"Όσο αυξάνεται η γνώση μειώνεται το εγώ, ενώ όσο μειώνεται η γνώση αυξάνεται το εγώ!"

30 Οκτ 2011

Σύμβολα και συμβολισμοί

Ο Μανώλης Γλέζος καταληφθείς από «ιερή αγανάκτηση και οργή, αντάξια των καλύτερων αγωνιστικών παραδόσεων του λαού για εθνική αξιοπρέπεια, κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία» όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζοντας «πάνδημη και αυθόρμητη παρέμβαση του λαού της Θεσσαλονίκης» τα δραματικά και άκρως επικίνδυνα έκτροπα ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας- του θεσμού της Ελληνικής Δημοκρατίας και της λαϊκής ενότητας- κάνει λόγο για εκδηλώσεις «ενάντια στην υποταγή της χώρας και τη μετατροπή της σε προτεκτοράτο».Τιμή και δόξα, σεβασμός και αναγνώριση στον αγώνα και την παλληκαριά του Μανώλη Γλέζου, εμβληματική μορφή της αντίστασης.Αν και ο Μανώλης Γλέζος δεν έχει ανάγκη από άλλα παράσημα και διακρίσεις. Η αντρειοσύνη του αναγνωρίστηκε από όλους και τιμήθηκε όσο λίγοι Έλληνες. Μάλιστα για πολλά χρόνια υπήρξε εξέχον μέλος του πολιτικού συστήματος της χώρας.
Αντιθέτως, ο ταπεινός, σεμνός και απλός σε όλη τη διάρκεια της ζωής του Λάκης Σάντας χωρίς ποτέ να σταματήσει τον αγώνα επέλεξε την απλότητα και την απόσταση από τους προβολείς της δημόσιας ζωής.Μιας και τόφερε η κουβέντα- όπως λέει ο Σπύρος όταν θέλει να πει κάτι άσχετο- τα κόκκαλα του δικού μου Παππού έμειναν εκεί στα υψώματα της Γραμπάλας, χωρίς ποτέ κανείς να του επιδαψιλεύσει μια προσωπική τιμή, έναν ονομαστικό έπαινο. Τι και αν ήταν από τους πρώτους αξιωματικούς που έπεσαν στο Αλβανικό Μέτωπο.Είναι και αυτός «ο άγνωστος στρατιώτης» που στέκεται ανέκφραστος, αγέρωχος, περήφανος. Είναι ο πολεμιστής που έπεσε χωρίς ποτέ να μάθει αν ο αγώνας του δικαιώθηκε και αν τα ιδανικά του στέριωσαν…Δεν έγινε δημόσιο πρόσωπο, δεν απόλαυσε δημόσια αξιώματα, δεν έζησε καν έστω για να δει να μεγαλώνουν τα παιδιά και τα εγγόνια του…Έγειρε και με το αίμα του πότισε το αγριολούλουδο του υγρού λιβαδιού. Έγινε κόκκινο κρίνο στην αλάνα όπως λέει και το τραγούδι.Για αυτό λοιπόν όσοι αυτές τις μέρες μιλούν στο όνομα των λαϊκών αγώνων, της εθνικής αντίστασης, των μαχών για την ελευθερία ας είναι περισσότερο προσεκτικοί. Γιατί οι περισσότεροι Έλληνες έδωσαν πολλά σε αυτή την πατρίδα χωρίς ποτέ να λάβουν τίποτε.
Του Του Κώστα Παπαθεοδώρου, από το epirusgate

3 σχόλια:

  1. "Μάλιστα για πολλά χρόνια υπήρξε εξέχον μέλος του πολιτικού συστήματος της χώρας". Μήπως νομίζει ο κ. Γκλέζος ότι ξεχάσαμε το γυρολόι του στα πανηγύρια των χωριών της περιοχής μας με τα πρωτοκλασάτα στελέχη τότε του ΠΑΣΟΚ. Γιατί ο δικός μου παππούς πολέμησε αλλά δεν έγλειψε και πέθανε με αξιοπρέπεια. Δεν ζήτησε τίποτε για τον αγώνα του και δεν τιμήθηκε από κανένα στέλεχος ούτε γυρόφερνε με πολιτικάντηδες στα πανηγύρια. Αρκετά με την καπηλεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λάκης Σάντας:«Δεν ήθελα να μιλήσω στα εγγόνια μου σαν να τους έκανα μάθημα. Οποτε έβρισκα ευκαιρία από κάτι που είδαν στην τηλεόραση ή μια ερώτησή τους, προσπαθούσα να τους πω για κάθε γεγονός που είχε σχέση με την ελληνική αντίσταση, τους αγώνες που έκανε ο λαός μας και την επιχείρηση στην Ακρόπολη.Εξήγησα τη σημασία που είχε το κατέβασμα της γερμανικής σημαίας και γιατί εμείς οι Ελληνες είμαστε οι μόνοι που προσβάλαμε τότε τους κατακτητές που είχαν καθυποτάξει την Ευρώπη. Σαν να τους διηγούμαι ένα παραμύθι», μας λέει ο κ. Σάντας, που τότε ήταν νεαρός φοιτητής της Νομικής. Το πτυχίο όμως το απέκτησε μετά πολλά πολλά χρόνια...Την άνοιξη του 1941 η φοιτητική παρέα, δεμένη από τα χρόνια του σχολείου, ήταν έτοιμη για την αντίσταση. Ηδη την πρώτη ημέρα της Κατοχής έσπαγαν τις πινακίδες που είχαν βάλει οι Γερμανοί στους δρόμους, στην περιοχή Κολωνού, Μεταξουργείου και Βοτανικού.Λίγες ημέρες μετά αγνάντευαν από το Ζάππειο την Ακρόπολη όταν ο Μ. Γλέζος λέει στον Α. Σαντα: «Λάκη, κοίταξε ’κει πάνω να ιδείς τι γίνεται...». «Ναι έχεις δίκιο, αυτό πρέπει να τους κάνουμε...».Πήγαν αμέσως στην Μπενάκειο Βιβλιοθήκη άρχισαν να μελετούν σχέδια και έκαναν επιτόπια έρευνα για να βρουν το κατάλληλο σημείο. Ηταν μια ρωγμή στο βόρειο τμήμα του Ερεχθείου και από κάτω το σπήλαιο του Εριχθόνιου, όπου έμενε ο ιερός όφις της Αθηνάς. Ως επισκέπτες ανέβηκαν στην Ακρόπολη και μελετούσαν τη θέση της σημαίας στο «μπελβεντέρε» και τις σκοπιές των Γερμανών.Την ιστορική νύχτα σκαρφάλωσαν, αποφασισμένοι να πέσουν από τον Βράχο παρά να συλληφθούν. Στο βάθος άκουγαν τους Γερμανούς να γελούν, ενώ οι δύο νέοι έλυναν το συρματόπλεγμα όπου κυμάτιζε το ναζιστικό σύμβολο.

    Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΟΥ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ
    «Η θέλησή μας έφερε αποτέλεσμα»
    «Η σημαία ήταν τεράστια και ο ιστός της ήταν δεμένος με τρία μεγάλα σύρματα που είχαν στρόφιγγες κάτω από τον βράχο για να τη συγκρατούν από τον άνεμο. Η σημαία κατέβαινε μέχρι τον κόμβο των συρμάτων και δεν πήγαινε πιο κάτω. Σκαρφαλώσαμε, την τραβάγαμε, αλλά τίποτα δεν γινόταν. Ομως η θέληση και η επιμονή μας έφεραν αποτέλεσμα. Αφού ανεβήκαμε και κατεβήκαμε στον ιστό πολλές φορές, ως το δύσκολο σημείο -γιατί ο ιστός ήταν λείος και γλίστραγε- κατορθώσαμε με τα χέρια μας να ξεσφίξουμε τις στρόφιγγες και να την ξεμπλέξουμε.Η τεράστια σημαία έπεσε και μας κουκούλωσε», αφηγείται ο κ. Σάντας. Κάτω από το φως του φεγγαριού αγκαλιάστηκαν και χόρευαν πατώντας πάνω στο φασιστικό σύμβολο. Εκοψαν ένα κομμάτι της σημαίας και την πέταξαν μέσα στο σπήλαιο, στο ξεροπήγαδο. Πριν φύγουν είχαν φροντίσει να αφήσουν πάνω στον ιστό τα δακτυλικά τους αποτυπώματα, ώστε να μην κατηγορηθούν άδικα κάποιοι άλλοι. Ετρεχαν μέσα στη νύχτα, με απαγόρευση κυκλοφορίας, όταν τους σταμάτησε στην Πλάκα ένας αστυφύλακας, χωρίς όμως να τους προδώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η γεροντοκρατία είναι ένα ακόμα παθολογικό εύρημα στο σώμα της Ελλάδας. Τόπε ο Γλέζος. Και αμέσως έγινε νόμος της φύσης. Τι λέτε ρε παιδιά; Σοβαρά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή