Προδοσία, βλακεία ή τρέλα;

[Αριστερά του τίποτα ή Αριστερά της φρεναπάτης;]

του Αναγνώστη Λασκαράτου, από Ροϊδη και Λασκαράτου Εμμονές

Αυτή η αργή οικονομική δολοφονία της χώρας από την Αριστερά του πελατειακού κράτους, από μια Αριστερά που επωφελήθηκε και καρπώθηκε τα ράκη της τραγωδίας που προκάλεσε ο παλιός δικομματισμός, που ενδιαφέρεται όχι για το ψωμί και τη δουλειά του άνεργου αλλά για τον καφέ του κρατικού επαγγελματία συνδικαλιστή, τα προνόμια του κάθε λογής ένστολου, την καλοπέραση του πορνο-μητροπολίτη, τα ασύστολα δάνεια του αεριτζή επιχειρηματία και του καλοπερασάκια μικροαστού, το εφάπαξ του (συγγενή) υπαλλήλου της Βουλής, τη βουλευτική αποζημίωση του προφυλακισμένου Χρυσαυγίτη και του ανεπάγγελτου επαγγελματικού στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, από την Αριστερά που συνεργάζεται με τις πιο καρτουνίστικες φιγούρες της Ακροδεξιάς και μας απειλεί με το σκιάχτρο του Μιχαλολιάκου δηλώνοντας επίσημα πως κουκουλώνει τα οικονομικά σκάνδαλα για να μην έλθουν τάχα οι Ναζιστές, την εθνολαϊκιστική Αριστερά των πολεμικών ελικόπτερων, των τσάμικων, των παρελάσεων και της αφορολόγητης βασιλικής υποδοχής και θλιβερής περιφοράς άγνωστης ταυτότητας, εποχής και φύλου λατρευτικών φετίχ, την ακκιζόμενη και ναρκισσευόμενη Αριστερά που δεν ξέρει τις λέξεις επιστημοσύνη, Διαφωτισμός, ειρηνική συνεργασία των λαών, παραγωγικότητα, συλλογική εθνική προσπάθεια, αξιοπρεπής λιτότητα, αλληλεγγύη, απόδοση Δικαιοσύνης, δήμευση των λάφυρων της ληστείας, δίκαιη κατανομή βαρών και αμοιβών, της κρατικοδίαιτης, ακραία συστημικής, καφενόβιας, ποδοσφαιρικής, πολυλογούς και πανηγυριτζίδικης Αριστεράς, όπου και να οφείλεται, σε προδοσία, σε βλακεία ή σε τρέλα, μπορεί να έλθουν έτσι τα πράγματα που θα αντιμετωπιστεί στο μέλλον με ένα μόνο τρόπο: Ειδικό δικαστήριο. 

Δεν μιλάμε εδώ για τη βλακεία του Γιωργάκη και για την τεμπελιά του Καραμανλή, μιλάμε, τώρα που ξέρουμε, για μια συνειδητή καταστροφή που προκαλείται από μια εκδικητική, συμπλεγματική δράκα ρεβανσιστών νοσταλγών του Στάλιν, του Χότζα και του Μιλόσεβιτς, θαυμαστών του Πούτιν, μια συνωμοσία κακών και φθονερών ανθρώπων που θυμούνται τον Χόνεκερ τον Τσαουσέσκου και τον Πολ Ποτ, που πειθαναγκάζουν έναν κακομαθημένο κουτοπόνηρο καριερίστα νεαρό, ο οποίος νόμιζε πως θα τετραγώνιζε τον κύκλο και τώρα παραζαλισμένος μέσα στις εγγενείς αντιφάσεις του, συνομιλεί κρυφά και φανερά με όλο το ντόπιο παρασιτικό κατεστημένο, να (νομίζει πως) εκβιάζει τη Δύση μέχρι την τελική (του) πτώση. 
Αυτής της Αριστεράς που ζητάει ασύντακτα «την μη εφαρμογή των υπαρχόντων μνημονιακών διατάξεων» (φρασεολογία 22 βουλευτών!), που δεν έχει μπει στον κόπο να μελετήσει, να εξηγήσει, να αναλύσει στον απελπισμένο τι θα σημάνει γι’αυτόν ο εξοβελισμός από την ευρωπαϊκή οικογένεια σε τριτοκοσμικές ατραπούς και η επιστροφή στη δραχμή (ουσιαστικά στο διπλό νόμισμα), αυτής της Αριστεράς, που τον αφήνει να ελπίζει ότι αυτός, που θα είναι ο πρώτος που θα εξοντωθεί, δεν έχει τίποτα να χάσει, μόνο να απολαύσει την καταστροφή των αστών, αντί να στρωθεί στη δουλειά για να του δώσει ρεαλιστική και δίκαιη ελπίδα και προοπτική, της αξίζει να υποστεί το λιντσάρισμα των δικών της «αγανακτισμένων», όταν έλθει η αμείλικτη πραγματικότητα να αποδείξει πόσο παράφρων, εγωκεντρική, αντιλαϊκή και τιποτένια είναι, μέσα στην αυταπάτη της προσωπικής καλοπέρασης του στενού της περίγυρου, διευρυμένου από μασκαράδες του καραμανλικού και παπανδρεϊκού παρελθόντος.