"Όσο αυξάνεται η γνώση μειώνεται το εγώ, ενώ όσο μειώνεται η γνώση αυξάνεται το εγώ!"

23 Ιουν 2016

Το σύστημα Κωσταλέξη

Συμπυκνώνει την περίοδο 2004-2009 όπου διογκώθηκε υπερβολικά το κράτος, τα ελλείμματα και το χρέος, και την τωρινή, που αντιμετωπίζει το πρόβλημα με υπερβολικούς φόρους, εθνικολαϊκιστικές εξάρσεις και προσευχές. Κοινός παρονομαστής ο Πρόεδρος που προσεύχεται γονυκλινής να σκοτωθεί ο Μινώταυρος του νεοφιλελευθερισμού

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από τους protagon.gr
Προσπαθούν να επινοήσουν ένα νέο πολιτικό σύστημα. Δεν είναι κακό ούτε πρωτοφανές. Το έχουν επιχειρήσει και άλλοι στο παρελθόν, ο Χαμουραμπί, ο Λυκούργος, ο Κλεισθένης, ο Μαρξ και κάμποσοι ακόμα. Και όπως είναι λογικό, στα πρώτα βήματα αυτού του νέου εγχειρήματος θα εμφανιστούν και κάποιες δυσκολίες, στις οποίες όμως καλά θα κάνουμε να δείξουμε κατανόηση, αφού η Ιστορία διδάσκει ότι όποτε πρωτοεφαρμόστηκε νέο πολιτικό σύστημα υπήρξαν στην αρχή δυσχέρειες προσαρμογής.
Το νέο σύστημα δεν είναι κομμουνιστικό, αφού συντηρείται με τερατώδη κεφάλαια καπιταλιστικών χωρών και οργανισμών, χωρίς τα οποία θα είχε χρεοκοπήσει, ενώ αντί να κρατικοποιούν επιχειρήσεις  ιδιωτικοποιούν όλη την κρατική περιουσία. Βέβαια οι βασικοί του πρωταγωνιστές είναι κομμουνιστές ή ημικομμουνιστές χωρίς όμως να θέλουν να εγκαθιδρύσουν κομμουνιστικό σύστημα – το διατηρούν ως όραμα και οδηγό της σκέψης τους, κάτι σαν Σύμβολο Πίστεως που αφορά μια παράλληλη  ζωή, αυτήν που κινούνταν μέχρι πέρυσι.
Μόλις συνάντησαν τη ζωή που ζούμε κι εμείς κατέβηκαν από το ιδεολογικό τους τρένο, αλλά είναι σίγουρο ότι θα ξανανέβουν όταν δεν θα ‘χουν πια υποχρέωση να συνομιλούν με την πραγματικότητα και θα ξαναγυρίσουν στη φυσική τους κατάσταση. Στο μεταξύ, πιστοί στο Σύμβολο Πίστεως, μισούν απροκάλυπτα τους καπιταλιστές που τους δίνουν τα λεφτά και τους καταγγέλλουν νυχθημερόν για οτιδήποτε στραβό της Οικουμένης, όταν φυσικά δεν προσπαθούν να τους ξεγελάσουν…
Φυσικά το νέο σύστημα δεν είναι και καπιταλιστικό. Ο καπιταλισμός βασίζεται σε ιδιωτικές επενδύσεις τις οποίες αυτοί πολεμούν ανυποχώρητα. Η ραχοκοκαλιά του καπιταλιστικού συστήματος είναι η μεσαία τάξη την οποία αυτοί έχουν καταστήσει επίσημο εχθρό τους, την υπερφορολογούν μέχρι εξοντώσεως, τη στοχοποιούν και την ενοχοποιούν.
Ο καπιταλισμός βασίζεται στο κέρδος που οι ίδιοι έχουν αναγάγει σε προπατορικό αμάρτημα. Ο καπιταλισμός οφείλει να δημιουργεί πλούτο που αυτοί εχθρεύονται. Γι’ αυτό έχουν στο στόχαστρό τους όσους ζουν μια αξιοπρεπή ή ανεκτή ζωή, γιατί στο θολωμένο τους κομμουνιστικό μυαλό όσο υπάρχουν στην κοινωνία αδύναμοι δεν πρέπει να υπάρχουν και δυνατοί.

Είναι ένα σύστημα Φιλόπτωχο τότε; Ζούμε μια μπολιβαριανή παραλλαγή που στήριζε και στηριζόταν από τα φτωχά στρώματα; Ούτε αυτό ισχύει. Οι αγαπημένες τους νοτιοαμερικανικές κυβερνήσεις είχαν χρήματα να μοιράσουν στους φτωχούς γιατί είχαν πλουτοπαραγωγικές πηγές (τουλάχιστον όσο το πετρέλαιο πουλιόταν ακριβά). Οι ίδιοι δεν μπορούν να προστατέψουν τα μικρά εισοδήματα γιατί τα εξαϋλώνουν με τους έμμεσους φόρους και τον ΕΝΦΙΑ. Ο κομμουνιστής Κατρούγκαλος κατήργησε το ΕΚΑΣ που είχε θεσπίσει ο νεοφιλελεύθερος Σημίτης. Θέσεις εργασίας για τους άνεργους δεν δημιουργούνται φυσικά, αφού αυτό απαιτεί επενδύσεις και παραγωγή πλούτου που τελούν εν διωγμώ.
Είναι, άραγε, ένα σύστημα της μη κομμουνιστικής αριστεράς που δέχεται και λειτουργεί με τους όρους του καπιταλισμού και της αστικής Δημοκρατίας και προσπαθεί  για μια δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου; Αυτό κι αν αποκλείεται. Η αριστερά αυτή απεχθάνεται οτιδήποτε ακροδεξιό, εθνικιστικό, μιλιταριστικό, θρησκόληπτο και ανελεύθερο, κάτι που θα ήταν αστείο να ισχυριστεί κανείς ότι ισχύει για αυτούς.
Αφήνω που όπως είπαμε δεν επιτρέπει να παραχθεί πλούτος για να διανεμηθεί.

Τι σύστημα είναι αυτό λοιπόν; Τι είναι αυτό το καινοφανές σύστημα που πιστεύει σε ένα υπερτροφικό κράτος που το συντηρεί ένας διαρκώς εξαρθρούμενος ιδιωτικός τομέας και τα χρήματα των εχθρών; Στην ουσία είναι ένα σύστημα που συμπυκνώνει δύο περιόδους της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας, την περίοδο 2004-2009 όπου διογκώθηκε υπερβολικά το κράτος, τα ελλείμματα και το χρέος, και την τωρινή, που αντιμετωπίζει το πρόβλημα με υπερβολικούς φόρους, εθνικολαϊκιστικές εξάρσεις και προσευχές. Οι δύο εποχές μοιάζουν υπερβολικά σε ιδεολογία και αισθητική- τώρα γίνονται τα ίδια πράγματα χωρίς λεφτά.
Κοινός παρονομαστής ο Πρόεδρος που προσεύχεται γονυκλινής να σκοτωθεί ο Μινώταυρος του νεοφιλελευθερισμού. Αν ψάχναμε για όνομα του νέου πολιτικού συστήματος άνετα θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε Τσιπροκαραμανλισμό, ή για συντομία Κωσταλέξη.

19 Ιουν 2016

Γιατί θαυμάζουμε, κατά βάθος, Πολάκηδες


Πολλοί από μας, κινδυνεύουμε  να συνηθίσουμε  τον ιδιότυπο «ιδρυματισμό» μας. Ούτε ίδιοι είμαστε όλοι ούτε και έχουμε τα ίδια πρότυπα δημοσίων ανδρών στο μυαλό μας. Νομίζουμε ότι ξαφνικά, η χώρα έφυγε από την νότια βαλκανική και έγινε Δανία. Ότι έκλεισαν τα σκυλάδικα, ότι πια δεν δακρύζουν εικόνες σε Εκκλησίες, ότι στα γήπεδα δεν σκοτώνονται και ότι η ευπρέπεια έγινε μέρος της πολιτιστικής μας ταυτότητας.
Αρχίζω πια και πιστεύω πως είμαστε αφελείς. Προσέξτε κάτι, ζούμε σε μία χώρα που εξέλεξε πρωθυπουργό τον Σημίτη που ήταν κοντός, τον Κωστάκη που ήταν νέος, τον Γιωργάκη που ήταν αγαθός και τον Αλέξη που ήταν αγενής και χαρωπός. Ζούμε επίσης σε μια χώρα, όπου ακούγεται ακόμα παντού – και από σοβαρούς υποτίθεται ανθρώπους- το γνωστό «ένας Παπαδόπουλος θα μας σώσει»! Που ένα 7% ψηφίζει σταθερά Χρυσή Αυγή και που θα εκτοξευόταν  στο 15%, αν δεν γινόταν η δολοφονία του Φύσσα.
Γιατί λοιπόν, να πέφτουμε από τα σύννεφα, όταν ο Πολάκης εξάπτεται εναντίον των δικαστών και «πουλάει» τσαμπουκά σε όποιον του αντιστέκεται; Και ταυτόχρονα απορούμε που δεν τον διώχνει ο Τσίπρας. Ποιος;  O Τσίπρας που φωτογραφίζεται με τα χέρια στις τσέπες – φαντασία χρειάζεται γιατί…- και που κάθεται πρώτος στο τραπέζι πριν από τους επίσημους προσκεκλημένους του!
Μα, ο Πολάκης είναι ένα από τα ανανεούμενα σύμβολα του ΣΥΡΙΖΑ. Μ΄ αυτά κέρδισε τις εκλογές και με αυτά συγκρατεί την κρίσιμη μάζα των οπαδών του. Αυτή είναι η «αντισυστημική» Αριστερά και εκεί ακριβώς, στηρίζει τον χαρακτήρα της: Στη βαρβαρότητα, στην αγένεια, στη απειλή βίας και στον συγκεκαλυμμένο ολοκληρωτισμό. Σε όλα αυτά δηλαδή, που ενυπάρχουν στην συνείδηση του μέσου Έλληνα, ως απελευθερωτικά στοιχεία της προσωπικότητάς του.
Δεν έχουμε βέβαια την αποκλειστικότητα. Δείτε τι γίνεται και στη Γαλλία. Η χρόνια αποπολιτικοποίηση, ο ζαμανφουτισμός, το κλείσιμο του καθενός στην ιδιωτική του σφαίρα, και η αποξένωση συνθέτουν το παζλ της κρίσης της δυτικής κοινωνίας, και της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης. Τόση αποπολιτικοποίηση και εθισμό στην κουλτούρα του κιτς και της ξενοιασιάς, πραγματικά θα τη ζήλευαν ακόμα και οι στρατιωτικοί δικτάτορες.
Και ακριβώς σ΄αυτό το σημείο ταυτίζεται η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ με της Χρυσής Αυγής: Στην προτεινόμενη αντίδραση απέναντι στη  υποκρισία και στον καθωσπρεπισμό της παρηκμασμένης αστικής δημοκρατίας. Γιατί, εδώ που τα λέμε, η κουβέντα που ξεστομίζει ο Πολάκης για τα παραδικαστικά κυκλώματα, θα βρει ελάχιστους να την απορρίψουν ως ανυπόστατη. Στους δέκα Έλληνες οι εννιά θα συμφωνήσουν μαζί του! Το γιατί το λέει – θα κληθεί σε δίκη για παλιές αμαρτίες στον Δήμο του-, πως το χρησιμοποιεί, ποιος είναι ο ίδιος που το λέει-όταν είχε διπλά βιβλία στον Δήμο Σφακίων δεν ασχλήθηκε κανείς-, φαίνεται να μην απασχολεί μία κοινή γνώμη η οποία δεν έχει την ικανότητα να επεξεργαστεί μηνύματα σε δεύτερο ή τρίτο επίπεδο σκέψης. Κι οι Χρυσαυγίτες φωνάζουν την αλήθεια  ότι το πολιτικό σύστημα καταχρέωσε τη χώρα και την κατέκλεψε αλλά σκοτώνουν  κιόλας! Να τους αφήσουμε να σκοτώνουν στο όνομα της αλήθειας..;
Τα απολυταρχικά στοιχεία  δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς την κοινωνία αυτή που θα στηρίξει τον ολοκληρωτισμό. Ο Χίτλερ, σε ομιλία του προς τα S.A είπε: «Ό,τι είσαστε, είσαστε χάρη σ’ εμένα. Ό,τι είμαι,είμαι χάρη σ’εσάς». Ο ανθρωπολογικός τύπος που συμβάλει περισσότερο στην κυριαρχία και διαιώνιση του ολοκληρωτισμού, είναι ο μέσος άνθρωπος, βασικό χαρακτηριστικό του οποίου είναι ο εθισμός στην υποκουλτούρα και στον αυταρχισμό.
Ο Τσίπρας και οι σύμβουλοί του ξέρουν καλά ότι τα ταπεινά ένστικτα των Ελλήνων είναι το ελιξίριο της εξουσίας τους. Και θα το τραβήξουν μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Η αποπολιτικοποιημένη μάζα θα αρέσκεται πάντα σε χαρακτήρες Πολάκηδων και Κασιδιάρηδων, προκειμένου να εκτονώσει τα ένστικτά της.
Αν δεν βρεθεί ένας δυναμικός τρόπος συναίνεσης όλων των λογικών δυνάμεων της κοινωνίας, σε λίγα χρόνια το life-style, η βαναυσότητα και η «επαναστατική» αγένεια θα είναι απλωμένα παντού και θα οδηγούν τη χώρα στον ολοκληρωτισμό.
Η αστική δημοκρατία πρέπει γρήγορα να αντιδράσει και να εκσυγχρονιστεί. Το πώς και με ποιους, είναι το ζητούμενο. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο  τον δυτικό κόσμο.

4 Ιουν 2016

Το Ελληνικό Σοβιετικό μόρφωμα σε κατάρρευση

Του Χρήστου Δ. Παπαγεωργίου, αναδημοσίευση από μη μαδάς τη μαργαρίτα

Το 1989-1990 μελετώντας στην Ρωσία το "Σοβιετικό" σύστημα που κατέρρεε διαπίστωσα με έκπληξη ότι στην Ελλάδα είχαμε ένα παρόμοιο σύστημα για την ακρίβεια ένα ιδιότυπο Σοβιετικό μόρφωμα.
Μεγάλο γραφειοκρατικό και αναποτελεσματικό κράτος, πολλές ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις, εμπόδια και δυσφήμηση της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας κτλ κτλ.
Η προσπάθεια να μοιραστώ την αναπάντεχη διαπίστωση μου αυτή με διάφορους φίλους στην Αριστερά και την Δεξιά απέβη άκαρπη. Ήταν όλοι σίγουροι ότι στην Ελλάδα είχαμε κάποιο Καπιταλιστικό μόρφωμα και ότι εγώ απλώς υπερέβαλα.
Εγώ παρέμενα με τις απόψεις μου και θεωρούσα σταθερά ότι χωρίς βαθειά φιλελεύθερη μεταρρύθμιση η Ελλάδα θα κατέρρεε όπως κατέρρευσαν όλα τα Σοβιετικά μορφώματα.
Η πορεία της Ελλάδας στην συνέχεια είναι γνωστή με ένα μικρό διάλλειμα άγαρμπου Φιλελευθερισμού από τον Κων/νο Μητσοτάκη, ακολούθησε μια μακροχρόνια πορεία σε σταθερή Σοβιετική κατεύθυνση.
Τα καύσιμα αυτής της Σοβιετικής πορείας ήταν οι πόροι από τα διαρθρωτικά ταμεία της Ε.Ε. και τα δάνεια από την έκδοση ομολόγων σε ΕΥΡΩ. Όπως είπε όμως η μεγάλη Θάτσερ «Ο Σοσιαλισμός τελειώνει όταν τελειώσουν τα χρήματα των άλλων» και όταν οι άλλοι σταμάτησαν να αγοράζουν Ελληνικά ομόλογα το Σοβιετικό μας μόρφωμα κατέρρευσε.
Επειδή ο Σοσιαλισμός με οικονομική άνεση είναι πολύ αγαπητός ο Ελληνικός λαός έπαθε σοκ, όταν οι εταίροι μας στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ που προσέτρεξαν σε βοήθεια, αν και μας χάρισαν 100 δις, μας ζήτησαν εξισορρόπηση εσόδων – εξόδων με τα «διαβόητα» μνημόνια.
Η αγανάκτηση που ακολούθησε από τις περικοπές επί δικαίων και αδίκων έφερε τελικά στην εξουσία τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Η κατάληξη αυτή αν και δημιουργεί εύλογη δυσθυμία σε πολλούς φίλους είναι εξαιρετικά ευνοϊκή για τους παρακάτω λόγους :
  1. Κατ’ αρχήν η Ελλάδα για γεωστρατηγικούς λόγους προστατεύεται και δεν είναι τυχαίο ότι το ΔΝΤ (που συνήθως ακούει τις ΗΠΑ) αλλά και όλοι οι υπουργοί οικονομικών των ΗΠΑ συνιστούν μείωση του χρέους, ενώ το ΝΑΤΟ περιφρουρεί το Αιγαίο από τον απρόβλεπτο Ερντογάν
  2. Η πορεία της Ελληνικού Σοβιετικού μορφώματος ακολουθεί το σταθερό μοτίβο κατάρρευσης κάθε παρόμοιου συστήματος και είτε ήταν ο Σημίτης είτε ο Κώστας Καραμανλής είτε ο ΓΑΠ στην εξουσία το σύστημα θα κατέρρεε. Απλώς ο Σημίτης τα φόρτωσε στον Καραμανλή και ο Καραμανλής στον ΓΑΠ. Ακόμη και η σχετικά επιτυχημένη διετία των ΣαμαροΒενιζέλων θα είχε άσχημη κατάληξη, αφού ο λαός ήταν αγανακτισμένος, άνεργος ή με μειωμένες αποδοχές και φορτωμένος με δάνεια και υποχρεώσεις και οι λαϊκιστές οργίαζαν
  3. Το ευτύχημα προκύπτει από το γεγονός ότι το ακραία ιδεοληπτικό και λαϊκίστικο μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υποχρεώνεται να διαχειριστεί την κατάρρευση, καταρρίπτοντας έτσι το Αριστερό και Εθνικολαϊκιστικό αφήγημα περί του Ελληνικού Καπιταλισμού της Αγίας Αριστεράς και του Ελληνικού δαιμονίου που θα βρει καινούργιο σοσιαλιστικό μονοπάτι άνεσης και ευημερίας μακριά από την φιλελεύθερη και δημοκρατική Ε.Ε.
  4. Επειδή γνωρίζουν οι κυβερνώντες ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ότι χωρίς την υποστήριξη της Ε.Ε. και του ΔΝΤ η Ελληνική οικονομία θα διαλυθεί πάραυτα, με όλες τις φυσιολογικές και δυσάρεστες συνέπειες για αυτούς, υπογράφουν τα πάντα όλα.
  5. Η επόμενη ελπίζω φιλελεύθερη μεταρρυθμιστική συμμαχία υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που φυσιολογικά θα διαδεχτεί τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα έχει ένα συμφωνημένο θεσμικό πλαίσιο που θα της επιτρέψει να κάνει όλες τις αλλαγές που χρειάζεται η Ελλάδα ώστε να γίνει μια φυσιολογική Ευρωπαϊκή χώρα και να αρχίσει να παράγει πλούτο που θα εξισορροπήσει έσοδα –έξοδα μειώνοντας την απαράδεκτα μεγάλη φορολογία που όπως η βροχή πέφτει επί δικαίων και αδίκων.
Σε ένα έξυπνο στίχο διάβασα όμως ότι η βροχή αυτή πέφτει κυρίως επί του δίκαιου γιατί ο άδικος κρατάει του δίκαιου την ομπρέλα !!!
Συμπέρασμα φίλοι ηρεμήστε, αφήστε ήσυχους τους ιδεοληπτικούς ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να διαχειριστούν την αναπόφευκτη κατάρρευση του Ελληνικού Σοβιετικού μορφώματος και αύριο θα είναι μια άλλη μέρα !!!

3/6/2016
Καθ. Χρήστος Δ. Παπαγεωργίου
Διδάκτωρ του IMPERIAL COLLEGE

3 Ιουν 2016

Παραιτηθείτε!!!



Του Νίκου Ρωμανού*.
Τις τελευταίες μέρες γίνεται πολύς λόγος για μια πρωτοβουλία που έχει πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις στα social media. Μια πρωτοβουλία υπό τον τίτλο «παραιτηθείτε» που ξεκίνησε από απλούς χρήστες του Facebook και του Twitter χωρίς πολιτικές, επιχειρηματικές ή συνδικαλιστικές κηδεμονίες. Στόχος της η διοργάνωση μεγάλης αντικυβερνητικής συγκέντρωσης στο Σύνταγμα την 15η Ιουνίου.
Βλέπω ανθρώπους που ανήκουν στο 50% και δεν ψήφισαν στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις να μου μιλάνε όλο ενθουσιασμό για αυτό το εγχείρημα… Βλέπω ανθρώπους που υποστηρίζουν διαφορετικά κόμματα να συμμετέχουν με πάθος και να παρακινούν κ άλλους να στηρίξουν αυτήν την πρωτοβουλία. Βλέπω παρέες νέων που μέχρι χθες έλεγαν «είναι όλοι ίδιοι» κ απαξίωναν ολόκληρο το πολιτικό σύστημα να συζητούν για αυτήν την πρωτοβουλία.
Δεν ξέρω αν θα υπερισχύσουν τελικά τα θετικά ή τα αρνητικά που συνοδεύουν οτιδήποτε ξεκινάει αυθόρμητα από κάτω προς τα πάνω. Δεν ξέρω γιατί να γίνει την 15η Ιουνίου και όχι την 15η Σεπτεμβρίου. Δεν ξέρω αν θα συντελέσει τελικά καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην παραίτηση της κυβέρνησης ούτε αν η συγκέντρωση έχει πολλές ή λίγες πιθανότητες επιτυχίας. Δεν ξέρω αν θα καπελωθεί ή θα προβοκαριστεί από τους γνωστούς κατ’ επάγγελμα διαδηλωτές, μπαχαλάκηδες και ακραίους ή όχι. Δεν ξέρω αν θα καταφέρει να κινητοποιήσει το υγιώς σκεπτόμενο, παραγωγικό, δημιουργικό, σκληρά εργαζόμενο κομμάτι του κόσμου ή αν αντίθετα θα συσπειρώσει τους υποστηρικτές της κυβέρνησης.
Όποιος πει πως έχει τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα θα πει ψέματα!
Αυτό όμως που ξέρω είναι πως από την ημέρα που εμφανίστηκε το «Παραιτηθείτε», ο πανικός του Σύριζα διαχύθηκε με τεράστια ταχύτητα στα φίλα προσκείμενα πρωτοσέλιδα, blogs, και social media accounts.
Αυτό που ξέρω είναι πως για πρώτη φορά στον ενάμιση χρόνο πισωγυρίσματος έχουμε την ευκαιρία να αναδείξουμε πως απέναντι τους δεν έχουν ούτε το σύστημα, ούτε τα ΜΜΕ, ούτε τους ξένους, ούτε τον ανάδρομο Ερμή! Απέναντι τους έχουν μόνο τον κόσμο που αυτό-εξαπατήθηκε μαζί τους. Τον κόσμο που παρουσίαζαν ως μοναδικό τους σύμμαχο.
Αυτό που ξέρω είναι πως εδώ κ μήνες ακούω γύρω μου τους πάντες να λένε: Είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά κ να μην αντιδράει κανείς;
Ιδού η Ρόδος λοιπόν ιδού κ το πήδημα, όπως είχε πει κ σε μία από τις τελευταίες του προεκλογικές ομιλίες ο πρωθυπουργός τον (όχι κ τόσο) παλιό, καλό καιρό που «έσκιζε» μνημόνια…
Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι διαμαρτυρίες και οι συγκεντρώσεις πρέπει να είναι αποκλειστικό προνόμιο των Αριστερών, ή των κατ´επάγγελμα «διαδηλωτών»;
Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι παραγωγικοί, σκληρά εργαζόμενοι και δημιουργικοί άνθρωποι του ιδιωτικού τομέα που δεν ανήκουν απαραίτητα στην χαμηλότερη κοινωνική τάξη απαγορεύεται να κινητοποιούνται;
Γιατί πρέπει να νιώθουν ενοχικά και να απολογούνται όποτε τολμήσουν να πάνε κόντρα σε αυτόν τον άγραφο νόμο;
Γιατί πρέπει πρώτα να εξηγήσουν αναλυτικά και με στοιχεία για ποιόν ακριβώς λόγο διαμαρτύρονται και τι ακριβώς ζητούν (προσκομίζοντας αναλογιστικές μελέτες…);
Γιατί πρέπει πρώτα να πείσουν τους πάντες για το πόσο καλά το έχουν οργανώσει, πόσο εμπεριστατωμένα έχουν σκεφτεί τις πιθανές συνέπειες των αιτημάτων τους κτλ, πριν βγουν στο Σύνταγμα, όταν όλοι οι υπόλοιποι διαδηλώνουν σχεδόν εθιμοτυπικά με μεγαλύτερη ευκολία, ελαφρότητα και συχνότητα από ότι κατεβαίνουν για καφέ;
Γιατί δηλαδή προϋπόθεση για να διαδηλώσεις είναι η «άδεια» των κατ´επάγγελμα διαδηλωτών που έχτισαν πολιτικές καριέρες και «δέθηκαν» σε υπουργικές καρέκλες χάρη στην προϋπηρεσία τους αυτή;
Νόμιζα πως οι ειρηνικές διαδηλώσεις είναι δημοκρατικό δικαίωμα για όλους. Τελικά μάλλον οι επί 40 χρόνια αυτόκλητοι «υπερασπιστές» της Δημοκρατίας είναι οι χειρότεροι εχθροί της! Θέλουν Δημοκρατία α λα καρτ!
Ε λοιπόν όχι! Δεν θα τους κάνουμε το χατίρι. Η σιωπηλή πλειοψηφία απέκτησε φωνή. Και δεν με ενδιαφέρει πόσο δυνατά θα ακουστεί γιατί ακόμα κι ο ψίθυρος είναι καλύτερος από τη σιωπή! Η σιωπηλή πλειοψηφία έχει δικαίωμα να διεκδικήσει! Έχει δικαίωμα να απαιτήσει! Έχει δικαίωμα να αντιδράσει, να κινητοποιηθεί και να διαδηλώσει χωρίς να αποτελεί προϋπόθεση ή προαπαιτούμενο η επιτυχία! Δεν έχει κανέναν να φοβάται! Ούτε όσους κράξουν τα πουκάμισα, τις γραβάτες και τα κολονάτα ποτήρια, ούτε όσους καπελώσουν ή προβοκάρουν την προσπάθεια. Ίσως αν δεν ήταν τόσο φοβική να είχε βγει στους δρόμους με τα σωστά αιτήματα δεκαετίες πριν το περσινό δημοψήφισμα, αντί να ξυπνήσει στο παρά ένα της ολοσχερούς καταστροφής! Ίσως αν οι κινηματικές λογικές δεν ήταν μονοπώλιο των κρατικοδίαιτων και των ακραίων να μην είχαμε φτάσει εδώ. Δυστυχώς όμως φτάσαμε. Και εδώ που φτάσαμε δεν έχουμε την πολυτέλεια να σιωπούμε κοιτάζοντας μόνο την δουλειά μας και τις οθόνες μας!
Προσωπικά λοιπόν στις 15 Ιουνίου θα είμαι στο Σύνταγμα.
Το χρωστάω στους άνεργους φίλους μου με τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά.
Το χρωστάω στον αδερφό μου και τα δύο μου ξαδέρφια που δουλεύουν στο εξωτερικό και βλεπόμαστε μόνο μέσω Skype!
Το χρωστάω στον εαυτό μου και στις δυνατότητες μου που βαρέθηκα πια να τις θάβω για χάρη των Καρανίκων και των ιδεοληψιών τους.
Το χρωστάω στην χώρα μου γιατί δεν θέλω να την αφήσω αλλά ούτε και να νιώθω ξένος σε αυτήν!

Ο κ. Νίκος Ρωμανός είναι επιχειρηματίας – ψυχολόγος.