Μετά το άρθρο του Σημίτη, τι;

Του Γιώργου Προκοπάκη, 3.10.11

Το άρθρο Σημίτη στην Καθημερινή 2/10/2011 είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Δεν λέει τίποτε καινούριο, κάτι που διάφοροι (όχι πολλοί είναι αλήθεια) δεν έχουν ήδη πει. Είναι όμως μια πλήρης και συνεκτική κατάθεση της πραγματικής πραγματικότητας και των πραγματικών ζητημάτων που παίζονται. Αναδεικνύει με τον εναργέστερο τρόπο το θέμα ως ζήτημα "διαχείρισης της κρίσης" με καθαρούς τους κινδύνους, άρα και τους στόχους της διαχείρισης, και σαφή χρονικό ορίζοντα, τη δημιουργία του ESM, είτε γίνει το 2013 όπως προγραμματίζεται είτε μεταφερθεί για το 2012 όπως φαίνεται να επιχειρείται. Το κύρος του και η προϊστορία του στο κυβερνητικό κόμμα, καθιστούν αδύνατη την αγνόηση του σχήματος που περιγράφει.

Τα πολιτικά συμπεράσματα τα οποία βγαίνουν αβίαστα είναι:

1. Είναι καταστροφικό να αφεθεί η διαχείριση της κρίσης στη συγκυβέρνηση ΓΑΠ-Βενιζέλου

2. Είναι καταστροφικό να αφεθεί η διαχείριση της κρίσης στην επερχόμενη ΝΔ

3. Είναι αμφίβολη έως καταστροφική η ενδεχόμενη διαχείριση της κρίσης από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ

4. Οι ιδεοληψίες της αριστεράς και οι τσαρλατανισμοί μέσα και έξω από την οργανωμένη αριστερά είναι ακόμη πιο καταστροφικοί.

Το κείμενο σταματάει στο "δια ταύτα" και δεν προσφέρει διέξοδο. Προσφέρει απλώς υλικό για κουβέντα στα καφενεία μετά από πέντε χρόνια: "είδες που άλεγε ο Σημίτης! αν τον ακούγαμε...". Για την ώρα! Θα επιχειρήσω να πάω λίγο παρακάτω.

Η διαχείριση της κρίσης απαιτεί:

1. Συμφωνία στην ανάγνωση της πραγματικότητας περί τη συγκυρία

2. "Ομάδα διαχείρισης της κρίσης" η οποία να έχει πλήρως και ειλικρινώς αποδεχθεί την ανάγνωση και να είναι προσηλωμένη στην αντιμετώπιση όλων των σχετικών προβλημάτων, πάντα με οδηγό τη συγκεκριμένη ανάγνωση.

Ο Σημίτης με το άρθρο προσφέρει την "ανάγνωση". Μένει η "Ομάδα διαχείρισης". Απλά πράγματα!

Ποιά είναι η επόμενη μέρα του άρθρου Σημίτη; Μια περίπτωση είναι, η θεία φώτιση να την πέσει στον ΓΑΠ και τον Σαμαρά, να αποδεχθούν την ανάγνωση Σημίτη, κι από κει και πέρα όλα είναι εύκολα. Συναινετικές διαδικασίες, συγκυβέρνηση με ειλικρινείς προθέσεις και τέτοια. Κομματάκι δύσκολο. Μια άλλη πιθανότητα είναι να υιοθετήσει ο ΓΑΠ την ανάγνωση Σημίτη και να αλλάξει ο ίδιος. Θάχει πρόβλημα όμως τόσο με τον Βενιζέλο που του χαλάει την ανάδειξη του πολιτικού αμοραλισμού και αμπλαουμπλισμού σε εργαλείο απόσπασης δαχτυλιδιού, όσο και με 5 ή 6 από τα 18 ΠΑΣΟΚ που κυκλοφορούν στην πιάτσα.
 Το ζήτημα λοιπόν είναι το πάντα απλό: η Ομάδα Διαχείρισης. Το ερώτημα κατά τη γνώμη μου είναι:

"Υπάρχει η δυνατότητα να φτιαχτεί μια αξιόπιστη Ομάδα Διαχείρισης η οποία να διεκδικήσει τον συγκεκριμένο ρόλο, έστω και χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση σήμερα".

Κι εδώ ερχόμαστε ξανά στον Σημίτη. Το κείμενο ας πούμε ότι είναι η "προγραμματική βάση". Ο ίδιος είναι διατεθειμένος να παίξει; Κι αν είναι, είναι διατεθειμένος να παίξει εξ αρχής ή να αναμένει δίκην Καραμανλή στο Παρίσι; [Ακόμη και το τελευταίο είναι θεμιτό, μπορεί να είναι και θετικό γιατί θα έλθει χωρίς φθορά στην τελική ευθεία.] Υπάρχει διαδικασία στο πλαίσιο του ελληνικού κοινοβουλευτισμού που να επιτρέπει κάτι τέτοιο; Η άποψή είναι ότι, ακόμη κι αν δεν υπάρχει, πρέπει να βρεθεί - με κοινοβουλευτικά παιχνίδια, πιέσεις, ακόμη και παλατιανά πραξικοπήματα. Η κατάθεση Σημίτη προσφέρει ένα άλλο μεγάλο καλό: αφαιρεί το άλλοθι από όλους τους πραγματικά ή δήθεν προβληματιζόμενους κοινοβουλευτικούς όλων των κομμάτων. Το ζάρι ρίχτηκε, δεν υπάρχουν αδαείς, αθώοι και με καλές προθέσεις. Υπάρχουν αυτοί που θέλουν λύση κι αυτοί που δεν θέλουν (θέλουν άλλη λύση, βολική γι αυτούς, καταστροφική για την Ελλάδα).

Λοιπόν, τι; Θα περιμένουμε την επόμενη φορά που ο Σημίτης θα αποφασίσει να παρέμβει; Η προφανής αναντιστοιχία της πραγματικότητας Σημίτη με τις απόψεις περί τη διαχείριση που μέχρι την προηγουμένη κατετίθεντο από τους γνωστούς "στενούς συνεργάτες του" μάλλον υποδηλώνει ότι δεν υπάρχει κανενός είδους σχέδιο. Πλην ίσως του Καραμανλή εν αναμονή στο Παρίσι. Μέχρι τότε, με κάποιο τρόπο πρέπει να έχουν φτιαχτεί οι συνθήκες.

Υπάρχει τρόπος να ξεκινήσουν διαδικασίες ουσιαστικής αντιμετώπισης της κρίσης; Γύρω από την ανάγνωση που καταθέτει ο Σημίτης, με ή χωρίς αυτόν.

Αναδημοσίευση από το Blog, Πολιτική Επιθεώρηση