"Όσο αυξάνεται η γνώση μειώνεται το εγώ, ενώ όσο μειώνεται η γνώση αυξάνεται το εγώ!"

25 Αυγ 2015

Η παρακμή ως πρόταση...

Του Γιάννη Παντελάκη, από τους protagon.gr
Για κάποιον περίεργο λόγο που τα κανάλια ξέρουν, ο Βασίλης Λεβέντης εμφανίζεται στα τηλεοπτικά παράθυρα σαν ένας αξιόπιστος πολιτικός. Τον καλούν συνήθως μόνο του, κάτι που παρεπέμπει σε μια πολιτική προσωπικότητα που δεν μπορεί να ενταχθεί σ' ένα πάνελ με βουλευτές άλλων κομμάτων. Δεν είναι πια ο γραφικός που εμφανιζόταν σε trash κανάλια, έπινε τον φραπέ του σαν να βρίσκεται στο σαλόνι του και μεταμεσονύκτιες συνήθως ώρες μίλαγε μόνος του στην τηλεοπτική κάμερα βρίζοντας όσους μπορούσε και με όποιον τρόπο μπορούσε. Δεν είναι ο βαρετός αυτός κύριος που σε κάθε εκλογές ζητάει την ψήφο την οποία χρόνια τώρα δεν παίρνει.
Παρουσιάζεται σαν ο αρχηγός ενός κόμματος που όχι απλά αποτελεί μια εναλλακτική πολιτική πρόταση αλλά κάποιοι τηλεοπτικοί παρουσιαστές τον θεωρούν και περίπου ως έναν δικαιωμένο προφήτη «Τα είχατε πει εσείς κύριε πρόεδρε, τα είχατε πει...». Και αυτός που τα είχε πει κουνάει το κεφάλι με ικανοποίηση, χαμογελά και αισθάνεται πως είναι πια αυτό που πάντα ήθελε. Ένας πολιτικός που τον παίρνουν πια στα σοβαρά.
Δεν ξέρω τι έχουν στο μυαλό τους όλοι αυτοί που τον προβάλλουν. Ενδεχομένως τον αντιμετωπίζουν ως ένα θέαμα που μπορεί να πουλήσει, ιδιαίτερα σε εποχές που πολλά κανάλια δυσκολεύονται να πουλήσουν το προϊόν τους εύκολα. Ίσως να είναι αυτό, ίσως να κρύβεται η προσπάθεια μεγαλύτερης ακόμα απαξίωσης ενός ήδη απαξιωμένου πολιτικού συστήματος και προσωπικού. Ωστόσο, αυτή η ισοπέδωση που επιχειρούν όσοι τον προβάλλουν σαν κάτι το σημαντικό, αναδεικνύει το περιθωριακό αυτό στοιχείο της χώρας σαν μια πολιτική πρόταση και του δίνει πολλούς πόντους για να μπει στη Βουλή. Και παράλληλα, ας μην ξεχνάμε ποιους ευνοεί μια απολιτίκ προσέγγιση των πραγμάτων.
Σίγουρα κάποιοι θα σκεφτούν πως υπάρχουν πολλοί σε πολλά κόμματα που ξεπερνάνε τον Λεβέντη και σε γραφικότητα και σε παρακμή. Ενδεχομένως έτσι ειναι. Αλλά αυτοί οι πολλοί έχουν πιθανότητες να πάψουν να υπάρχουν αν οι ηγεσίες των κομμάτων τους, τους περιορίσουν ή οι ψηφοφόροι πάψουν να σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο. Άλλωστε, οι άλλοι γραφικοί δεν πλασάρονται ως μια αυτόνομη και σοβαρή πρόταση, αλλά είναι ενταγμένοι κάπου, όπου μπορεί να περιοριστεί και η παρουσία τους. Η ανάδειξη ενός τύπου που εύχεται να πάθουν καρκίνο εκπρόσωποι της πολιτικής ζωής, που ανήκει στην απόλυτα παρακμιακή τηλεόραση που γνωρίσαμε τα τελευταία πολλά χρόνια και που προβάλλει το καλτ ως μια εναλλακτική, δεν κάνει τίποτα περισσότερο παρά να μας βυθίζει όσο γίνεται πιο βαθιά...

22 Αυγ 2015

Οι δέκα μικροί Μήτσοι του ΣΥΡΙΖΑ

Του Ανδρέα Ζαμπούκα, από τους protagon.gr
Το πολιτικό σύστημα δεν λειτουργεί μόνο του. Υπάρχουν πάντα «πελάτες» που το στηρίζουν. Υπάρχουν άνθρωποι και κοινωνικές ομάδες που ανταποκρίνονται στις επιταγές, με αποτέλεσμα να διαιωνίζουν τον κώδικα «αξιών» του. 
Ο Τσίπρας κάνει εκλογές επειδή αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να συμμετέχουν σ' αυτές. Είναι οι ίδιοι που συμμετείχαν και στην έντεχνη δραματουργία της διάλυσης της ελληνικής οικονομίας ως θύτες ή θύματα. Πάντα πρόθυμοι να αποτελέσουν τον νέο συνομιλητή μιας διασπασμένης αλλά μονίμως   ευέλικτης «αριστεράς».
Μαζέψτε τους σε ένα τραπέζι και κεράστε τους μια μπύρα, ένα τσίπουρο ή τουλάχιστον ένα spritz...
Μήτσος, δημόσιος υπάλληλος. Συνεχίζει να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ και το σκέφτεται για Λαφαζάνη. Γι' αυτόν ο χρόνος κυλάει τελείως διαφορετικά από τους άλλους Έλληνες και το πολιτικό σύστημα δεν είναι παρά ένας τροφοδότης οργανισμός που υπερασπίζεται τα συμφέροντά του. Ψηφίζει πάντα όποιον αποθεώνει τον κρατισμό, ακόμα και αν υπαινίσσεται τη δραχμή.
Μήτσος, εκπαιδευτικός. Από τα πρώτα θύματα των δύο μνημονίων είδε τον μισθό του να χάνει περισσότερο από 30% και ταυτόχρονα, να υφίσταται την αξιολόγηση. Αλλοτριωμένος για χρόνια από την απώλεια του κοινωνικού του κύρους, ψηφίζει πλέον δαγκωτό Τσίπρα και σε ακραίες περιπτώσεις αλλοιθωρίζει προς Λαφαζάνη για ακαθόριστους λόγους.
Μήτσος, αγρότης. Κρατικοδίαιτος κι αυτός μέσω των επιδοτήσεων, έχει αναπτύξει το σύνδρομο της Στοκχόλμης με το πολιτικό σύστημα το οποίο από τη  μία δεν του επιτρέπει να αναπτυχθεί και από την άλλη τον συντηρεί. Πολύ φρέσκος ο νέος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισε απέναντι στον  γραβατωμένο βουλευτή της ΝΔ. Θα τον ξαναψηφίσει.
Μήτσος, πανεπιστημιακός. Βουτηγμένος μέσα στις ιδεολογικές του καταβολές, συντηρεί το μίσος προς το παλιό αστικό σύστημα που δεν του έδωσε περισσότερη εξουσία. Τιμωρεί με την ψήφο του και δίνει δεύτερη ευκαιρία, παρακάμπτοντας τον παραλογισμό στη διαλεκτική της σύγχρονης αριστεράς.
Μήτσος, συνταξιούχος. Δεν είδε ακόμα καμία μείωση στη σύνταξή του. Δεν είναι βέβαιο ότι θα προλάβει μέχρι τις εκλογές να τη δει. Μπερδεμένος μεταξύ θεωρίας και πράξης, θα ξαναψηφίσει Αλέξη αλλά με τίποτα Λαφαζάνη.
Μήτσος, κάτοικος Ψυχικού και Εκάλης. Ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ για τον ΕΝΦΙΑ αλλά ακόμα δεν τον έχει πληρώσει. Ανάλογα με το διανοητικό του επίπεδο, μπορεί και να στηρίξει Αλέξη. Ίσως επειδή γελάει πολύ, ίσως για να μην παραδεχτεί το λάθος που έκανε.
Μήτσος, άνεργος τριαντάρης. Θα ξαναψηφίσει γιατί τίποτα δεν άλλαξε για αυτόν. Άλλωστε, έχει την πολυτέλεια, λόγω συντήρησης από την οικογένεια, να μισεί πιο πολύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ως υπαίτιους της κατάστασής τους παρά τα καρτούν του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πιο κοντά και στην ηλικία με τον Αλέξη…
Μήτσος, πιτσιρικάς 18 έως 25. Γεννημένος «επαναστάτης»! Σε όλα ΟΧΙ. Πιο κοντά στον Λαφαζάνη παρά στον Τσίπρα, στον μηδενισμό. Στο τέλος όμως, επειδή κάτι πήρε το αυτί του για παλιές καταλήψεις του Αλέξη και επειδή η τηλεόραση θα τον δείχνει περισσότερο, θα τον ψηφίσει για να μη χάσει και τα ευρώ του μπαμπά.
Μήτσος, φανατικός αντιμνημονιακός. Ε, αυτόν πάει τον έχασε ο Αλέξης. Ψηφίζει Λαφαζάνη και δυσκολεύεται να πιστέψει πως ο Τσίπρας μπορούσε να ξεκαρδίζεται στα γέλια και να ψηφίζει μνημόνια. Αδυνατεί πραγματικά να καταλάβει γιατί οι δανειστές δεν υπέκυψαν στις απαιτήσεις της επανάστασης για να αλλάξει ο Αλέξης την Ευρώπη και τον πλανήτη μαζί.
Μήτσος, ο «Μυκονιάτης». Καμία διαφοροποίηση. Ό,τι ξόδευε, ξοδεύει και τώρα. Γι' αυτόν ο Αλέξης είναι πια ο κυρίαρχος του star system. Λαμπερός, τηλεοπτική περσόνα, επαναλαμβανόμενη εικόνα παντού, έτοιμος να αλώσει τις «πίστες». Μεταξύ Παντελίδη και Αλέξη, ο δεύτερος θα έκανε μεγαλύτερο χαμό στο μαγαζί.
Άντε να δούμε πού θα μας βγάλουν κι αυτές οι εκλογές. Αλλά πάντα κάνουμε ακριβώς το ίδιο λάθος, πιστεύοντας ότι η κίνηση των επιμέρους πραγμάτων από μόνη της, θα βελτιώσει τη μεγάλη πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Ψευδαίσθηση. Όλα βρίσκονται γύρω μας, σε μια ανεπαίσθητη συγκυρία προθέσεων μεταξύ φίλων, γνωστών και συμπολιτών μας. Αυτοί ήταν, είναι και θα είναι πάντα οι συνομιλητές των σοβαρών ή των πονηρών πολιτικών. Αυτοί θα καθορίζουν, με την ανοχή ή την παρότρυνσή τους το επίπεδο του πολιτεύματος και την ποιότητα των ανθρώπων που το διαχειρίζονται. Και δυστυχώς για τους άλλους, είναι πάντα οι περισσότεροι…

20 Αυγ 2015

Η μεγαλύτερη Πολιτική Απάτη της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας

Αναδημοσίευση από το eyedoll.gr

Τις τελευταίες εβδομάδες, και σίγουρα μετά την...αποφράδα ημέρα της Αριστεράς, τη 12η Ιουλίου,έχουμε ακούσει πολλές συγγνώμες και πολλές μετάνοιες από τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ.
Και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, και από τον μπάρμπα Αλέκο Φλαμπουράρη και από τον Σκουρλέτη, και από τον Χαϊκάλη.

Όλοι τους λένε με απλότητα σαν να μη συμβαίνει τίποτε: «Κάναμε λάθος στις προβλέψεις μας, είπαμε δυο κουβέντες παραπάνω, υποσχεθήκαμε πράγματα πάνω από τις δυνάμεις μας, υπερεκτιμήσαμε τις δυνάμεις μας, δεν μας βγήκαν και οι διεθνείς συμμαχίες».

Με τα λόγια αυτά πιστεύουν ότι «καθάρισαν» με τον κόσμο, με το μνημόνιο, με τις κωλοτούμπες τους, με την εγκληματική τους πολιτική. Πιστεύουν ότι έτσι κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό, του πουλάνε το παραμύθι του φτωχού πλην τίμιου αριστερού, που πολέμησε τον κακό ξένο, είχε καλές προθέσεις, αλλά ήταν πάνω από τις δυνάμεις του.

Πιστεύουν ότι καθαρίζουν και με την καταστροφή της οικονομίας, τα 40 και πλέον δισ. που φορτώθηκε το χρέος, τις μειώσεις στις συντάξεις, τα νέα φορολογικά μέτρα, τον εξευτελισμό της χώρας και το νέο μνημόνιο τριετίας, που μέχρι πριν μερικούς μήνες η χώρα πραγματικά δεν είχε ανάγκη.
Νομίζουν ότι θα ξεπεράσουν και τον προσωπικό τους εξευτελισμό που έγιναν κι αυτοί μέσα σε μια νύχτα «γερμανοτσολιάδες», «προδότες», «μνημονιακοί», «τσιράκια» του Σόιμπλε.

Με την απλότητα που χαρακτηρίζει τους ανίδεους, τους τεμπέληδες, τους άσχετους και βεβαίως τους επικίνδυνους, βγαίνουν στα κανάλια για να κερδίσουν τη συμπάθεια:
Ο μπάρμπα Αλέκος μιλώντας για τα «εγγόνια» του, δηλαδή τα παιδιά του Τσίπρα.
Ο Χαϊκάλης παίζοντας τον καλύτερο ρόλο της καριέρας του, αυτόν της μετανοηθείσας παρθένας, «έλιωσε» στις συγγνώμες.

...Ενώ, το καλύτερο η κυβέρνηση, το έχει αφήσει για τους άλλους.
Για παράδειγμα στον Σκουρλέτη, που ανακοίνωσε το «λουκέτο» στις Σκουριές προκειμένου να αποσπάσει τα συγχαρητήρια του Τσίπρα και όλοι μαζί να υφαρπάξουν ξανά τις ψήφους των κατοίκων που αντιδρούν στην επένδυση.
Ασχέτως αν μετά τις εκλογές η επένδυση θα ξεκινήσει, αφού υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις.

Αλλά και με την υπόθεση των 14 αεροδρομίων. Τι ωραίο θέατρο.
Αυτοί που έβαλαν την υπογραφή τους στην αποκρατικοποίηση την οποία έβριζαν, βγήκαν και είπαν ότι θα ζητήσουν επαναδιαπραγμάτευση των όρων, έτσι για να πουλήσουν στον ελληνικό λαό νέα «σκληρή διαπραγμάτευση.
Τώρα, αν φύγουν οι Γερμανοί και δεν εισπράξει η κυβέρνηση το 1,2 δισ. ευρώ και τις μείνουν τα αεροδρόμια με τις άθλιες τουαλέτες που λέει και ο Χ. Ντίξον, τι θα βρουν να πουν;
Πώς θα καλύψουν την τρύπα στα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις; Με νέα μέτρα;

Με τις ψεύτικες συγγνώμες, τα ψεύτικα παζάρια και τις ψεύτικες υποσχέσεις στους κατοίκους των Σκουριών που τους ψήφισαν, θέλουν να τους ξανακάνουν ΣΥΡΙΖΑ.
Να ξεχάσει ο κόσμος τι συνέβη και να πάει σαν τα πρόβατα να ξαναψηφίσει Αλέξη και Πάνο, που μάλλον θα επισημοποιήσουν το γάμο τους αφού οι «ψεκασμένοι» δεν θα δουν ξανά Βουλή.
Θα τους φάει ο...Λεβέντης, ο οποίος λεβέντικα βγήκε και είπε ότι θα συνεργαστεί με τον Τσίπρα.
Γιατί πώς αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα φτιάξει μαξιλάρια;

Ο Τσίπρας παίζει στα δάκτυλα τις πολιτικές εξελίξεις, ετοιμάζει αιφνιδιασμούς, κολπάκια, ακόμη και ψήφο εμπιστοσύνης εντός του τριημέρου, ώστε να φορτώσει στους Λαφαζάνηδες τον «μουτζούρη» των πρόωρων εκλογών.

«Με εκβιάζει ο Λαφαζάνης, η Ζωή, ο Βαρουφάκης», θα πει ο Αλέξης και θα καθαρίσει, αφού ο κόσμος θα πέσει στα γόνατα και θα κλάψει για το αδικημένο και κυνηγημένο αγόρι της αριστεράς.
Μιας και δεν θα έχουν έρθει τα χαράτσια και οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, ο ελληνικός λαός πιο...χαλαρός από τα μπάνια και τα τσίπουρα, θα πάει στις 13 ή 20 του Σεπτέμβρη να δώσει λαϊκή εντολή στον Τσίπρα για να εφαρμόσει το Μνημόνιο.

Να θυμίσουμε ότι αν κερδίσει τις εκλογές θα είναι ο μοναδικός στα παγκόσμια χρονικά πολιτικός, που εκλέγεται την πρώτη φορά γιατί πολέμησε το μνημόνιο και τη δεύτερη γιατί το υπηρέτησε πιστά.

Που πάει αυτή η χώρα; Μέχρι πότε θα τρώει τόσο κουτόχορτο;
Πώς μπορεί ο ελληνικός λαός να ξεγελιέται τόσο εύκολα και ένας πολιτικός τυχοδιώκτης να τον στήνει στη γωνία και να τον κοροϊδεύει;
Άραγε θα υπάρξει αντίδραση στην μεγαλύτερη πολιτική απάτη της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας ή για άλλη μια φορά ο ελληνικός λαός θα είναι άξιος της μοίρας του;