Από το 2009 η χώρα αυτή βιώνει μια πρωτόγνωρη οικονομική και δημοσιονομική κρίση με πολλαπλές προεκτάσεις στον κοινωνικό και πολιτικό της βίο. Αντιλήψεις χρόνων σαρώθηκαν με βίαιο τρόπο, εδραιωμένες βεβαιότητες ανατράπηκαν εν μια νυκτί και παγιωμένες πρακτικές σε όλα τα επίπεδα αποδεικνύονται σήμερα απελπιστικά ανήμπορες να μας απαλλάξουν από το βραχνά του Μνημονίου και να μας οδηγήσουν ξανά στο δρόμο της ανάπτυξης.
Την ίδια ώρα η κρίση αυτή φέρνει στην επιφάνεια, με τον πιο επιτακτικό τρόπο, την ανάγκη της συνεργασίας και της αλληλεγγύης στους κόλπους της κοινωνίας, προκειμένου οι πολίτες της να μπορέσουν να επιβιώσουν και να ξαναστήσουν όρθιες τις ζωές τους. Κοινωνικά παντοπωλεία και ιατρεία, αθόρυβες κινήσεις στήριξης άπορων οικογενειών από τις δωρεές απλών συμπολιτών μας, ενεργοποίηση των οικογενειακών και συγγενικών δικτύων αλληλοβοήθειας, κινήματα και δίκτυα πολιτών, όλα αυτά εντάσσονται στην λογική ενός πρωτόλειου κοινοτισμού, ο οποίος έρχεται να μαζέψει τα απόνερα του κραιπαλικού και ξιπασμένου ατομικισμού των τελευταίων 30 ετών.
Και ενώ τα δείγματα αυτά γραφής της κοινωνίας μας δημιουργούν ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον, στο φθαρμένο παλκοσένικο της πολιτικής μας ζωής συναθροίζονται τον τελευταίο καιρό κακομαθημένα βουτυρόπαιδα, άσκαστοι και ανεπάγγελτοι πολιτικάντηδες, μικρομέγαλοι τσαμπουκάδες, επαγγελματίες φασαρτζήδες, αθεράπευτοι εραστές της κραυγάζουσας αντιπολίτευσης και πατριώτες της κακιάς ώρας, οι οποίοι απορρίπτουν διαρρήδην τη κυβερνητική συνεργασία , επικαλούμενοι τα θολά και παρωχημένα ιδεολογήματα της φυλής τους και επιλέγουν τον κοινοβουλευτικό ανταρτοπόλεμο ως μέσο κατάληψης της εξουσίας. Την ώρα που καλούν την κοινωνία να συνεργαστεί και να δείξει αλληλεγγύη στα αδύναμα μέλη της αυτοί επιμένουν να στοιχίζονται πίσω από τις παλαιοκομματικές λογικές της στείρας άρνησης και της μόνιμης καταγγελίας του αντιπάλου.
Μιλάνε συνεχώς στο όνομα του έθνους και του λαού και την ίδια στιγμή διαιρούν το εκλογικό σώμα σε φθαρμένους , φοβισμένους και λοβοτομημένους πολίτες, από την μία, που βαρύνονται με το προπατορικό αμάρτημα του δικομματισμού και δεν δικαιούνται δια να ομιλούν και σε άφθαρτους, άφοβους και συνειδητοποιημένους πολίτες από την άλλη, οι οποίοι μας προέκυψαν δια της μεθόδου της παρθενογένεσης και έχουν το αποκλειστικό δικαίωμα στην πολιτική κριτική και τη κυβερνητική πρόταση.
Ανακάλυψαν στα στερνά τους το Ρουσώ και φαντασιώνονται πως υπάρχει μια γενική αντιμνημονιακή βούληση στον ελληνικό λαό, της οποίας γνήσιοι εκφραστές είναι μονάχα οι ίδιοι. Με το εκλογικό τους νουμεράκι παραμάσχαλα διεκδικούν το ρόλο του εθνοσωτήρα και του κατόχου της μίας και αποκλειστικής αλήθειας, ξεχνώντας όμως πως οι γενικές βουλήσεις και τα συναφή τσουβαλιάσματα της κοινωνικής ποικιλομορφίας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε λαιμητόμους και ολοκληρωτισμούς. Η βασική αρχή κάθε δημοκρατικού πολιτεύματος πως «κανένας δεν πρέπει να κακοποιείται εξαιτίας των απόψεών του», καθώς και η θεμελιακή αρχή κάθε πολιτισμένης κοινωνίας περί σεβασμού της διαφορετικότητας αποτελούν ψιλά γράμματα για δαύτους. Όταν λοιπόν δε σέβεσαι την αντίθετή μου άποψη και με κατηγορείς ως φοβισμένο ανθρωπάκι που επιλέγει τις ολιγαρχίες και τα συμφέροντά τους αντί της αγνής και άσπιλης Αριστεράς σου, τότε έχω κάθε δικαίωμα ως πολίτης αυτής της χώρας και ως ισότιμο μέλος αυτού του λαού να σε κατηγορήσω και εγώ με τη σειρά μου για πολιτικό τυχοδιωκτισμό του χειρίστου είδους και για αθέμιτο αριβισμό.
Στην Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μας, των δεκάδων διαφορετικών συμφερόντων, των εκατοντάδων διαφορετικών προσεγγίσεων, των χιλιάδων διαφορετικών αντιλήψεων και των εκατομμυρίων διαφορετικών ανθρώπων οι πολιτικές αντιπαραθέσεις γίνονται με όρους σχετικής πλειοψηφίας και οι πολιτικές διευθετήσεις επιτυγχάνονται μέσα από τη σύγκλιση και τη σύνθεση των διαφορετικών απόψεων. Σε μια κομβική στιγμή για τη χώρα μας το εκλογικό σώμα επιμέρισε τη νομιμοποίησή του σε επτά κόμματα και επτά διαφορετικά κυβερνητικά προγράμματα, δίχως να επικροτήσει με τρόπο εκκωφαντικό κάποιο από τα κόμματα αυτά.
Ο πολλαπλασιασμός της εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ θα συνιστούσε πράγματι εντυπωσιακή ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και θα δημιουργούσε συνθήκες πολιτικής και ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς- έστω και με αυτό το 27%- μόνο αν γινόταν σε προμνημονιακές εποχές, σε εποχές δηλαδή σχετικής ευημερίας. Σε μνημονιακές εποχές, αντίθετα, ο πολλαπλασιασμός αποτελεί λογική συνέπεια της εξακολουθητικής αφαίρεσης των εισοδημάτων και της συνεχούς προσθήκης φορολογικών βαρών και χαρατσιών στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις . Όταν υπόσχεσαι την κατάργησή τους φυσικό και επόμενο είναι να ανεβαίνεις και να δρέπεις εκλογικούς καρπούς. Και, φυσικά, όταν δεν έχεις κυβερνητικό πρόγραμμα και αυτά που λες είναι εκτός τόπου και χρόνου έχεις την ιερή υποχρέωση απέναντι στους κολλητούς σου να παραμείνεις στην αντιπολίτευση για να συνεχίσεις να δρέπεις αυτούς τους καρπούς. Η σκληρή πραγματικότητα της πολιτικής εξουσίας δεν έχει καμία σχέση με τις παιδικές χαρές στις οποίες είσαι μαθημένος. Στις εκλογικές αναμετρήσεις, λοιπόν, του Μαίου και του Ιουνίου αναμετρήθηκαν δυο ριζικά αντίθετες κυβερνητικές πολιτικές και ο επάρατος δικομματισμός εξασφάλισε τη σχετική πλειοψηφία και τερμάτισε πρώτος. Όλες οι άλλες αναγνώσεις του εκλογικού αποτελέσματος εγγράφονται στην λογική του κομματικού οπαδισμού και της ανάγκης των κομματικών ηγεσιών για στιγμιαίο χειροκρότημα και εφήμερες επευφημίες από τα κομματικά τους ακροατήρια.
Σε αυτές τις συνθήκες κρίσης όλες οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις καλούνται να επωμιστούν το βάρος που τους αναλογεί και να επιχειρήσουν τις απαιτούμενες συγκλίσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Καλούνται να βγουν μπροστά, να συνομολογήσουν το νέο κοινωνικό συμβόλαιο με τον λαό, στη βάση συγκεκριμένων δομικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων και να αφήσουν τις ανεύθυνες πολιτικές δυνάμεις στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ανοητολογούν και να ψελλίζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ψεύτικα.
Το σύνδρομο της Σταχτοπούτας αποτελεί άλλωστε επαχθές φορτίο για τους χτικιάρικους κυβερνητικούς τους ώμους. Τους χαρίστηκε από κολοφαρδία το αντιμνημονιακό γοβάκι και αντί να διεκδικούν παλατιανές συνήθειες και να απαιτούν κυβερνητικές ευθύνες αυτοί επιμένουν να συμπεριφέρονται σαν κοινές πλύστρες και να ασχολούνται μονίμως με τα άπλυτα των άλλων. Τα οφέλη από τις επιχειρούμενες αλλαγές και η σταδιακή ανασυγκρότηση της χώρας θα αποκαλύψουν με τον καιρό την ανευθυνότητα των δημαγωγών, οι οποίοι ως άλλοι Δαναοί φέρνουν δωράκια στον λαό και ευαγγελίζονται μια νέα Ελλάδα βασισμένη στις συντεχνίες, στους συνδικαλισμούς και στα εδραιωμένα συμφέροντα μιας παρασιτικής Ελλάδας που δεν θέλει να αλλάξει απολύτως τίποτα.
Αφήστε τους στα κεραμίδια της αξιωματικής αντιπολίτευσης να παίζουν με τα ξύλινα στρατιωτάκια τους, παραταγμένα στα πρωτευουσιάνικα πεζοδρόμια και να επιχειρούν με επαναστατικές ασκήσεις επί χάρτου και σπασμωδικά γιουρούσια να ανακαταλάβουν την εξουσία . Εσείς έχετε χρέος να κυβερνήσετε και να αλλάξετε τα πάντα. Ήρθε η ώρα της ευθύνης για όλους σας..
Του Τάσου Φούντογλου, από aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου