"Όσο αυξάνεται η γνώση μειώνεται το εγώ, ενώ όσο μειώνεται η γνώση αυξάνεται το εγώ!"

24 Αυγ 2011

Κομματικός μικρόκοσμος εναντίον αλλαγών

Το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ πραγματικά ευρωπαϊκό, αν δεν σταματήσει το φαινόμενο της ηγεμονίας των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων που ξεκίνησε μετά τη μεταπολίτευση. Πουθενά στον κόσμο δεν συναντάται το άθλιο θέαμα με τα τραπεζάκια των παρατάξεων, στα οποία συνδικαλιστές υποδέχονται τους πρωτοετείς φοιτητές και αναλαμβάνουν ουσιαστικά την υποδοχή τους στο πανεπιστήμιο. Ας μην συζητήσουμε για τα πανό, τις τοιχοκολλημένες ανακοινώσεις ή τους φοιτητοπατέρες που μπαίνουν μέσα στην αίθουσα και διακόπτουν τα μαθήματα για να «κάνουν ανακοινώσεις». Ολα αυτά είναι συμπτώματα βαθιάς αρρώστιας στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
Το νομοσχέδιο για τις αλλαγές στην Παιδεία μπορεί να έχει αρκετά προβλήματα, ειδικά στην ασάφειά του γύρω από τον ρόλο του τμήματος ή τη λειτουργία των συμβουλίων διοίκησης.
Είναι όμως εξαιρετικά θετικό και σημαντικό ότι προβλέπει την κατάργηση της ψήφου των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές και την καθιέρωση λίστας που καταργεί στην πράξη τις φοιτητικές παρατάξεις. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι σοβαροί άνθρωποι, με αριστερή μάλιστα και αντιστασιακή προέλευση, συμφωνούν πως η ψήφος των φοιτητών έγινε από εργαλείο δημοκρατίας μηχανισμός συναλλαγής, εκβιασμών και αδιαφάνειας στο πανεπιστήμιο. Ούτε βέβαια είναι τυχαίο ότι ανάλογος θεσμός δεν συναντάται σε καμία ώριμη δημοκρατία και σε κανένα καλό εκπαιδευτικό σύστημα.
Είναι κρίμα που η Νέα Δημοκρατία δεν στηρίζει αυτή την άκρως απαραίτητη μεταρρύθμιση στην Παιδεία. Οι θέσεις του κόμματος και της ΟΝΝΕΔ σε θέματα όπως το άσυλο είχαν δημιουργήσει ελπίδες για μια θετική και υπεύθυνη στάση. Τώρα όμως φαίνεται ότι επικράτησε πάλι ο κομματικός μικρόκοσμος, θυσιάζοντας για άλλη μια φορά τη συναίνεση σε ένα τόσο μεγάλο θέμα στον βωμό των κομματικών συμφερόντων. Το έκανε στο παρελθόν βεβαίως και το ΠΑΣΟΚ με το άρθρο 16 και τον νόμο της κ. Γιαννάκου, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για μια ακόμη επίδειξη ανωριμότητος του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο αδυνατεί να επωμισθεί επιτέλους το κόστος και να διορθώσει όσα εγκληματικά έγιναν από τη δεκαετία του 1980 και μετά σε αυτή τη χώρα.

Του Αλέξη Παπαχελά, από την Καθημερινή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου