Ο τρόπος με τον οποίο βαθμολογώ έναν πολιτικό στο μυαλό μου είναι να φανταστώ άμα μπορώ να πιω ένα καφέ μαζί του και να κάνουμε έναν ειλικρινή διάλογο, διασταυρώνοντας απόψεις με επιχειρήματα και το αν συμφωνούμε ή όχι, έρχεται δεύτερο.
Παραδείγματα τέτοια είναι ο Μπαράκ Ομπάμα, ο Τζάστιν Τρυντώ, ο Γκι Φερχόφστατ και ο Νικ Κλεγκ. Αυτό δεν μπορώ να το φανταστώ να γίνεται με τον Αλέξη Τσίπρα. Τον έχω στον μυαλό ως κάποιος που δεν θα με κοιτάει στα μάτια, θα νιώθει άβολα με τον συνομιλητή του, θα αποφεύγει κάθε ερώτηση που θα τον κάνει να κάνει νευρικό και θα φύγει πριν τελειώσει η κουβέντα χωρίς να με χαιρετήσει.
Η συνεχής προστασία που προσφέρει η πολιτική φούσκα, κατά την άποψη μου κάνει τους πολιτικούς χειρότερους. Γιατί ο τολμηρός πολιτικός δεν είναι αυτός που από ένα βάθρο και μπροστά σε μια κάμερα θα εξαπολύσει σκληρά λόγια προς κάθε κατεύθυνση αλλά αυτός που θα κατέβει στο επίπεδο συννενόησης αυτών που κυβερνά και χρωστά αυτά που υποσχέθηκε.
Κοντεύουμε δύο χρόνια διακυβέρνησης με το πολιτικό ιδίωμα κάποιου είδους αριστεράς μαζί με ένα μια λαϊκή δεξιά, που κάποτε τους ένωνε ο νεφελώδης προσδιορισμός του «αντιμνημονιακού τόξου» και που τώρα απλά συνήθισαν να είναι στο ίδιο καφενείο. Ο Αλέξης Τσίπρας που κατάφερε να μετατοπίσει το δικομματικό εκκρεμές – κατά 360 μοίρες για να επικαλεστούμε τα λόγια του – με ένα σωρό παραμυθένιες υποσχέσεις, απέσπασε την ψήφο ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας, σίγουρα ενός μεγάλου μέρους από τους μισθοδοτούμενους του δημοσίου και μιας νεολαίας θυμωμένης μεν αλλά σε καθεστώς γενικής σύγχυσης δε. Ενθουσιαστήκαμε για λίγες μέρες με τους πολιτικούς όρκους και την – δήθεν – αποποίηση της βουλευτικής λιμουζίνας,
Μερικοί τον αποκαλούνε χαρισματικό. Εγώ παρατηρώ ακριβώς το αντίθετο. Σαραντάρης στην ηλικία αλλά μιλάει σαν μικροαστός συνταξιούχος, που όλη την ζωή του δεν ενδιαφέρθηκε να γνωρίσει και να τα κατανοήσει περισσότερο τον κόσμο γύρω του αλλά έδωσε μεγάλη έμφαση στα δικά του προνόμια και της «οικογένειας» του. Αταξίδευτός, αδιάφορος για τις επιτυχίες των άλλων και ιδιαίτερα κυνικός.
Γιατί κυνικός; Από την πλήρη περιφρόνηση που έχει για αυτούς που δεν ανήκουν στην κλειστή ομάδα προστατευόμενων από το κόμμα του που διαφαίνεται να είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ και λοιπών κρατικών οργανισμών, και οι ακριβοπληρωμένοι συνταξιούχοι που ζουν βάρος όλων μας. Η πλήρης αδιαφορία προς τους ιδιωτικούς υπάλληλους, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους άνεργους, τους εμιγκρέ, τους πρόσφυγες και τους άστεγους δείχνει πόσο καπηλεύτηκε τον όρο «αριστερά» για να επιδείξει ευαισθησία όταν ουσιαστικά είναι προστάτης των ήδη προνομιούχων στην χώρα.
Η μεγαλύτερη ζημιά που έκανε ο Αλέξης Τσίπρας είναι να κατευθύνει όλο τον θυμό και την απογοήτευση των Ελλήνων προς τα έξω. Οι παθογένειες του ελληνικού κράτος, η σπατάλη, έλλειψη δημοσιονομικής ευθύνης, το υπερβολικό κόστους του δημοσίου, οι φόροι και τα τέλη χωρίς αντίκρισμα, δεν αποτελούν πρόβλημα κ. Έλληνα. Φταίει η Ευρώπη και «εμείς απλά σας προστατεύουμε από αυτήν» (αλλά θέλουμε τα ζεστά ευρωλεφτάκια τους την ίδια ώρα). Αυτό είναι το δόγμα «Τσίπρα» και φοβάμαι οτι θα πάρει μια γενιά να φύγει αυτή η κολώνια.
Και για να απαντήσουμε για άλλη μια φορά ότι ναι, δεν φταίει ο τωρινός πρωθυπουργός για την ύφεση και την πολιτική που έφερε την χώρα στα μνημόνια αλλά η πολιτική του είναι ακριβώς η πολιτική που κάνει την έξοδο από τα μνημόνια εντελώς αδύνατη. Διότι η πολιτική του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι να μειωθεί το χρέος διορθώνοντας τις παθογένειες αλλά απλά να μην πληρωθεί. Και φανταστείτε τώρα που πληρώνουμε και ακόμη να μας εμπιστευτούν οι αγορές, πόσο αυτό δεν θα γίνει όταν σταματήσουμε να εξυπηρετούμε το χρέος που δημιουργήσαμε με τις πολιτικές που ακόμη υιοθετούμε.
Για το πόσο ο Αλέξης Τσίπρας κατανοεί το πως δουλεύει μια δυτικού τύπου οικονομία δεν θα σχολιάσω γιατί δεν θέλω να σας τρομάξω περαιτέρω. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι πραγματικός άνθρωπος, αλλά ανδρείκελο του εαυτού του. Δεν είναι ούτε κακός, ούτε καλός. Είναι δημιούργημα της δικιάς μας σύγχυσης και τυφλής ελπίδας, του αγώνα που αγωνίζονται όσοι έχουν τον χρόνο που άλλοι δεν έχουν διότι πρέπει να προσπαθήσουν να βάλουν ψωμί στο τραπέζι την επόμενη μέρα. Αυτούς του άλλους, δεν τους εκπροσωπείς κυνικέ κ. Τσίπρα, και το ξέρεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου