισμα; Και ο απολυμένος θα ξεχάσει την ανεργία του επειδή θα ψηφίσει με απλή αναλογική και με κατώφλι εισόδου 2,5% αντί 3%, ώστε να διασωθούν ο Καμμένος και ο Λεβέντης;
Οι περσινές αυταπάτες του κ. Τσίπρα και των συν αυτώ έφεραν βαρύ λογαριασμό σε όλους μας. Οι τωρινές  ευτυχώς δεν θα έχουν τέτοιες επιπτώσεις. Θα τις πληρώσουν, όμως, οι ίδιοι. Η μέθοδος «ψέματα και κόλπα» έχει φάει τα ψωμιά της. Ακριβώς διότι έχει λιγοστέψει το πραγματικό ψωμί.
Οι πρόθυμοι να εξαπατηθούν ξανά έχουν λιγοστέψει πολύ. Και θα το διαπιστώσει ο κ. Τσίπρας  σύντομα και κατά οδυνηρό τρόπο.

9 Ιουλ 2016

ΓΡΑΜΜΙΚΟΤΗΤΑ: ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ


Είναι σήμερα παραδεκτό ότι παρά τις σύγχρονες προσπάθειες που καταβάλλονται για μια ουσιαστική και αποτελεσματική εκπαίδευση, αυτή αποτυγχάνει συχνά να επιτεύξει τους στόχους της και να ικανοποιήσει τα αιτήματα των λειτουργών της. Στο ερώτημα γιατί οι μαθητές δεν μαθαίνουν ή γιατί η γνώση που αποκτούν δεν έχει καμιά -ορατή τουλάχιστον- ωφέλεια για τη ζωή τους, η απάντηση μπορεί (και οφείλει) να λάβει διάφορες μορφές, εφόσον η αναζήτηση των αιτιολογικών παραγόντων σημαντικών προβλημάτων, όπως είναι αυτό, δεν μπορεί να υπολογίζεται νομοτελειακά ή απλοϊκά στη σφαίρα επιρροής ενός μόνο αιτίου. Η καθηλωτική γραμμικότητα της μονόπλευρης και περισσότερο αναλυτικής παρά συνθετικής σκέψης διαγράφει και τα όρια του πολύπλοκου ζητήματος, εφόσον αυτή εκλείπει όχι μόνο από τη σύλληψη και κατανόηση εν γένει του εκπαιδευτικού συστήματος (άρα και των προβλημάτων που τη χαρακτηρίζουν) αλλά και από τις παιδαγωγικές της εφαρμογές σε επίπεδο πρόβλεψης αλλά και διδασκαλίας. Ενδείξεις του προβλήματος εντοπίζονται εύκολα στην ανασκόπηση του σύγχρονου εκπαιδευτικού λεξιλογίου από το οποίο λείπουν έννοιες, όπως η πολυπλοκότητα, η ιεραρχία, η κυκλικότητα, οι αλληλεπιδράσεις, η αυτοοργάνωση, η ανατροφοδότηση, η αναδυτικότητα και οι διαδικασίες.
Όσο λοιπόν δεν μεταβάλλουμε την επιστημολογική μας στάση και όσο συνεχίζουμε να αγνοούμε τη συνολική εικόνα του προβλήματος, τόσο αυτό θα συνεχίζει να διαιωνίζεται και να συσκοτίζει τις δυνάμεις επίλυσης ή και αντίδρασης απέναντι στα καίρια ζητήματα. Όσο συνεχίζουμε να κρατάμε τη σκέψη των φορέων, των λειτουργών αλλά και των μαθητών σε περιοριστικά πλαίσια, τόσο θα παραβλέπουμε αλλά και τόσο θα εμποδίζουμε τους μαθητές μας από το να αντικρύσουν την εικόνα ενός πραγματικού κόσμου: Ενός κόσμου που διέπεται από ενιαιότητα και αλληλο-συσχετισμό, πολυπλοκότητα σχέσεων και διαδικασιών, δυναμικότητα και αλλαγή, αλλά κυρίως ενός κόσμου που έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο και που η εξέλιξή του συσχετίζεται δημιουργικά με τις δυνάμεις και τις αντοχές του. Με άλλα λόγια, όσο συνεχίζουμε να αγνοούμε το συστημικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης και ταυτόχρονα να παραμελούμε την ικανότητα συστημικής σκέψης και δυναμικής θεώρησης των πραγμάτων, τόσο αυτή θα παραμένει ένα αχανές, συσσωρευτικό πεδίο ανεκπλήρωτων κοινωνικών επιδιώξεων και ένα αναχρονιστικό σύστημα που δεν μπορεί να συνδιαλλαγεί ανταγωνιστικά με το βασικότερο πρόβλημά της: Με μια εκπαίδευση δηλαδή που αδυνατεί να δει τον εαυτό της.