Δεν ξέρω πραγματικά πόσοι από τους Έλληνες πολίτες γνωρίζουν τις νέες ονομασίες των νέων υπουργείων της χώρας, ακόμη και πόσοι θα μπορέσουν εν τέλει να τις μάθουν. Όπως όμως κι αν ονομαστούν τα νέα υπουργεία ή υπερπουργεία, η κυβέρνηση είναι πολύ μεγάλη. Υπουργοί, αναπληρωτές υπουργοί και υφυπουργοί αγγίζουν τη μισή εκατοντάδα.
Αυτό όμως δεν είναι το πρόβλημα. Μάλλον είναι προϊόν του προβλήματος. Το βασικό πρόβλημα είναι το κράτος το οποίο είναι μεγάλο και χρειάζεται πολλούς υπουργούς για να δουλέψει. Έχει πολλές αρμοδιότητες, τις οποίες προσπαθούν τα κυβερνητικά στελέχη να ξεμπερδέψουν. Είναι όμως μάταιος κόπος, γιατί είναι τόσο πολλές και τόσο περίπλοκη η πολυνομία που τις διακατέχει ώστε να συνιστά έναν σύγχρονο γόρδιο δεσμό. Κι όπως ακριβώς συνέβη με τον ιστορικό "γόρδιο δεσμό", αυτός δεν λύνεται, αλλά απλώς κόβεται, κομμάτι - κομμάτι, αρμοδιότητα - αρμοδιότητα. Παραχωρείται σε άλλους που έχουν λιγότερα πράγματα να κάνουν και συνεπώς μπορούν να το κάνουν καλύτερα. Αντί το κράτος να παράγει αγαθά και διάφορες υπηρεσίες μπορεί να αφήσει σε άλλους να τις προσφέρουν κι αυτό να επιτελέσει το ρόλο που του αρμόζει. Να ρυθμίζει!
Το κράτος - παραγωγός δοκιμάστηκε παντού κι απέτυχε, γι αυτό είναι ανάγκη και στη χώρα μας να αναδειχθεί και να στηριχεί το κράτος - ρυθμιστής.
Ελπήνωρ
Μόνο εγώ έμεινα χωρίς χορτοφυλάκιο. Υπάρχει ακόμη πολύς σανός στο παχνί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΚΦΠ