"Όσο αυξάνεται η γνώση μειώνεται το εγώ, ενώ όσο μειώνεται η γνώση αυξάνεται το εγώ!"

19 Αυγ 2014

Δάσκαλος χωρίς όνομα ψάχνει κενά

Του Ανδρέα Ζαμπούκα, από  τους protagon.gr
Ως το τέλος Αυγούστου, το υπουργείο Παιδείας σκοπεύει να συμπληρώσει τις θέσεις των εκπαιδευτικών. Οι διαδικασίες είναι γνωστές εδώ και πολλά χρόνια. Πρώτα οι διευθυντές στέλνουν τις ανάγκες του σχολείου τους, στη συνέχεια προκύπτουν τα κενά και στο τέλος γίνονται, πάντα καθυστερημένα, οι απαραίτητες μετακινήσεις. Το μόνο που άλλαξε τα τελευταία χρόνια είναι η ηλεκτρονική καταγραφή των αναγκών και η ταχύτερη διασταύρωση των αιτήσεων.
Σκεφτόμουν πόσο απρόσωπο είναι και εκ των πραγμάτων, και ανεύθυνο το σύστημα, για την οργάνωση μιας εκπαιδευτικής μονάδας. Πάντα ήμουν από αυτούς που πίστευαν ότι ο διευθυντής κάθε σχολείου θα έπρεπε από τον Ιούνιο, να είχε πανέτοιμο τον φάκελο με τον προγραμματισμό της επόμενης χρονιάς και να τον είχε καταθέσει στη Διεύθυνση. Όλα να είχαν τελειώσει από τέλος Ιουνίου! Προσωπικό, εγγραφές (από Απρίλιο), εκπαιδευτικά σχέδια, τα πάντα! Όχι μόνο δεν δίνεται μια τέτοια προοπτική στην εκπαίδευση αλλά συνεχίζουν ακόμα, να παλινδρομούν στις τακτικές διευθέτησης των προβλημάτων.
Το πρώτο μεγάλο ολίσθημα είναι που οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζονται ως νούμερα! Αν δηλαδή κάποιος έχει προσφέρει μέγιστες υπηρεσίες στο σχολείο του, δεν μπορεί να αξιολογηθεί η θέση του, παρά μόνο ως αριθμός σειράς. Τι κι αν όλη η σχολική κοινότητα πίνει νερό στο όνομα του, τι κι αν οι μαθητές τον λατρεύουν ή ο διευθυντής τον θεωρεί απαραίτητο; Θα μετακινηθεί αλλού, επειδή μειώθηκαν οι ώρες και προηγείται άλλος συνάδελφος, πιο παλιός, να τις αναλάβει. Όλοι θεωρούνται «ισότιμοι» απέναντι σε μια λίστα που έχει μεν ονόματα. Δεν αντιπροσωπεύουν όμως ταυτότητες αλλά αριθμούς! Στη πραγματικότητα, γράφεις στα παλιά σου παπούτσια μαθητές, γονείς και διευθύνσεις, χωρίς να υπολογίζεις τη γνώμη τους.
Το άλλο κακό, είναι που ακόμα κι αν ο διευθυντής θέλει να προετοιμάσει έγκαιρα την επόμενη χρονιά, δεν μπορεί εξαιτίας των κενών θέσεων. Όσοι φιλότιμοι και «ονειροπόλοι» μπήκαν στον κόπο, γρήγορα τα παράτησαν και απογοητεύτηκαν από τις ανατροπές των κενών και των συνεχών αλλαγών.
Και τέλος, η συνεχής απαξίωση της προσωπικότητας του δασκάλου είναι επώδυνη για όλο το σύστημα. Ουσιαστικά, ζητάς από κάποιον άνθρωπο που ξόδεψε απεριόριστο χρόνο να οργανώσει βιβλιοθήκες, προγράμματα, αυτόν που κέρδισε διαγωνισμούς καινοτομίας, που ξεκίνησε φιλόδοξα σχέδια με τα παιδιά, να τα παρατήσει όλα και να τρέχει σε άλλο σχολείο. Πόσα τον πληρώνεις για να γίνεται «γυρολόγος» και πόσες αντοχές νομίζεις ότι έχει να τα υφίσταται όλα;
To σύστημα είναι συγκεντρωτικό! Και όπως όλα τα συγκεντρωτικά συστήματα, δεν εξυπηρετεί τον πολίτη. Ο δάσκαλος είναι πρόσωπο και έχει ταυτότητα. Και τις ταυτότητες μόνο οι κοινότητες τις αξιολογούν, όχι οι λίστες και τα νούμερα. Αν αυτός που διοικεί το σχολείο, δεν έχει στη διάθεσή του το προσωπικό που χρειάζεται, ποτέ δεν θα μπορέσει να βελτιώσει το έργο του. Γιατί έχει να επιτελέσει μια σπουδαία αποστολή κάθε χρονιά, που η πολιτεία του αναθέτει τη μόρφωση 300 παιδιών. Αν τον εμπιστεύεσαι, άσ’ τον ελεύθερο να κάνει τη δουλειά του και μετά αξιολόγησέ τον.
Διαλέξτε, επιτέλους, αν θέλετε σπουδαίους δασκάλους ή κακόμοιρα ανασφαλή ανθρωπάκια που συμπληρώνουν αιτήσεις για να μη χάσουν τη θέση τους. Μόνο σε πρόσωπα εμπιστεύεσαι το παιδί σου, όχι σε νούμερα και αριθμούς!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου